သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ေက်ာ္သြားတာ ႏွစ္ရက္ေတာင္ ရွိၿပီ။ သီတင္းကၽြတ္အေၾကာင္း ပို႔စ္ေရးခ်င္ေပမယ္႔ လျပည့္ေန႔မွာမွ မေလးရွား ပီနန္ၿမိဳ႕ကေန ျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ႔ ပင္ပန္းၿပီး စာမေရးႏိုင္ဘူး။ ဒီဘက္မွာေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ တစ္ရက္ေစာၿပီး လျပည့္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဒီက လျပည့္ေန႔ျဖစ္တဲ႔ ၁၃ရက္ေန႔က ပီနန္ကၽြန္းေပၚမွာပဲ ရွိေသးတာ။
သီတင္းကၽြတ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔ တကိုယ္တည္းသမားေတြကို ထံုးစံအတိုင္း မထိခလုတ္၊ ထိခလုတ္ sms ေတြ ပို႔ၿပီး စၾက၊ ေနာက္ၾကတယ္ ထင္ပါ႔။ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္က မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားပံုရတယ္။ ဘာလို႔ဆို အရင္ႏွစ္ေတြက "အပ်ိဳႀကီးပဲလား"တို႔၊ "သီတင္းေတာင္ကၽြတ္ၿပီေနာ္"တို႔ဆိုတဲ႔ ဖုန္းမက္ေဆ႔မ်ိဳး မရဘဲ ခုလို sms ေလး တစ္ေစာင္ကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္စီက forward ရလိုက္တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ အေပ်ာ္ေပါ႔ေလ၊ သေဘာတူသူလည္း ရွိ၊ မတူသူလည္း ရွိမွာပဲ။ သားသမီးေတြကို အိမ္ေထာင္မျပဳေစခ်င္တဲ႔ ကၽြန္မအေမကေတာ႔ ဒီမက္ေဆ႔ခ်္ကို သေဘာက်ေနမလားမသိ။ ;))
He + She = Love,
He + She + Love = Marriage,
He + She + Love + Marriage =Child,
He + She + Love + Marriage + Child = Family,
He + She + Love + Marriage + Child + Family = Problem.
So... "East or West Single Life is Best" to send all the singles who enjoy the single life. This sms is only for single. ;) တဲ႔။ :P ကၽြန္မလည္း Single ေတြကို ျပန္ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ေနာ္။
သီတင္းကၽြတ္ညမွာ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြ၊ မီးပံုးေတြ ထိန္လင္းေနမယ္႔၊ လူေတြ ၀တ္ေကာင္းစားလွ၀တ္ၿပီး ဥဒဟို လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကမယ္႔ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလို ျမင္ကြင္းေတြ မျမင္ရတာ ၇ ႏွစ္ေတာင္ ရွိၿပီေကာ။ ကိုအန္ဒီရဲ့ ေရႊမ်ိဳး ကန္ေတာ႔ပြဲ ကို ဖတ္ၿပီးလည္း ၾကည္ႏူးရေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုမွာေတာ႔ အဲလို ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ကန္ေတာ႔ၾကတာ အစဥ္အလာမရွိခဲ႔ဘူး။ ခုမွ အဲဒီပို႔စ္ဖတ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္က စလို႔ က်င္႔သံုးဖို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ေျပာရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတုန္းကေတာ႔ အေမ၊ အေဖကို ကန္ေတာ႔၊ အဖြားအိမ္ကို သြားကန္ေတာ႔ရင္း ၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြ စံုရံုေလာက္ပဲ ရွိတာ။ ဒါေတာင္ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုေတြ ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ နယ္ေရာက္ေနရင္ေတာ႔ သီတင္းကၽြတ္လည္း အဖြားတို႔ဆီ မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။
၁၄ရက္ေန႔ ညကေတာင္ စဥ္းစားမိေနေသးတယ္။ ေဩာ္... ငါတို႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း ေျပာင္းျပန္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီလို႔။ Fathers Day, Mothers Day ေန႔ေတြမွာပဲ အေဖနဲ႔အေမကို လက္ေဆာင္ေတြေပး၊ ကိတ္မုန္႔ေတြ လွီးလုပ္ၾကတယ္။ သီတင္းကၽြတ္မွာက် မကန္ေတာ႔ျဖစ္ဘူးလို႔ေလ။
ဒါေပမဲ႔ မေန႔က လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ မႀကီးတို႔ လင္မယားက အေဖနဲ႔ အေမအတြက္ အကၤ်ီေတြ၀ယ္ၿပီး သီတင္းကၽြတ္လာကန္ေတာ႔တယ္ဆိုေတာ႔မွ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြလည္း တေပ်ာ္တပါး ၀င္ဦးခ်ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အတူေနတဲ႔ ကိုႀကီးတို႔ လင္မယားနဲ႔ မီးမီးေလးပါ ပါတာေပါ႔။ အၿမဲတမ္း ဒီလိုပါပဲ မႀကီးက အေဖမ်ားေန႔ေတြ၊ အေမမ်ားေန႔ေတြမွာဆိုလည္း ခုလို ကန္ေတာ႔ဖို႔ လက္ေဆာင္ေတြ၊ ကိတ္မုန္႔ေတြ ၀ယ္လာ၊ ကၽြန္မတို႔က စုေပါင္း ကန္ေတာ႔ၾက။ ဒါက သူ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ထဲက ခုခ်ိန္ထိ အစဥ္အလာလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။:D
