အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရ

အာဇာနည္ေန႔ဆိုတာကို ကၽြန္မ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ထဲက ၀မ္းနည္းတတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေလာပိတမွာေနတုန္းက ဘာမွန္းညာမွန္း ေသခ်ာ မသိေသးတဲ႔အရြယ္ ~~~ငါတို႔ ျမန္မာျပည္၀ယ္... မိဘတိုင္းကရယ္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္...~~~ အစရွိတဲ႔ သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ရင္း မျမင္ဖူးတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုလြမ္းရင္း တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြကို မုန္းခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မတို႔ကိုလည္း အာဇာနည္ေန႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဂဃနဏ ဘယ္သူကမွ မရွင္းျပဖူးပါဘူး။ ကၽြန္မသိထားတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔တကြ နိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္ႀကံခံခဲ႔ရတယ္ဆိုတာရယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ရွိေနေသးရင္ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး ေတာ္ေတာ္တိုးတက္ေနၿပီဆိုတာရယ္ကိုပဲ သိထားပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ နားလည္တတ္ခ်ိန္မွာ အာဇာနည္ေန႔ကို ဥဩသံေတြနဲ႔ အေလးျပဳတာေတြ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ သူမ်ားေျပာဖူးသေလာက္ပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီေန႔မွာ ေရဒီယိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေတြ လႊင္႔ေလ႔ရွိခဲ႔တယ္ဆိုတာလည္း မႀကံဳခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဒီကို ေရာက္လို႔ လြန္ခဲ႔တဲ့ ၃၊ ၄ နွစ္ေလာက္ကမွ MFG အဖြဲ႕ရဲ့ နိုင္ငံေရး ဟစ္ေဟာ႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေလး ျဖတ္ညွပ္ကပ္အေနနဲ႔ ပါေတာ႔မွ ပထမဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသံကို ၾကားဖူးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ မနွစ္ေလာက္က ထင္တယ္... Yahoo Group တခုက အစ္ကိုႀကီး ျဖန္႔ေ၀ေပးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္း အပိုင္းလိုက္ေတြ စတင္ နားေထာင္ခဲ႔ရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ေရး ေဆာင္းပါးအခ်ိဳ႕ရယ္၊ တကၠသိုလ္ေန၀င္းရဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ စာအုပ္ေတြေတာ႔ ၁၀ တန္းေလာက္ထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးခဲ႔ပါတယ္။

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ေက်ာင္းေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတိုက္ကို လိုက္ျပတာေတြ၊ ဘာေတြ မရွိေတာ႔ပါဘူး... ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္လာထဲက ကၽြန္မအေဖက နိုင္ငံျခားေရာက္ေနေလေတာ႔ ကၽြန္မအေမကလည္း သားသမီး ၅ ေယာက္နဲ႔ လံုးလည္လိုက္ေနၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို ဘယ္မွ လိုက္မပို႔နိုင္ဘူး... ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္ေတာ႔ ေရာက္ဖူးသင္႔တယ္လို႔ အၿမဲေတြးေနမိတယ္... ၁၀ တန္းနွစ္ ေရာက္တဲ႔ခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုပါတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြကို ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပန္ေရာင္းတဲ႔ ေရႊဘံုသာလမ္း လမ္းေဘးဆိုင္ေတြကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပိုက္ဆံေတြ ၀ယ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မ ေန႔တိုင္းနီးပါး နားေထာင္ေနက် ေဒၚခင္ညြန္႔ရည္ဆိုထားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သီခ်င္း တိတ္ေခြကိုေတာ႔ ျပန္ရွာမရေတာ႔ဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မဆရာေတြကလည္း တကၠသိုလ္က ဆရာေတြျဖစ္ေလေတာ႔ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။

