ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ျမတ္ႏိုးသူ

ဆယ္စုႏွစ္ တစုေက်ာ္ဆိုတဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြက အခ်ိန္အတိုင္းအတာကိုၾကည့္ရံုနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္မရမယ္႔ အရာတခု ျဖစ္ခဲ႔ၿပီ ေမာင္။ HappY Anniversary ဆိုတဲ႔ စကားလံုးထက္ ပိုေလးနက္တာရွိရင္လည္း ငါေျပာခ်င္ပါရဲ့။ Anniversary တိုင္း ဘယ္တုန္းကမွ အတူတူရွိမေနခဲ႔တဲ႔ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္။ ဒီႏွစ္လည္း အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တြဲလက္ေတြကေတာ႔ ခိုင္ခိုင္ၿမဲလ်က္...။

ေ၀းတလွည့္၊ နီးတလွည့္နဲ႔ ဘ၀ေတြအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနရခ်ိန္ေတြ ေက်ာ္လြန္တဲ႔ထိ ငါ႔ ရင္ထဲ အၿမဲရွိေနခဲ႔တဲ႔ မင္း။ တခါတေလ တလြဲလုပ္တတ္တာက လြဲရင္ ငါ႔ကို အၿမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ႔တဲ႔ မင္း။ ငါက မင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္လို႔ အခ်ိန္တိုင္း ေျပာေနတတ္တဲ႔ မင္း။ မင္းကို မေက်မနပ္ျဖစ္တိုင္း အရြဲ႕တိုက္ၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တတ္တဲ႔ ငါ႔ကို ကေလးဆိုးတစ္ေယာက္လို အၿမဲ ခြင္႔လႊတ္ခဲ႔တဲ႔မင္းက ငါ႔အတြက္ အႏိႈင္းမဲ႔အျဖစ္ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲလွယ္ႏိုင္တာ ငါ မွားသလား ေမာင္။ ငါ မွားခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အျဖဴေရာင္အတၱေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္ေနာ္။

မင္း အိပ္ယာေဘးမွာ ကပ္ထားတဲ႔ ငါ႔ကဗ်ာေလးကို အမွတ္တရ ျပန္တင္ေပးမယ္ဟာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ငါ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီ ထင္မိလို႔ ရင္နင္႔စြာ ေရးျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာ။ နင္က ေရးကို ေရးတတ္တယ္လို႔ ေမာင္ေျပာတဲ႔အခါ ရင္ေမာစြာနဲ႔ ငါ ၾကည္ႏူးေက်နပ္ခဲ႔ရေသးတာ။

တခါတခါ

တခါတခါ မႈန္ပ်ပ် အနာဂတ္တခုမွာ
ေသခ်ာျခင္း ငါ႔ဘ၀ကို စေတးဖို႔
နွလံုးသားက ခြင္႔မျပဳခဲ႔ဘူး ေမာင္...

တခါတခါ ငါ႔ဦးေနွာက္မွာ ဗလာက်င္း
အခ်စ္ေတြနဲ႔သာ ျပည့္ေနခဲ႔ဖို႔
ငါ ေမွ်ာ္လင္႔မိတတ္တယ္ ေမာင္...

တခါတခါ ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ ထပ္တူက်ဖို႔
မႀကိဳးစားရဲခဲ႔တဲ႔ ငါ
ညံ့ဖ်င္းတယ္ဆိုလည္း မျငင္းခ်င္ေတာ႔ဘူး ေမာင္...

တခါတခါ မိုက္ရူးရဲဆန္တာကို
သတၱိေကာင္းလွခ်ည္ရဲ့လို႔
ငါ ခံယူတတ္ခဲ႔ခ်င္တယ္ ေမာင္...

တခါတခါ မျဖစ္နိုင္တဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔
ဘ၀ကို မရွင္သန္ခ်င္တဲ႔ ငါ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မုန္းတီးမိတယ္ ေမာင္...

တခါတခါ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဘ၀ နွစ္ခု
ေခတၱ ဆံုစည္းျခင္းကို
တသက္တာအျဖစ္ မွတ္ယူလိုက္ခ်င္တယ္ ေမာင္...

