ကၽြန္မေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလာပိတ (၂)

ကၽြန္မေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလာပိတ (၁)
ကၽြန္မေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလာပိတ (၃)

ေတာင္တန္းျပာေတြ မဟုတ္ေတာင္ ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းေတြကို ျမင္မိရင္ ဟိုးေတာင္ေပၚေဒသ အစြန္အဖ်ားက ရြာေလးတစ္ရြာကို သတိရမိသည္... နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသြားေပမဲ႔ မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ရြာလံုးကို အေပၚစီးက ၿခံဳျမင္ရသလို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္ေယာင္လာတတ္ၿမဲ... ဒါဟာ အမွတ္သညာ ေကာင္းလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ စြဲလမ္းစိတ္ေၾကာင္႔လားဆိုတာေတာ႔ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မေ၀ခြဲတတ္...

ရြာအ၀င္ ရဲစခန္းနွင္႔ စစ္တပ္တစ္တပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးရင္ လမ္း ၄ လမ္းဆံုရဲ့ ေထာင္႔တေနရာတြင္ စာၾကည့္တိုက္နွင္႔ ဗီြဒီယိုရံုတစ္ရံုကို ေတြ႕ရမည္... တဘက္ လမ္းေထာင္႔တြင္ေတာ႔ ေလာဓေလး ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီး ရွိသည္... ေဆးရံုနဲ႔ ကားလမ္းျခားလ်က္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ လမ္းေထာင္႔တြင္ ေရႊေညာင္ပင္လို႔ေခၚတဲ႔ နွစ္ခ်ိဳ႕ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရွိၿပီး အေနာက္ဘက္မွာေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ေမာင္နွမေတြ ပညာသင္ၾကားခဲ႔ရာ အ.လ.က ေက်ာင္းႀကီး... ေက်ာင္းႀကီးရဲ့ ေဘးသံုးဘက္က ကားလမ္းမေတြ ျဖစ္သည္... ထပ္ေျပာရရင္ ေက်ာင္းရဲ့ အေနာက္အရပ္မွာ တိုက္ကုန္းလို႔ေခၚတဲ႔ လူေနတိုက္အိမ္၀ါ၀ါေတြရွိ၍ အေရွ႕အရပ္တြင္ ခ်ိဳင္႔ခြက္မ်ားစြာနွင္႔ ကား အသြားအလာနည္းေသာ ရိုးရိုးကတၱရာလမ္းနွင္႔အတူ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေနတဲ႔ ၀န္ထမ္းအိမ္ေတြ ရွိသည္... အဲဒီကေန အနည္းငယ္ ကုန္းဆင္း သဏၭာန္ျဖစ္ေနေသာ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ ဆင္းသြားလွ်င္ ၀န္ထမ္းအိ္မ္ေတြ၊ ကုန္စံုဆိုင္ေတြ၊ သမ၀ါယမဆိုင္၊ မူႀကိဳေက်ာင္းနွင္႔ အ.ထ.က ေက်ာင္း တို႔ကို ေတြ႕ရမည္... တျဖည္းျဖည္းနွင္႔ ဆက္သြားလွ်င္ နိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းသည္ ပုိ၍ေစာက္နက္လာၿပီး အေကြ႔အ၀ိုက္မ်ားကာ လူေနအိမ္ေတြလည္း က်ဲလာမည္... ေနာက္ဆံုး လူေနအိမ္ေတြကို ေတြ႕ရေတာ႔မည္ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ ကၽြန္းပင္မ်ားနွင္႔ အျခားသစ္ပင္ႀကီးေတြကိုသာ ေတြ႔ရလိမ္႔မည္... လမ္းတေနရာမွာေတာ႔ လူမေနေသာ ဘန္ဂလိုပံု တိုက္ျဖဴျဖဴ အစုအေ၀းေလးေတြနွင္႔ ဘုရားကုန္းဟုေခၚေသာ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာကို ေရာက္မည္... သို႔ေသာ္ ထိုအရပ္တြင္ ရြာထဲမွာကဲ႔သို႔ လူအမ်ားကို ေတြ႔ရလိမ္႔မည္မဟုတ္... ေစတီတစ္ဆူရွိေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း၊ စက္ရံုမႉးမိသားစုနွင္႔ စက္ရံုေစာင္႔ စစ္တပ္ တပ္ခြဲတစ္ခုသာ ရွိေသာေၾကာင္႔ပင္... ထိုေနရာမွေန၍ ဟိုးေအာက္ဘက္ ေခ်ာက္ႀကီးထဲတြင္ရွိေသာ ေလာပိတ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံုႀကီးကို မႈန္ျပျပ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္နိုင္သည္... ရႈခင္း အလြန္လွေသာေၾကာင္႔ ေလာပိတစက္ရံုကို အလည္လာသူမ်ား ဓာတ္ပံုရိုက္ရာေနရာလည္း ျဖစ္ေသးသည္... ထိုမွ ဆက္သြားလွ်င္ေတာ႔ ေလာပိတ အမွတ္(၂) ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံုကို ေရာက္ေလၿပီ... ရြာထဲမွာေန၍ ဘုရားကုန္းသို႔ ကားနွင္႔သြားလွ်င္ မိနစ္ ၂၀ နီးပါးၾကာၿပီး ထိုမွတဆင္႔ စက္ရံုသို႔ဆိုလွ်င္ ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ ၾကာသည္... အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ရြာမွ ေလာပိတစက္ရံုသို႔ မိနစ္ ၃၀ေက်ာ္၊ ၄၀ နီးပါး ၾကာေအာင္ ကားစီးရေလသည္...