အာဇာနည္ေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မအဖြား ေျပာျပေလ႔ရွိတာက အဲဒီ ၁၉ ဇူလိုင္ ၁၉၄၇ ေန႔က မိုးေတြ ဖြဲဖြဲရြာေနခဲ႔ခ်ိန္တဲ႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံရလို႔ က်ဆံုးသြားၿပီလို႔ သူတို႔ ၾကားရတဲ႔ခ်ိန္မွာ သူတို႔ရင္ဘက္ထဲ ဘာမွမရွိသလို ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးခံစားရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ႔ ၀မ္းပန္းတနည္း ငိုၾကတယ္တဲ႔။ အဲဒီေန႔က ထမင္းလည္း ဘယ္သူမွ မစားနိုင္ၾကဘူး။ အားလံုး တိတ္ဆိတ္ၿပီး ဘာမွမလုပ္နိုင္ၾက၊ ဘာစကားမွလည္း မေျပာနိုင္ၾကေတာ႔ဘူးတဲ႔။ သူတို႔ေတြရဲ့ ၀မ္းနည္းမႈကို ဘာနဲ႔မွ ေဖာ္ျပလို႔မရေအာင္ကို ခံစားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေန႔က တစ္နိုင္ငံလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားတဲ႔ ေန႔ပါပဲတဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ ဂဠဳန္ဦးေစာတို႔ကို အရမ္းမုန္းၿပီး စိတ္ဆိုး၊ ေဒါသထြက္ၾကတယ္တဲ႔။ ေနာက္ပိုင္း အမႈစစ္ၿပီးခ်ိန္ ဦးေစာတို႔ကို ႀကိဳးစင္တင္မယ္႔ေန႔မွာ သူတို႔ မိန္းမေတြစုၿပီး မစင္နဲ႔ သြားပက္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ႀကံစည္ၾကတဲ႔အထိ မုန္းပါတယ္တဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဦးေစာတို႔ကို မနက္အေစာႀကီး လူမသိ သူမသိ၊ လူေတြ မနိုးၾကေသးတဲ႔ခ်ိန္မွာ ႀကိဳးေပးလိုက္ၾကလို႔ သူတို႔လည္း ဦးေစာတို႔ကို ကြပ္မ်က္တာ မၾကည့္လိုက္ရဘူးတဲ႔။

ကၽြန္မ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲေတြ သြားတတ္၊ ဘတ္စ္ကားေတြ စီးတတ္လာေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္ကို ေရာက္ေအာင္သြားခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲတင္ သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ညီမေလးနဲ႔ ေမာင္ေလးကိုပါ ေခၚၿပီးသြားခဲ႔တယ္။ သူတို႔လည္း ေရာက္ဖူးသင္႔တယ္ ထင္တယ္ေလ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္ကလည္း သြားခ်င္တိုင္း သြားလို႔ ရတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မသိသေလာက္ တစ္နွစ္လံုးမွ အာဇာနည္ေန႔တစ္ရက္ပဲ ဖြင္႔တာ... အဲဒီရက္ကို ေရာက္ေအာင္ ေစာင္႔ေနၿပီး ကၽြန္မတို႔ ေမာင္နွမ သံုးေယာက္ ထြက္ခဲ႔တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ တျခားလာၾကည့္တဲ႔လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မက လူေတြ လာပါ႔မလားလို႔ စိတ္ပူခဲ႔ေသးတယ္။ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္မွာလည္း ၾကက္ေျခနီ၊ မီးသတ္၊ ရဲနဲ႔ စစ္သားေတြ အမ်ားႀကီး... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္ လာၾကတဲ႔လူေတြထက္မ်ားပါတယ္။ ၀င္ေပါက္ေရာက္ေတာ႔လည္း စစ္လိုက္တာ စံုလို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ထဲ ၀င္ခါနီးမွာ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလးကို သီးသန္႔စီ အခန္းကာၿပီး စစ္ပါေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္မ ေရာက္ဖူးခ်င္တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္(ရန္ကုန္)ကိုေတာ႔ ေရာက္ခဲ႔ၿပီေပါ႔။

အဲဒီတုန္းက အန္တီစု အိပ္ရာကုတင္ ေသးေသးေလးျမင္ေတာ႔ အန္တီစုနာမည္ကို လူအမ်ားၾကားေလာက္ေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါေခၚၿပီး ညီမေလးေတြကို လူတတ္ႀကီးလုပ္ ရွင္းျပေနပါေသးတယ္။ ေဘးနားက အေစာင္႔ေတြကို မေၾကာက္ဘူးဆိုတဲ႔ မ်က္နွာေပးနဲ႔ေလ... မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မအသက္ ၁၇ နွစ္... အာဇာနည္ဗိမၼာန္မွာ အေလးသြားျပဳခ်င္တဲ႔ဆႏၵနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္ (နတ္ေမာက္) ကိုေရာက္ေအာင္သြားမယ္႔ ဆႏၵေတြကိုေတာ႔ ခုထိ အေကာင္အထည္ မေဖာ္နိုင္ေသးပါဘူး။

s0wha1

(က်လြမ္းမ်က္ရည္ေ၀႔ေ၀႔ ဓာတ္ပံုကို မသဒၶါ ဘေလာ႔ဂ္မွ ယူထားပါတယ္...)

Print this post