တခါတခါ ျဖစ္ခ်င္တာထက္
ျဖစ္သင္႔တာကို ေရြးခ်ယ္ရတာလည္း
ဘ၀ရဲ့ နိယာမ တစ္ခု ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ေမာင္...

တခါတခါ မ်က္ရည္ေခ်ာင္းရိုးထဲ
ငါ႔ေန႔ေတြ ေလွာ္ခတ္ဖို႔ေတာင္
အတၱရဲ့ တားျမစ္ျခင္းကို ခံယူခဲ႔ရတယ္ ေမာင္...

တခါတခါ ခ်စ္လ်က္နဲ႔ ေ၀း
ငါ႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈကို ဟားတိုက္လို႔ ရယ္ေမာ
အားေပးခဲ႔ရတယ္ ေမာင္...

တခါတခါ ပန္းတိုင္တစ္ခုရဲ့ အဆံုးသတ္
ဘ၀နဲ႔ ဦးေနွာက္သာ ရွိေနခဲ႔တာ
ငါ ေနာင္တ မရခ်င္ဘူး ေမာင္...

တခါတခါ ငါ႔ရင္ေတြ ေၾကမြ၊ အပူရုပ္ကို ဟန္လုပ္
အၿပံဳးတုေတြ ဖန္ဆင္းခဲ႔ေပမဲ႔
တစစီျဖစ္ေနတဲ႔ ငါ႔နွလံုးသားကိုေတာ႔ ယံုၾကည္ေပးပါ ေမာင္...

တခါတခါ ျဖစ္တည္မႈမဲ႔၊
ရပ္တည္ခ်က္ေၾကာင္႔
ငါ ယံုၾကည္ရာပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ ေမာင္...

တခါတခါ အရံႈးအနိုင္မရွိတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ
က်န္ရစ္ခဲ႔သူနဲ႔ ထားရစ္ခဲ႔သူအစား
ေနရစ္ခဲ႔သူပဲ ငါ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တယ္ ေမာင္...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ
ငါ မင္းကို အရမ္းခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္ ေမာင္ရယ္...

s0wha1
(06/08/07) တနလၤာေန႔

ဒါေပမဲ႔ ခံစားခ်က္က အႏိုင္ရသြားတဲ႔အခါ မင္းေရာ၊ ငါေရာ ေနာင္တမရေၾကးလို႔ တိုင္တည္ခဲ႔ၾကတယ္။ တေန႔ေန႔၊ တခ်ိန္ခ်ိန္၊ တေနရာရာဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတုန္းက ဘယ္လို အေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲ ေထာင္႔တေနရာမွာ ျငင္းလို႔မရတဲ႔ အမွန္တရားတခုအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ႔တာ...။

အရာရာ မင္းသေဘာအတိုင္းျဖစ္ေစခ်င္တာ
ငါ႔ သေဘာထားပါ။
ေ၀းေနလည္း နီးေနသလိုပါပဲ
ဘ၀မွာ -
ဆည္းဆာလိုတဲ့ ညေနအို မျဖစ္ပါရေစနဲ႕
ထာ၀ရ သိမ္းဆည္းမွဳ ေတြနဲ႔
ရင္ခုန္သံေတြ ရပ္တန္႔သြားတဲ့ အထိ
တည္ျမဲပါရေစ။

TNH

ကဗ်ာမဆန္တဲ႔ေမာင္လို႔ ငါ စြပ္စြဲတဲ႔အခါ လက္တန္းကဗ်ာစပ္ျပၿပီး ငါ႔ကိုု ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ႔တဲ႔ ေမာင္။ ၿပီးေတာ႔ တပုဒ္တည္းေသာ မင္းရဲ့ ကဗ်ာ...။

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္က အမွတ္တရ ၀တၳဳတိုေလးကိုလည္း ျပန္ဖတ္ၾကည့္ဦး ေမာင္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ခဲ႔တဲ႔ ငါ႔ဦးေႏွာက္ေစရာအတိုင္း ေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ခံစားမႈအပိုင္းအစေလး။ ငါတို႔ အခ်စ္ကို ဘယ္သူမွ နားလည္စရာမလိုဘူး မဟုတ္လား ေမာင္။ ဒါေပမဲ႔ ငါကသာ ေၾကကြဲခံစားလို႔ မင္းကေတာ႔ ငါတို႔အခ်စ္ကို ယံုတယ္တဲ႔လား။

