Wednesday, June 20, 2007

ကၽြန္မနွင္႔ မိုးရာသီ



မေမ (မေမဓာ၀ီ) က မိုးနဲ႔ပတ္သက္တာ ေရးခိုင္းလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္...။


*******

မိုးရာသီ...တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္မ မိုးရာသီကို မႀကိဳက္ပါ။ မိုးက လူရဲ့ စိတ္ကို ေလးလံ၊ ထိုင္းမႈိင္း၊ ပ်င္းရိေစတယ္။ ဒါက ကၽြန္မ အျမင္ေပါ႔ေနာ္။ မိုးရြာေနရင္ အျပင္ထြက္လို႔လည္း မေကာင္း၊ စိုစြတ္စြတ္နဲ႔။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ မိုးကို ႀကိဳက္တာဆိုလို႔ ညဘက္အိပ္ခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာ ရြာတဲ႔မိုးပဲ ႀကိဳက္တယ္။ သြပ္မိုးေပၚကို တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတဲ႔ မိုးသံေလးနားေထာင္ၿပီး အိပ္ရတာေလာက္ ဇိမ္ရွိတဲ႔အရာရွိပါ႔မလား။ (ဒီေနရာမွာေတာ႔ အုတ္ၾကြပ္မိုးေတြက သိပ္မမိုက္ဘူး။) ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာမလို၊ ဘယ္ေနရာမွာ သြားစရာမလိုတဲ႔ေန႔ မိုးရြာရင္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္။ မိုးရြာေနတာေလးၾကည့္ၿပီး ဘယ္ကိုမွန္းမသိ လြမ္းလို႔လည္းရ၊ အိပ္ရာထဲမွာလည္း ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔နဲ႔ မိုးသံေလးနားေထာင္ရင္း ေကြးလို႔လည္းေကာင္း။ တကယ္႔ နိဗၺာန္ဘံုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ မနက္ အလုပ္သြားဖို႔ အိပ္ရာက ထရခ်ိန္မွာ မိုးရြာရင္ေတာ႔ မိုးကို ၾကည့္မရပါဘူး။


မိုးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အမွတ္တရ ကၽြန္မမွာ သိပ္မရွိဘူး။ မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ ေလာပိတမွာေနတုန္းကေတာ႔ ေလႀကီးမိုးႀကီးက်ေနတဲ႔ မိုးတြင္းေတြကိုသာ ႀကံဳခဲ႔ရတယ္။ မိုးတိတ္သြားရင္ လမ္းမေပၚမွာသစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းေတြက်ိဳးက်ေနတဲ႔ျမင္ကြင္းကေတာ႔ နွစ္စဥ္ျမင္ေနက်ပါပဲ။ တခုေသာ မိုးရာသီမွာေတာ႔ မိုးသီးေၾကြတာကို တသက္လံုးမွာ အဲဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ႔ ႀကံဳခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲဒီနွစ္က မိုးေတာ္ေတာ္ သည္းသည္းထန္ထန္ရြာတဲ႔နွစ္။ မိုးနဲ႔အတူ ေလပါေရာ တိုက္ခတ္လာေတာ႔ တခ်ိဳ႕အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အိမ္သာေတြ လြင္႔၊ အိမ္ေခါင္မိုးေတြ လန္တဲ႔နွစ္ပါပဲ။ မိုးသီးဘာေၾကာင္႔ေၾကြလဲ ကၽြန္မ သိပ္မသိပါဘူး။ အဲဒီေန႔ကေတာ႔ မိုးသီးေၾကြတယ္လို႔ ကၽြန္မအစ္ကိုက ထေအာ္ေလေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ တမိသားစုလံုး အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္ေအာက္ ထြက္လာၾကၿပီး မိုးသီးေၾကြတာကို ၾကည့္ခဲ႕ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အငယ္ ေမာင္နွမ သံုးေယာက္ကေတာ႔ မိုးေရထဲထြက္ေဆာ႔ခြင္႔မရေပမဲ႔ မႀကီးနဲ႔ ကိုႀကီးကေတာ႔ ေခါင္းေပၚမွာ လင္ပန္းေလးေတြ ရြက္ၿပီး ဟိုေျပး၊ ဒီေျပးလုပ္ေနခဲ႔ပါတယ္။ သူတို႔ လင္ပန္းေပၚက ဆီးေစ႔အရြယ္ မိုးသီးေလးကို စားဖူးတယ္ရွိေအာင္ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ခဲ႔ဖူးတယ္။ မိုးသီးဆိုတာ ေရခဲပါပဲ... အရည္ေပ်ာ္တာလည္း အရမ္းျမန္တယ္။ မိုးသီးေၾကြတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မ မွတ္မိတာ ဒီေလာက္ပါပဲ။

