စာေရးရမွာ ပ်င္းေနတာနဲ႔ ပီနန္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းလည္း ေရးမယ္၊ ေရးမယ္ဆိုၿပီး မေရးျဖစ္ဘူး။ ပံုေတြကလည္း ဒီတိုင္းတင္လို႔ မရ။ နည္းနည္းပါးပါးျဖစ္ျဖစ္ ဓာတ္ပံုအေၾကာင္းေလးေတြ ေရးရဦးမယ္ဆိုေတာ႔ ျပန္ေရာက္တာ တပတ္ေလာက္ရွိေနေပမယ္႔ ခုမွ ပို႔စ္တင္ျဖစ္တယ္။ ပီနန္ကၽြန္းေလးက ဘာမွေတာ႔ မထူးျခားပါဘူး။ လူေတြေနတဲ႔ ၿမိဳ႕ေတြထဲက ၿမိဳ႕တခုပါပဲ။ အစားအေသာက္ကေတာ႔ မဆိုးဘူး။ ေစ်းလည္း သက္သာတယ္။ ရာသီဥတုကေတာ႔ စကၤာပူနဲ႔ တူတူပဲဆိုေတာ႔ ပူတာမွ မတရား၊ မိုးရြာရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းပါပဲ။
၆၀ဒီဂရီေလာက္ မတ္ေဆာက္တဲ႔ ေတာင္ေပၚကို ရထားနဲ႔ တက္ၾကည့္ၾကတာ။ ရထားခက ၂ ရင္းဂစ္ပဲ ေပးရလို႔ ကၽြန္မတို႔မွာ တအ့ံတဩ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြကေတာ႔ စကၤာပူနဲ႔ အကြာႀကီးပဲ။ ေတာ္ေတာ္သက္သာတယ္။ အသြား ၁၅ မိနစ္၊ အျပန္ ၁၅မိနစ္ၾကာပါတယ္။
အေပၚေရာက္ေတာ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေပၚက ျမင္ကြင္းေတြပါ။ အေပၚစီးကေန ျမင္ရတဲ႔ ပီနန္ၿမိဳ႕ကိုလည္း ျပန္ရိုက္ထားတာေပါ႔။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက ခံတပ္ပံုပါ။ ပီနန္ၿမိဳ႕ ပင္လယ္အစပ္နားမွာ ရွိပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက က်ဆံုးသြားတဲ႔ မဟာမိတ္ေတြရဲ့ စစ္သခၤ်ိဳင္း။ စစ္သခၤ်ိဳင္းဆိုတာထက္ အထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ဆိုရင္ ပိုမွန္မလားဘဲ။
Shopping Center ထဲက ေဒ၀ါလီေန႔အတြက္ ျပင္ဆင္ထားတာေလးကို ရိုက္လာတာ။
ဒါက ပီနန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ပီနန္ၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕နယ္တခုလို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ပီနန္ကၽြန္းနဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ ကားစီးရတယ္။ ပီနန္ၿမိဳ႕နဲ႔ ပင္လယ္ျခားထားတဲ႔အတြက္ အဲဒီတံတားကို ျဖတ္ရတာတင္ ၁၀မိနစ္ေက်ာ္ၾကာပါတယ္။ တံတားအရွည္က ၂၄ကီလိုမီတာ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က အဲဒီၿမိဳ႕နယ္မွာတည္းၿပီး ပီနန္ကို သြားသြားလည္တာပါ။
အဲဒီၿမိဳ႕နယ္က Jasco ကုန္တုိက္ပံုပါ။
ေနာက္ရက္မွ က်န္တဲ႔ပံုေတြ ထပ္တင္ဦးမယ္။
s0wha1
2 comments:
မဆုိး၀ွက္ တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ၾကည့္ၿပီး ပီနန္ကုိ လြမ္းသြားၿပီ။ အရင္ မေလးရွားမွာ က်ေနာ္အလုပ္လုပ္တုန္းက ပီနန္ကုိ သတင္းပတ္ကုန္တုိင္းမွာလုိ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ကလည္း မဒမ္ေပါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ႏွစ္ခါတိတိ ထပ္သြားျဖစ္ေသးတယ္။ ေနာက္မွ အဲသည္အေၾကာင္းကုိ ေရးဦးမွ။
ဟုတ္... ကိုေပါ၊ ေကာင္းပါတယ္။ ေရးေလ၊ ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာ။ ညီမကေတာ႔ ခုမွ ေရာက္ဖူးတယ္။
Post a Comment