အနာဂတ္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္

အဲသည္ေန႔က ေကာင္းကင္ျပင္သည္ ကဗ်ာဆန္စြာ လွပမေနခဲ႔ပါ။ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ သာမန္ ေက်ာင္းဖြင္႔ရက္ေလး တစ္ရက္သာျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။


ထို႔ထက္ပို၍ ေျပာရလွ်င္ ၁၀တန္းဆိုတာ ေက်ာင္းမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာထက္ ကိုယ္႔အိမ္မွာကိုယ္ ဆရာ၊ ဆရာမ၊ Guide ေတြႏွင္႔ သင္ယူက်က္မွတ္ေနမွ အက်ိဳးရွိတာဟု ယူဆထားေသာ အစ္မအႀကီးဆံုး၏ အစီအမံျဖင္႔ စည္းကမ္း အေတာ္အတန္ႀကီးသည့္ေက်ာင္းမွ တပတ္တြင္ ၂ ရက္၊ ၃ရက္မွ် တက္ရံုႏွင္႔ အဆင္ေျပေစႏိုင္ေသာ အိမ္နားက ေက်ာင္းသို႔ စာသင္ခ်ိန္ႏွစ္၀က္၌ ေျပာင္းေရႊ႕တက္ေရာက္ခဲ႔ေသာ ပထမဆံုးေန႔ေလး တေန႔သာျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။

သူ႔ကို ယခုတႀကိမ္မွ ေတြ႕ျမင္ဖူးျခင္း မဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါသည္။ ညေနတိုင္း ကၽြန္မနားေထာင္ဖို႔ သီခ်င္းေခြသစ္တစ္ေခြျဖင္႔ ေရာက္လာေနက် ကၽြန္မ၏ ဟိုလိုလို၊ ဒီလိုလို သူငယ္ခ်င္းႏွင္႔အတူ သူသည္ အၿမဲလို လိုက္ပါလာတတ္သည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းႏွင္႔ သူသည္ အလြန္ခ်စ္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေၾကာင္း သိထားရံုက လြဲၿပီး ကၽြန္မ သူ႔ကို ေသခ်ာမသိပါ။

ေအးေအးသက္သာေနလိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းသစ္ မလိုအပ္ေသာ ကၽြန္မႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္တို႔သည္ အတန္း၏ ျပတင္းေပါက္နားက ေနာက္ဆံုးခံုကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းသည္ သူႏွင္႔ကၽြန္မ၏ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရဲ့ နိဒါန္းျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ စာသင္ခန္း၏ ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ တံခါးနားရွိ ေနာက္ဆံုးခံုတြင္ ထိုင္ေနတတ္ေသာသူ႔ကို ကၽြန္မ၏ သူငယ္ခ်င္းမေလးအား အကာအကြယ္ယူလ်က္ ေငးေမာရျခင္းသည္ ကၽြန္မဘ၀တြင္ ရင္ခုုန္စရာအေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မ်ားသာ ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ကိုယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူ တစ္ေယာက္ကို ထိုသူမသိေအာင္ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ၾကည့္၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္တိုင္ႀကံဳဖူးမွ သိနားလည္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။

မထူမပါး မ်က္ခံုးေမႊးမ်ားေအာက္မွ မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေလးမ်ားကို လည္းေကာင္း၊ မတိုမရွည္ ႏွာတံေပၚေပၚေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ကႀကီးပံုသ႑န္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလည္းေကာင္း သူကိုယ္တိုင္ မရိပ္မိေအာင္ ၾကည့္ေနရတဲ႔ ထိုတဒဂၤေလးသည္ ကၽြန္မအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားစြာႏွင္႔ ျပည့္ေနေသာ စြန္႔စားခန္းႀကီးတရပ္ ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ထုိ႔ျပင္ အဲသည္အခ်ိန္ထဲက သူ႔ကို စခ်စ္သြားခဲ႔တယ္ဆိုတာ အံ့ဩစြာႏွင္႔ ကၽြန္မ ၀န္ခံပါမည္။