ရြာအ၀င္ လမ္းဆံုမွ တည့္တည့္လာလွ်င္ စက္ရံုမွ အင္ဂ်င္နီယာ အရာရွိမ်ား ေနထိုင္ရာ တိုက္ကုန္းကို ေရာက္သည္... တိုက္ကုန္း ရဲ့ အေနာက္ဘက္တြင္ ေတာင္ရိုးကုန္းနွင္႔ ႀကိဳ႕ပင္ကုန္းဟုေခၚေသာ ဗမာ အမ်ားစုေနထိုင္သည့္ လူေနအိမ္ေတြ၊ ေဘာလံုးကြင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းနွင္႔တြဲလ်က္ ေစတီတစ္ဆူနွင္႔ ရြာသုႆန္တစ္ခု ရွိသည္... ထိုအရပ္တြင္ ေနထိုင္သူအမ်ားစုမွာ အထက္အညာေဒသမွ ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ ေရႊ႕ေျပာင္း ေနထိုင္ၾကေသာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္သည္... တိုက္ကုန္း၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းနင္႔ ကယားနွင္႔ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား အမ်ားစုေနထိုင္ေသာ ပေဒါင္းကုန္း ရွိေလသည္... ထိုအရပ္ရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ ၀န္ထမ္းမ်ား မဟုတ္ၾကဘဲ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းသာ အဓိက လုပ္ကိုင္ၾကသည္...