ရယ္စရာအေနနဲ႔ ကၽြန္မမွတ္မိေနတဲ႔ မိုးရြာတဲ႔ ေန႔တေန႔ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္မေမာင္ေလး ၄နွစ္သားအရြယ္က အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္ေအာက္ အုတ္ခံုေပၚမွာ မိုးရြာေနတာကို သူက ရပ္ၾကည့္ရင္း တျခားကေလးေတြလို ခုန္ေပါက္သီခ်င္းဆိုေနတာ မဟုတ္ဘဲ ~~~မိုးေလးက တဖြဲဖြဲရြာေနေတာ႔...~~~ ဆိုၿပီး ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး သီခ်င္းလုပ္ဆိုေနပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာပဲ """ဂ်ိန္း""" ဆိုတဲ႔ မိုးၿခိမ္းသံ အက်ယ္ႀကီးလည္း ၾကားေရာ သူ႔တကိုယ္လံုး တုန္တက္သြားၿပီး အိမ္ထဲ ၀င္ေျပးလာတာပါ။ မိုးကိုၾကည့္ၿပီး ဖီလင္အျပည့္နဲ႔ သီခ်င္းဆိုေနတဲ႔ ကၽြန္မ ေမာင္ေလး ရုတ္ခ်ည္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးလာပံုကို အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မမွာ ရယ္လိုက္ရတာ အားရပါးရ။


တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မိုးရြာေနတဲ႔ ေနရာနဲ႔ ေနပူေနတဲ႔ ေနရာ အလယ္တည့္တည့္မွာ ကၽြန္မရပ္ေနခဲ႔ဖူးတယ္။ ေမွာ္ဘီ GTC မွာ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္က ေက်ာင္းကေန ေက်ာင္းကားဂိတ္ကို ေလွ်ာက္အလာ ေက်ာင္းဘက္မွာ မိုးမရြာဘဲ ေက်ာင္းနဲ႔ နွစ္မွတ္တိုင္အကြာ ကားဂိတ္ဘက္မွာ မိုးဖြဲေလးရြာေနတာ။ အဲဒီလို မိုးရြာတဲ႔ဘက္နဲ႔ မရြာတဲ႔ဘက္မွာ ေနဖူးတယ္ရွိေအာင္ အလယ္တည့္တည့္မွာ ကၽြန္မ သြားရပ္ခဲ႔တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ခဏပါပဲ...ေနာက္ေတာ႔ မိုးတိတ္သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက camera အလြယ္တကူမရွိေလေတာ႔ ဓာတ္ပံုေတာင္ မရိုက္ထားခဲ႔ရဘူး။ ခုထိေတာ႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး တခါမွ ထပ္မႀကံဳျဖစ္ပါဘူး။