အဲသည္ကာလက (ကၽြန္မကို ေတြ႔ျမင္သြားမွာ အလြန္ စိုးရိမ္ခဲ႔မိေသာ္လည္း) ထိုေက်ာင္း၊ ထိုအခန္းထဲ၌ ကၽြန္မ ရွိေနခဲ႔ေၾကာင္း သူလံုး၀ မသိရွိခဲ႔ေပ။ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ၏ စြန္႔စားခန္းအေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေျပာျပသည့္အခါ သူသည္ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသား၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင္႔ မယံုၾကည္သလို နားေထာင္ေနခဲ႔ပါသည္။ သူသိထားခဲ႔သည္က ကၽြန္မသည္ အိမ္ႏွင္႔ အနည္းငယ္ကြာေ၀းေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ရွိေနလိမ္႔မည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ႔လည္း ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ တိုက္ဆိုင္စြာ ဆံုစည္းခဲ႔ၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူက မႏၱေလး၌ ေက်ာင္းအိပ္၊ ေက်ာင္းစားျဖင္႔ ႏွစ္လခန္႔ ေက်ာင္းသြားေနၿပီးေနာက္ အိမ္ကို လြမ္း၍ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင္႔ ႏွစ္၀က္ေလာက္ေနမွ ရန္ကုန္ရွိ သူ႔မူရင္း ေက်ာင္းသို႔ ျပန္လာတက္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုေန႔က ရပ္ကြက္ထဲရွိ ေက်ာင္းသို႔ သူ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔ ျဖစ္သကဲ႔သို႔ ကၽြန္မအတြက္လည္း အဲသည္ေက်ာင္း၌ ပထမဆံုး တက္ရေသာေန႔ေလး ျဖစ္ခဲ႔သည္။ သူ႔ရဲ့ခံုမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္မေနတတ္ေသာ၊ မုန္႔ေစ်းတန္းဘက္ မၾကာမၾကာသြားတတ္ေသာ၊ အခန္းေပါက္၀တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ တြန္းထိုးေနာက္ေျပာင္ေနတတ္ေသာ၊ အတန္းတြင္း၊ အတန္းျပင္က မိန္းကေလးေတြကို စိတ္၀င္တစား လိုက္မၾကည့္တတ္ေသာ သူသည္ ထိုစာသင္ခန္းထဲ၌ ကၽြန္မရွိေနခဲ႔ျခင္းကို မသိခဲ႔တာ အံ့ဩစရာေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါ။

.....
..... ..... .....
..... ..... ..... ..... .....

ကၽြန္မႏွင္႔သူသည္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔ ခ်စ္ျခင္းျဖင္႔ ခ်စ္ခဲ႔ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ကၽြန္မတို႔၏ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အယူ၀ါဒ ျခားနားမႈေတြ မပါ၀င္ခဲ႔ပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေျပာႏွင္႔အလုပ္ တူညီဖို႔ မလိုအပ္ပါ။ သို႔ေသာ္ လွပေသာ ဇာတ္သိမ္းေလးျဖစ္ဖို႔ေတာ႔ လိုအပ္မည္။ ကၽြန္မတို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ရစ္ပတ္မထားေသာ ခ်စ္ျခင္းသက္သက္ျဖင္႔သာ ခ်စ္ခဲ႔ၾကတာ ေသခ်ာပါသည္။


တခါ တခါ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္စရာ မေကာင္းပါ။

အဆံုးသတ္ကို ႀကိဳတင္သိျမင္ေနလ်က္၊ ရပ္နားသင္႔မွန္းသိေနလ်က္ သူေရာ၊ ကၽြန္မပါ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဆက္လက္ ဖန္တီးခဲ႔ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အေတြးအိပ္မက္၌ စိတ္ကူးမ်ားစြာျဖင္႔ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းဖို႔ ရည္စူးခဲ႔ၾကဖူးသည္။ အိပ္မက္ဆိုတာ တခ်ိန္မွာ ႏိုးထရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မသိခင္တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္သင္႔တာႏွင္႔ လုပ္ခ်င္တာကို အၿမဲ ေရြးခ်ယ္ေနရျခင္းသည္ ဘ၀ဟု နားမလည္ခင္တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။