ရြာသားအားလံုးလိုိလုိပင္ စက္ရံုမွ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းျဖင္႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳၾကသည္... ေပၚတာ အလြန္ဆြဲေသာ ကၽြန္မတို႔ ေဒသတြင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ စက္ရံုတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကျခင္းျဖင္႔ ထိုအႏၱရာယ္မွ လြတ္လိုလြတ္ျငား ေရွာင္ရွားၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္... အနည္းဆံုးေတာ႔ စက္ရံုမွ အစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္သျဖင္႔ အလြယ္တကူ ေပၚတာအဆြဲမခံရေတာ႔ေပ... သို႔ေသာ္ ေပၚတာအတြက္ လူလိုပါက လူငွားေပးရ၊ တစ္အိမ္ကို ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး ေပးရ စသည့္ဒုကၡမ်ားေတာ႔ ႀကံဳရတတ္သည္...(ကၽြန္မတို႔ေတာ႔ ဘာမွေပးစရာမလိုပါ...အဲဒီက ရြာသားမ်ားကိုသာဆိုလိုပါတယ္...) ကၽြန္မတို႔ ငယ္စဥ္က ေပၚတာဆြဲျခင္းကို ဘာမွန္းမသိ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ႔ၾက၏... အိမ္အျပင္ထြက္ေဆာ႔ေနေသာ ကၽြန္မ ညီမေလး သံုး၊ ေလးနွစ္သမီးအား ေပၚတာဆြဲေနၿပီ ဟု လွမ္းေအာ္ပါက တြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္နွင္႔ အိမ္ထဲ ျပန္ေျပး၀င္လာတတ္သည္ကို ခုခ်ိန္ထိ ျမင္ေယာင္ဆဲ... ထိုမွ်အထိ ေပၚတာဆြဲျခင္းကို မသိနားမလည္ေသာ ကေလးမွအစ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ ၆၀ လူႀကီးထိ ေၾကာက္ရံြ႕ၾကသည္...

ကၽြန္မတို႔အေနျဖင္႔ ရြာျပင္ေတာထဲဘက္ ထြက္စရာမလိုေသာ္လည္း ေတာထဲထြက္မွ စားရ၊ ေသာက္ရရွာေသာ ရြာသားမ်ားမွာ ေျမျမဳပ္မိုင္းမ်ားရန္ကိုလည္း ေၾကာက္ရေသးသည္... မွ်စ္ခ်ိဳး၊ *သက္ကယ္ရိတ္ထြက္ရင္း မိုင္းမ်ား နင္းမိ၍ ေျချပတ္၊ လက္ျပတ္နွင္႔ ဘ၀ဆံုးသြားၾကေသာ အျပစ္မဲ႔ရြာသားမ်ား ကၽြန္မတို႔ မ်က္စိေရွ႕တြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ျမင္ရတတ္သည္...

ေတာင္ရိုးကုန္း၊ ႀကိဳ႕ပင္ကုန္းနွင္႔ ပေဒါင္းကုန္းအေနာက္ဘက္တို႔တြင္ ေတာင္ယာၿခံမ်ားရွိ၏... ထိုရြာျပင္ ေတာင္ယာဘက္တြင္ ခရမ္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာ၊ ပဲသီး၊ ပဲပုတ္၊ ေျပာင္းဖူး၊ ေျမပဲ စသည္ ရာသီအလိုက္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သီးနွံမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ၾကရမည္... စိုက္ခ်ိန္၊ ပ်ိဳးခ်ိန္ဆိုလွ်င္ မိမိပိုင္ဆိုင္ရာ ေတာင္ယာကြက္မ်ားတြင္ စိုက္ပ်ိဳးၾကလ်က္ ပဲပုတ္ေစ်း၊ ေျမပဲေစ်းမ်ား ေစ်းေကာင္းရတတ္သည့္ တခ်ိဳ႕ေသာနွစ္မ်ားတြင္ ရြာသားမ်ား ေငြေၾကးအဆင္ေျပလိမ႔္မည္ဟု ထင္ထားလွ်င္ မွားပါလိမ္႔မည္... စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သီးနွံမ်ား ခူးဆြတ္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ သူပုန္သတင္းရ၍ဟုဆိုကာ ရြာျပင္ ေတာင္ယာဘက္သို႔ ထြက္ခြင္႔မေပးဘဲ ပိတ္ထားလိုက္ေလသည္... သီးနွံမ်ား ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွ သူပုန္သတင္းရတတ္ျခင္းသည္ အလြန္အ့ံဩဖြယ္ေကာင္းေသာ တိုက္ဆိုင္မႈတရပ္ပင္... ေနာင္တစ္လခန္႔အၾကာ အေစာင္႔အေရွာက္မ်ားမရွိေတာ႔၍ မိမိတို႔ ေတာင္ယာေတြဘက္သြားၾကည့္လွ်င္ ဘာအသီးအနွံမွ် မရွိေတာ႔ေသာ အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း အပင္မ်ားနွင္႔ တူးယက္ထား၍ ဖြာလန္ႀကဲေနေသာ ေျမႀကီးမ်ားကိုသာ ေတြ႕ၾကရလိမ္႔မည္... လူသူမခူးဆြတ္ဘဲထားလွ်င္ အလဟႆျဖစ္မွာစိုးေသာ ေစတနာနွင္႔ ခူးဆြတ္သြားၾကျခင္း ျဖစ္တန္ရာ၏.. ထိုအျခင္းအရာမ်ားသည္ တစ္နွစ္ျခားတစ္ခါလို ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာ မွတ္ခ်က္မ်ိဳးေပးၾကမလဲ ကၽြန္မသိခ်င္လွသည္...