မိုးရြာခ်ိန္ ပံုေတာ္ဖိနပ္စီးထားလို႔ အရွက္ကြဲရတာလည္း မ်ားၿပီ။ ျမန္မာဖိနပ္ေတြက ေနရာတိုင္း ေက်ာက္ျပားအေခ်ာခင္းထားတဲ႔ ဒီနိုင္ငံမွာ မိုးရြာေနရင္ စီးလို႔မေကာင္းဘူး။ ဖိနပ္ေအာက္ခံကလည္း ေခ်ာေနလို႔ျဖစ္မယ္။ ဒါေပသိ ကတၱီပါ ပံုေတာ္ဖိနပ္ေတြႀကိဳက္ေလေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိလည္း စီးတုန္းပါပဲ။ အဲဒီေတာ႔ အရွက္ရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္လို႔ပဲ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေျပာရမွာပဲ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္နွစ္ေလာက္က ကၽြန္မ ေက်ာင္းကအျပန္ မိုးရြာတယ္။ မိုးရြာတာက ထူးဆန္းတဲ႔ကိစၥမဟုတ္ေပမဲ႔ အဲဒီေန႔က ကၽြန္မ ထီးမပါလာတာက ျပႆနာပါပဲ။ ကၽြန္မက ထီးသယ္ဖို႔ မေမ႔တတ္၊ မပ်င္းတတ္တဲ႔လူထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါတယ္။ ေနအပူဒဏ္ကို နည္းနည္းေလးမွ မခံနိုင္တဲ႔အတြက္ ေနပူပူ၊ မိုးရြာရြာ ထီးအၿမဲ သယ္ေလ႔ရွိတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ႔ ထီးလည္းမပါ၊ မိုးလည္းရြာ၊ ပံုေတာ္ဖိနပ္ကလည္း စီးထားေသး ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္တဲ႔ေန႔ပါပဲ။ အမိုးေအာက္က လမ္းေလွ်ာက္ေတာ႔ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းရင္ တခါ ေခ်ာ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လို႔ကို မရဘူး။ အမိုးေအာက္မွာလည္း မိုးခိုေနတဲ႔လူေတြ အမ်ားႀကီး။ နံရံကိုကိုင္ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္တာေတာင္ ေလွ်ာက္မရတဲ႔အထိ ဖိနပ္က ေခ်ာေနတယ္။ မတ္တပ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းရပ္မရတဲ႔ အျဖစ္ဆိုေတာ႔ ေနာက္ဆံုး ဒီတိုင္းရပ္ေနလို႔လည္း မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ဖိနပ္ကို လက္တစ္ဘက္ကကိုင္၊ လက္တစ္ဘက္က လြယ္အိတ္ကိုပိုက္လို႔ ေျခဘလာနဲ႔ ေနာက္လွည့္မၾကည့္တမ္း ေျပးရေတာ႔တယ္။ လူလည္း ရွက္လိုက္တာမွ ပူထူလို႔။

ေနာက္တႀကိမ္ကေတာ႔ မၾကာေသးဘူး။ အလုပ္နားက ဘဏ္တခုကို ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွာ သြားခဲ႔တယ္။ အခ်ိန္ကလည္း သိပ္မရေတာ႔ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ရခ်ိန္၊ မိုးရြာေနလို႔ ေက်ာက္ျပားၾကမ္းခင္းေတြက ေရစိုေနခ်ိန္၊ စီးထားတဲ႔ဖိနပ္ကလည္း ပံုေတာ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ ကတၱီပါခုံျမင္႔ဖိနပ္။ အဲဒီဖိနပ္လည္း မထူးပါဘူး... ပံုေတာ္ဖိနပ္ဆို "ရႊီး...ဘိုင္း" ဆိုၿပီး တကိုယ္လံုး ေခ်ာ္လဲမွာ ေပါ႔ေလ။ ဒီဖိနပ္က်ေတာ႔ တကိုယ္လံုးေတာ႔ မလဲဘူး... ေျခမေလးတခုပဲ ေခ်ာ္၊ ေခ်ာ္သြားတာ။ ေျပာရင္သာ ေျခမေလး... အီစိမ္႔ေနေအာင္ကို ခံလိုက္ရတယ္။ တႀကိမ္မက သံုးႀကိမ္တိတိ... ဒီေလာက္ သတိထားေနတဲ႔ၾကားက "ရႊီး"ဆို ဖိနပ္ေအာက္က ခံုျမင္႔က အေခ်ာ္၊ ေျခေထာက္ကလည္း အထိန္း၊ အဲဒီမွာ ေျခမေလးကပဲ ေခါက္ေခါက္လဲၿပီး လူမလဲေအာင္ တန္ဆာခံေပးရရွာတာ။ တေန႔ထဲနဲ႔ သံုးႀကိမ္ ဒီေျခမပဲ ဆိုေတာ႔ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ႔။ လမ္းကို မေလွ်ာက္ရဲသေလာက္ကို ျဖစ္ေတာ႔တာပဲ။ အလုပ္ကိုလည္း ေရာက္ခ်င္တဲ႔ခ်ိန္မွသာ ျပန္ေရာက္ပါေစေတာ႔ဆိုၿပီး ၾကမ္းျပင္ကိုမနင္းရဲ နင္းရဲနဲ႔ ေရမရွိတဲ႔ ေနရာေရြးေလွ်ာက္လို႔ ျပန္လာခဲ႔ရတယ္။ မသိစိတ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္သြားလဲေတာ႔ မသိဘူး။ ေနာက္ရက္ေတြ အဲဒီ ဘဏ္ရွိရာ အေဆာက္အဦးကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ဘာဖိနပ္ပဲ စီးထား၊ စီးထား လူက လမ္းအျမန္ ေလွ်ာက္လို႔မရေတာ႔ဘူး။ သူ႔အလိုလို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္ေနတာ ဆင္မယဥ္သာ။