သူသည္ ကၽြန္မဘ၀ထဲသို႔ တိုး၀င္လာဖို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ႀကိဳးစာမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြန္မ နားလည္လက္ခံထားသည္။ ထို႔အတူ ကၽြန္မသည္လည္း သူ႔ရဲ့ အနာဂတ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ အားထုတ္လိမ္႔မည္ မဟုတ္ပါ။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္မႏွင္႔သူသည္ အလြန္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ႔ၾကေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ သူႏွင္႔ကၽြန္မသည္ အနာဂတ္မဲ႔ေသာ ေကာင္းကင္ေတြအျဖစ္ အစဥ္အၿမဲ တည္ရွိေနပါလိမ္႔မည္။

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မ သူ႔ကို အလြန္ခ်စ္ပါသည္။

s0wha1
(၂၁ ရက္၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၇)

ေရြးခ်ယ္ခြင္႔နည္းတဲ႔ ဘ၀မွာ မင္းကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရမွာကေတာ႔ ရက္စက္လြန္းလွပါတယ္ဟာ။ မိုက္ရူးရဲဆန္တယ္လို႔ မသံုးႏႈန္းခ်င္တဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခ်စ္တဲ႔ အခ်စ္လို႔ပဲ ယူဆၾကရေအာင္။ ဒီလိုနဲ႔ ေရွ႕ခရီးကို ဆက္...။ မင္း ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း ျဖစ္ခဲ႔ၿပီလို႔ ေခါင္းေမာ႔ၿပီး ရယ္ေမာေနမွာလား ေမာင္။ :)

ကၽြန္ေတာ္႔အမည္မွာ ( ------- )၊ လြန္ခဲ့ေသာ (၂၅)ႏွစ္ခန္႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းလာခ့ဲပါသည္။ အဲသည္ ကာလတုန္းကေတာ့ အေတာ္ကို ေနလို႔ အေကာင္းဆံုးခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ႏိုင္ငံေရးကလြဲၿပီး က်န္တဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြျပည့္စံုေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးလို႔ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေနရာတစ္ခုပါ။ ယခုအခ်ိန္အခါမွာေတာ့ မေရာက္မေပါက္ခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေနခဲ့ေသာ ေနရာႀကီးအား ေပါစားထုတ္လုပ္၍ ေစ်းႀကီးေပးဖတ္ရေသာ သတင္းစာမ်ား၊ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို နည္းမ်ိဳးစံုေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားထုတ္လုပ္ထားသည့္ စာေစာင္မ်ားမွတဆင့္ ဖတ္ရွဳသိရွိခဲ့ရပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က တခုေသာ နံနက္ခင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီသို႔ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပံုမွန္ ဆံုေတြ႔ေနခ်ိန္ကေတာ့ ညစဥ္ (၈း၀၀) မွ (၁၂း၀၀) မိဘမ်ား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္ထိ ေလလြင့္ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ အနာဂတ္ရဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ သည္ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္၏ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာျပလိုသည္။ သူ႔နာမည္ကေတာ့ (----)၊ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ထဲက ယခုခ်ိန္ထိ အတူတူရွိေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ (သူ႔ဘ၀ အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို သိခ်င္ရင္ေတာ့ (၀၉၅၁-------)ကို ဆက္သြယ္ ေမးျမန္ႏိုင္ပါသည္။ စာေရးသူ။)