ကၽြန္မတို႔ ေလာပိတ စက္ရံုမွ ရန္ကုန္သို႔ ဓာတ္အားပို႔ေသာ တာ၀ါတိုင္ႀကီးမ်ား လံုၿခံဳေရးအတြက္ ပေဒါင္းကုန္းမွ ရြာသားမ်ား ထိုတာ၀ါတိုင္မ်ားတြင္ ကင္းေစာင္႔ရေလ႔ရွိ၏... သူတို႔ျပည္နယ္မွ လွ်ပ္စစ္မီးကို ထုတ္လ်က္ သူတို႔ရြာေပၚမွ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားျဖတ္သန္းသြားေသာ္လည္း မီးအလင္းမရရွာေသာ ရြာသားမ်ားသည္ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာသို႔ သယ္ေဆာင္သြားေသာ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားကို ကုိယ္႔ထမင္းကိုယ္စား၊ ကိုယ္႔စရိတ္နွင္႔ကိုယ္ အအိပ္ပ်က္ခံ ကင္းေစာင္႔ေပးေနရသည္ကို "သူတို႔လူမ်ိဳးေတြကမွ ေအးေအးေဆးေဆးမေနၾကဘဲ၊ ဘာလို႔ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ခ်င္ၾကတာလဲ"ဟု ေျပာလာခဲ႔လွ်င္... ကၽြန္မ တစ္ခြန္းတည္းေသာေမးခြန္းသာ ေမးျဖစ္ပါလိမ္႔မည္... "အကယ္၍ ရွင္သာ ဒီလို နိုင္ထက္စီးနင္းနဲ႔ ေအးဓားျပတုိက္ခံရတဲ႔ ကယားလူမ်ိဳးျဖစ္ခဲ႔လွ်င္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ"ဟူ၍...

s0wha1

+++

*သက္ကယ္ = အိမ္အမိုးမိုး၍ရေသာ ျမက္ပင္ရွည္တမ်ိဳး၊ ကၽြန္မတို႔အရပ္တြင္ သက္ကယ္ပင္ကို ရက္၍ အိမ္အမိုးမိုးတတ္ၾကသည္... (ကၽြန္မ နားလည္သလို ရွင္းျပထားျခင္း)

ေပၚတာဆြဲျခင္းကို မသိသူမ်ား ကိုကလိုေစးထူးရဲ့ မရဏလမ္းမွ လားတူ လူသားမ်ား ၊ မရဏလမ္းမွ အသက္တေခ်ာင္း နွင္႔ ေျမျမဳပ္မိုင္းအေၾကာင္းအနည္းအက်ဥ္းပါသည့္ ေျမႀကီးထဲမွ နတ္ဆိုး တို႔တြင္ သြားေရာက္ဖတ္ရႈနိုင္ပါသည္...

Print this post