မိုးရာသီကို မႀကိဳက္တဲ႔အခ်က္ေတြထဲမွာ လွ်ပ္စီးလက္တာနဲ႔ မိုးၿခိမ္းတာေၾကာင္႔လည္း တခုအပါအ၀င္ေပါ႔။ ကၽြန္မအစ္မနဲ႔ ကၽြန္မက မိုးၿခိမ္းတာကို ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ အိမ္ထဲမွာဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ အမိုးအကာ လံုလံုၿခံဳၿခံဳနဲ႔ဆိုရင္ သိပ္မေၾကာက္တတ္ေပမဲ႔ အျပင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္နဲ႔ အမိုးအကာ သိပ္မလံုၿခံဳတဲ႔ေနရာေတြမွာဆို ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္တယ္။ လွ်ပ္စီးလက္တာျမင္တာနဲ႔ မ်က္လံုးကိုမွိတ္၊ နားကိုပိတ္ထားတတ္တာ လူေရွ႕မေရွာင္၊ သူေရွ႕မေရွာင္အက်င္႔ေတြပါ။ တခါတခါ "အမယ္ေလး" ဆိုၿပီး လႊတ္ခနဲေတာင္ ေအာ္တတ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေၾကာက္တတ္တဲ႔အက်င္႔ေတြေၾကာင္႔ အရွက္ရေပါင္းလည္း မနည္းပါဘူး။ လူေတြအမ်ားႀကီးေဘးမွာရွိခ်ိန္ လန္႔လည္း မေအာ္၊ မ်က္လံုးလည္းမမိွတ္၊ နားလည္းမပိတ္မိေအာင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထိန္းလိုက္နိုင္ေသာ္လည္း တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ နွလံုးအခုန္ျမန္ေနတာကိုေတာ႔ ဘယ္လိုမွ တားမရ။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵက အိမ္ကို အျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္တာပါပဲ။

အေဖက လွ်ပ္စီးလက္တာျမင္တာနဲ႔ မိုးႀကိဳးပစ္ၿပီးသြားၿပီလို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ေျပာေျပာ ေၾကာက္ၿမဲေၾကာက္လ်က္ပါပဲ။ ကၽြန္မစိတ္ထင္ ကၽြန္မက မိုးႀကိဳးပစ္မွာ ေၾကာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ လွ်ပ္စီး၀င္းကနဲ လက္သြားတာေရာ၊ အဲဒီလွ်ပ္စီးလက္ၿပီး မၾကာခင္ၾကားရမဲ႔ အသံနက္ႀကီးကိုေရာ ကၽြန္မေၾကာက္တာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ေလ ခုလို မိုးရြာတာ မႀကိဳက္တဲ႔ကၽြန္မ၊ လွ်ပ္စီးလက္၊ မိုးၿခိမ္းတာကို ေၾကာက္တတ္တဲ႔ ကၽြန္မက ကမၻာေပၚမွာ မိုးအၿခိမ္းဆံုး၊ မိုးႀကိဳးအပစ္ဆံုးနိုင္ငံ၊ မိုးမရြာတဲ႔ေန႔ ေနပူ၊ ေနမပူတဲ႔ေန႔ မိုးရြာတတ္တဲ႔၊ ေျပာရရင္ေတာ႔ တစ္နွစ္လံုးလိုလို မိုးရြာေနတတ္တဲ႔ ဒီနိုင္ငံမွာ လာေနေနရတာကေတာ႔... ... ...