သူ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီကို ေရာက္လာတာဟာ လူငယ္ဘာသာဘာ၀ ေကာင္မေလးေတြကို လူပ်ိဳလွည့္ဖို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူပ်ိဳလည္မယ္႔ထဲမွာ ေနာင္တခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်စ္ဇနီးျဖစ္မည့္သူလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္းအခ်က္ေတြ ျပဳလုပ္ၾကၿပီး (ထိပ္သီး အစည္းအေ၀းႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားတဲ႔ ဟန္ပန္မ်ိဳးျဖင္႔။ စာေရးသူ။) သူျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္လက္စ အေျခအေနကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းလိုသည့္ သေဘာျဖင္႔ ဦးေခါင္းႏွင္႔ ေခါင္းအံုးကို ဆက္လက္နမ္းရိႈက္ေစခဲ့ပါသည္။

ညေနေစာင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၏ ပံုမွန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း စားေသာက္ျပင္ဆင္ၿပီး လမ္းမဘက္ ဦးတည္လ်က္ အခ်ိန္အခါကို ေစာင့္စားေနခဲ့သည္။ (ပံုစံကေတာ့ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဥပေဒ ျပဒါန္းခ်က္မွာ ပါ၀င္တဲ့ ၁၀၉/၁၁၀ ပုဒ္မႏွင့္အညီ ျပင္ဆင္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ား သိေစလိုပါသည္။ စာေရးသူ။) ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆံုရပ္ကိုေတာ့ စက္ဘီးကိုယ္စီျဖင့္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါသည္။

TNH

"ငါလည္း စာေရးတတ္ပါတယ္ကြာ"ဆိုၿပီး ေနာက္ေျပာင္ စာေရးျပတုန္းက ငါ သေဘာတက် ရယ္ေတာ႔ မင္းက ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပံဳးလို႔။ အဲဒီလို ေနာက္တိေနာက္ေတာက္စာမ်ိဳး မေရးဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးျပပါဆိုေတာ႔ "ဒါဆို ေနာက္ေန႔မွ ေရးႏိုင္မယ္။ ခုေတာ႔ မအားေသးဘူး"လို႔ ေစ်းကိုင္တဲ႔ ေမာင္။

ေနာင္တခ်ိန္မွာ တစ္ရႉးစေလး တစေလာက္ေတာင္ အေရးမပါေတာ႔မယ္႔ အရာ ျဖစ္ေစဦးေတာ႔ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ငါ ပိုက္ေထြးပါရေစ။ အဲဒီေလာက္ထိ ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္။

ငယ္ကခ်စ္၊ အႏွစ္တရာ မေမ႔သာဆိုတဲ႔ စကားဟာ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ရည္ညႊန္းေျပာေလသလားလို႔။ မင္းကေတာ႔ ငါ႔ကို ရယ္ေနေတာ႔မယ္။ ငါ ဘာလုပ္လုပ္ အၿမဲ ၿပံဳးၿပီး လက္ခံတတ္တဲ႔ ေမာင္က ဒီတခါလည္း ၿပံဳးေနလိုက္ပါဦးဟာ။ မင္း ရယ္ေနတာပဲ ငါ ျမင္ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ။

၃ နဲ႔ ၄ လို ေက်ာခ်င္းကပ္ၿပီး နီးလ်က္နဲ႔ ေ၀းေနၾကရတဲ႔ ဘ၀ကို ငါ ကရုဏာသက္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ခုေတာ႔လည္း ၄ နဲ႔ ၃ လို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရတဲ႔အခါ ဘ၀ဟာ ေနေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသားပဲလို႔ ငါ လက္ခံလိုက္ၿပီ ေမာင္။ တန္ဖိုးမနည္းတဲ႔ ရင္းႏွီးမႈေတြနဲ႔ေပါ႔ဟာ။ ေတြေ၀မေနနဲ႔ဆိုတဲ႔ စကားကို ငါတို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ညည္းတြားေနရမလား။

မင္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္၊ ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန မင္းေဘးနားမွာ ငါ အၿမဲရွိမယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ႏိုင္တဲ႔၊ မေ၀းေတာ႔တဲ႔ တေန႔မွာ ၾကယ္ေတြ ထိုင္ေရရင္း ငါတို႔ အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ၾကမယ္ေလ။ တေန႔ေန႔ေပါ႔...။

HappY Anniversary!!! ေမာင္...။

ခ်စ္တဲ႔
s0wha1
၁၇၊၀၇၊၀၈ (Thursday)

*****

ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

Print this post