အေဖနဲ႔အေမကို ကန္ေတာ႔ၿပီးေတာ႔ မီးမီးေလးကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ လိုက္ကန္ေတာ႔ခိုင္းတယ္။ မုန႔္ဖိုးေပးမယ္ဆိုၿပီး ကန္ေတာ႔ခိုင္းတာ။ ဟိုကေလးကလည္း အသက္သာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိေသး၊ ပိုက္ဆံမွန္းေတာ႔ သိတယ္။ ဦးခ်လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔။ အဲဒီကေလးေလးက သူ႔ေရွ႕မွာ တခုခုလုပ္ျပလိုက္၊ ၁ မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘူး။ လိုက္လုပ္ေတာ႔တာပဲ။ အတုခိုးတာ အရမ္းျမန္တယ္။ ခု ဘုရားရွိခိုးရင္လည္း ထိျခင္း ငါးပါးနဲ႔ ရွိခိုးတာ။ ကၽြန္မက နဖူးေတြ၊ တံေတာင္ေတြ၊ ဒူးေတြနဲ႔ ထိေအာင္ ကန္ေတာ႔တာကိုျမင္ၿပီး သူအရင္က လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ႔သလို မလုပ္ေတာ႔ဘဲ ၾကမ္းျပင္ကို နဖူးနဲ႔ ထိထိၿပီး ရွိခိုးေတာ႔တာပဲ။ ကၽြန္မတို႔မွာ သူ႔နဖူးနာမွာစိုးလို႔ တားလည္း မရဘူး။ ၿပီးေတာ႔ လူႀကီးေတြ ဘုရားစာရြတ္သလို ပါးစပ္ကေန ပြစိ၊ ပြစိနဲ႔ ဘာေတြ ရြတ္မွန္းမသိလည္း သူက လုပ္ေသးတာ။ ဘုရားရွိခိုးရင္ သူ႔ပါးစပ္က ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတတ္တာဆိုလို႔ "သာဓု၊ သာဓု"ပဲရွိတယ္။ ပီေတာ႔ မပီေသးဘူးေပါ႔ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေန႔ညကေတာ႔ သူ႔ဦးေလးေတြ၊ အေဒၚေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ လိုက္ကန္ေတာ႔တာနဲ႔ပဲ မုန္႔ဖိုး ၄၀ ေလာက္ရသြားတယ္။ တစ္ေယာက္ ၅ က်ပ္နဲ႔ သူ႔ကို ေပးလိုက္တာ။ :P ကၽြန္မလည္း ဒီကေလးေလးနဲ႔မွ ပထမဆံုး အကန္ေတာ႔ခံဖူးေတာ႔တယ္။ ဒီစာေရးေနရင္းနဲ႔ ေတြးမိေသးတယ္၊ ကိုအန္ဒီတုိ႔လို ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ကန္ေတာ႔ရင္ေတာင္ ေမာင္အငယ္ဆံုးေလးက သူ႔ကိုကန္ေတာ႔မယ္႔သူ ရွိတဲ႔အတြက္ သေဘာတူမွာပဲလို႔။ သီတင္းကၽြတ္ ကန္ေတာ႔တဲ႔အေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ မီးမီးေလးအေၾကာင္းျဖစ္ေနၿပီ။ တူမေလးကိုေတာ႔ ဘယ္လို ခ်စ္မွန္းကို မသိဘူး။ တျခားၿမိဳ႕ကို ၃ ရက္ေလာက္ အလည္သြားတာေတာင္ ညေနဆို သူ႔ကို လြမ္းလိုက္တာ။
အေဖတို႔ကို ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ၀ိုင္းကန္ေတာ႔တုန္းက ရယ္ရေသးတယ္။ ကၽြန္မ ခယ္အိုက "ကန္ေတာ႔ပါတယ္"လို႔ ပါးစပ္က ဆိုၿပီး ဦးခ်တာကို ကၽြန္မတို႔က ရယ္ၾကတာ။ အဲဒီေတာ႔ သူကလည္း ျပန္ရွင္းတယ္။ "ဟုတ္တယ္ေလ၊ ကန္ေတာ႔တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ကန္ေတာ႔ရမွာေပါ႔"တဲ႔။ "အဲလို မေျပာလို႔ ဘယ္လို ေျပာမလဲ"တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ငယ္မက အားရပါးရ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ "ကာယကံ၊ ၀စီကံနဲ႔ ပစ္မွားမိသည္"လို႔ ဆိုရမွာကို "ကာယကံ၊ ၀စိန္ကံလို႔" ဆိုမိလို႔ ရယ္ၾကရေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ေယာက္တေပါက္နဲ႔ ပါးစပ္က ရြတ္ခ်င္ရာ ရြတ္ၿပီး ကန္ေတာ႔လိုက္ၾကတယ္။
အေဖနဲ႔အေမကို အၿမဲတမ္းလိုလုိ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ေစတဲ႔ ကၽြန္မကေတာ႔ အျပစ္နည္းသြားလို နည္းသြားျငား ညအိပ္ရာ၀င္တိုင္း ရွိခိုးရြတ္ဆိုေနက်ျဖစ္တဲ႔ "အေဖနဲ႔ အေမကို (ဤေနရာမွ) ရွိခိုးကန္ေတာ႔ပါတယ္။ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံႏွင္႔ ပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္"လို႔ ေျပာၿပီး ကန္ေတာ႔လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ခ်စ္စရာ ျမန္မာ႔ဓေလ႔ေလးကေတာ႔ ကမၻာတည္သေရြ႕တည္ရွိေနမယ္ ထင္ပါရဲ့။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ...
s0wha1
ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။
0 comments:
Post a Comment