မိုးအေၾကာင္းေရးတဲ႔ ဒီေန႔မွာ ကတၱီပါ ဖိနပ္အပါးကိုစီးထားလ်က္ မိုးေလးကလည္း တဖြဲဖြဲရြာေနပါေရာလား။

*******

ကၽြန္မ ျပန္ေရးခိုင္းမယ္႔လူေတြက
  1. ကိုႀကီး ကလိုေစးထူး (သူ႔ကို Tag ထားတဲ႔လူေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက ခုထိ မေရးေသးတဲ႔အတြက္ ထပ္ Tagပါတယ္...ယိစ္((( ေရးေပေတာ႔ကြ...)
  2. ကိုေမာင္ရင္ (သူမ်ားေတြ Tag တာ မေတြ႔မိေသးလို႔ Tag လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေရးရဲ့လားမသိ... အားရင္ေတာ႔ ေရးေပးပါရန္...:P)
  3. ကိုခ်စ္သူ
  4. မခ်စ္ေလေျပ
  5. ညီမေလး ခ်ိဳကို


s0wha1


ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

Print this post

4 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

မိုးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္တရ သိပ္မရွိ လို႔သာပဲ ... ေရးထားလိုက္တာ တပံုႀကီး ...
အဲ .. စိတ္ေကာက္မေနနဲ႔ဦးေနာ္ ... မေမရဲ႕ ညီမေလးေရးတာက ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ ... အမွတ္တရ ရွိတဲ့ ေဆာင္းရာသီဆို ပို႔စ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခြဲေရးေပါ့ ... ဟုတ္လား ...

Hteink Min said...

ma so, if i am online from home, every blogger will not be in peace, cause i will left comment lol. at the moment i am like a monkey which has no branch to hang. No internet, just netting here and there, and some comment cant read too. i read about how you are scare of the thunder. haha..I am not dared to laugh again. ma may angried bec i laughed in her night post.hehee. i was laughing because i tried to be in her shoe and think about that nightmare she wrote about then looked up the sky .there is no night.only day light.so i laughed.hehhe

s0wha1 said...

s0wha1: ကၽြန္မ တက္ထားတဲ႔ မခ်စ္ေလေျပနဲ႔ ကိုခ်စ္သူကေတာ႔ မိုးအေၾကာင္းေရးၿပီးၿပီ။ ကိုေမာင္ရင္ကလည္း ေရးမယ္လို႔ ကတိေပးထားတယ္။ေဒၚခ်ိဳကိုနဲ႔ ဦးကလိုေစးထူးတို႕ပဲ က်န္ပါေတာ႔တယ္...

s0wha1 said...

20 Jun 07, 14:23
ေမဓာ၀ီ: ညီမေလးေရ ... ကြၽန္မနဲ႔မိုးရာသီမွာ ကြန္မန္႔ ေရးလို႔မရလို႔ ... ဒီမွာပဲ ေရးလိုက္တယ္ေနာ္ ... ညီမေလးရဲ႕ မိုးရာသီဖြဲ႕ေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ မိုးကို မၾကိဳက္တဲ့ ညီမေလး .. မိုးကိုခ်စ္တတ္ပါေစ လို႔ ...

ကလိုေစးထူး: ဒီည မိုးအေၾကာင္း ပုိ႔စ္တင္ပါမယ္။ အန္တီတက္..အဲ.. အန္တီဆိုး၀ွက္စ္ ေရ.. :P


20 Jun 07, 12:13
ခ်ဳိကို: ေရးၿပီးပါၿပီရွင့္

ကာရန္မဲ႔ အေတြးစမ်ား © 2008 Por *Templates para Você*