သဃၤသူ

Post ၃၀၀ ျပည့္ အမွတ္တရအျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္တူမေလးအေၾကာင္း ေရးခ်င္လို႔။ ခု သူက ဒီမွာ မရွိဘူး။ ဟိုရက္ကပဲ ရန္ကုန္ကို အလည္ ၁ လေလာက္ သူ႔အေမနဲ႔ ျပန္သြားတာ ခုမွ ျပန္တာ ႏွစ္ပတ္ေတာင္မရွိေသးဘူး။ တူမေလးကို ကၽြန္မတို႔ အရမ္းလြမ္းေနရတယ္။ အသက္က ၁ႏွစ္နဲ႔ ၃ လသာ ရွိေသးတဲ႔ တူမေလးက ကၽြန္မတို႔ အေဒၚေတြ လက္ဖ်ားခါရေအာင္ အရြယ္နဲ႔မမွ် အရမ္းပဲမ်ားတတ္တဲ႔ တူမေလးပါ။ သူ႔ဓာတ္ပံုေတြ ၾကည့္တာနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။


မ်ားေသာအားျဖင္႔ ကေလးေသးေသးေလးေတြဟာ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ ကင္မရာကို မ်က္လံုးနဲ႔ ျပဴးၾကည့္ရံုေလာက္သာ ၾကည့္ၾကတာပါ။ တခ်ိဳ႕ေကာင္မေလး ပိစိေကြးေလးေတြကလည္း လူႀကီးခိုင္းတဲ႔အတိုင္း ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ဖာသာ အိုင္တင္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ လက္ကို ေမးေထာက္ၿပီး မ်က္ႏွာေသေလးေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံၾကတာပဲ ရွိပါလိမ္႔မယ္။ တူမေလးကေတာ႔ အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွလည္း သင္မေပးရပါဘဲ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုတာနဲ႔ မ်က္ႏွာကို အစြမ္းကုန္ၿပံဳးၿပီး အိုက္တင္မ်ိဳးစံုေပးေတာ႔တာပါ။ သူ႔ပံုေတြၾကည့္ရင္ မ်က္လံုးေတြကပါၿပံဳးေနၿပီး တကယ္ရယ္ေနသလိုမ်ိဳးေတြပဲ ေတြ႔ရပါလိမ္႔မယ္။ ေခါင္းကို ေစာင္းလို႔ တမ်ိဳး၊ ႏႈတ္ေခါင္းရႈံ႕လို႔ တဖံု၊ ႏႈတ္ခမ္းစူလို႔ တနည္း၊ ေခါင္းေပၚလက္တင္လို႔ တသြယ္ ပံုသဏၭာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံပါတယ္။ သူ႔ပံုေတြ အကုန္လံုးက "မီးမီးေရ ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္"လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လုပ္ျပတဲ႔ အမူအရာေတြပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆို သူ စိတ္အလိုမက်လို႔ ငိုေနတာေတာင္ ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုေတာ႔ မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းၿပံဳးလိုက္ၿပီး ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံပါတယ္။ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြ မေျခာက္ေသးဘဲ မ်က္လံုးမွာေတာ႔ မ်က္ရည္ေလးေတြ ေ၀႔လို႔ေပါ႔။ အေဒၚတူ တူမလို႔ ေျပာရမယ္။ :P

လသားအရြယ္တုန္းက အဲလို ၀တုတ္ေလး

တူမေလးကို မေမြးခင္ထဲက နာမည္ေပးထားၿပီးသားပါ။ ေယာက္်ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီနာမည္ပဲ ေပးရမယ္လို႔ အေမက မွည့္ထားတာ။ ဒါမဲ႔ အေမက မိန္းကေလးဆိုတာကိုလည္း သိေနေသးတယ္။ အဲဒါက ဘာမွ မခက္ပါဘူး။ ဖခင္ေမြးေန႔နဲ႔ မိခင္ေမြးေန႔ေပါင္းၿပီး ၃ နဲ႔စားၾကည့္တာပါ။ စံုဂဏန္းၾကြင္းရင္ ေယာက္်ားေလးေပါ႔။ မဂဏန္းၾကြင္းရင္ မိန္းကေလး။ ပထမဆံုးသားဦးကိုပဲ တြက္လို႔ရတယ္။ ဒုတိယကေလးဆိုရင္ ပထမကေလး ေမြးေန႔န႔ဲ မိခင္ေမြးေန႔နဲ႔ကို ေပါင္းၿပီး ခုနလိုပဲ ၃ နဲ႔စား တြက္ၾကည့္ၾကတာေပါ႔။ မွန္တဲ႔သူမ်ားသလို၊ မွားတဲ႔သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု၀င္ ျဖစ္လာေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိတဲ႔အခါ ကၽြန္မအေမက သူ႔ေျမး ေမြးမယ္႔ ေန႔ေရာ၊ ရက္ေရာ၊ အခ်ိန္ေရာ၊ နာမည္ေရာကို အတိအက် ေဗဒင္တြက္ခ်က္ၿပီး ဗိုက္ခြဲေမြးခိုင္းတာ။ အဲဒီေတာ႔ သူ ဘယ္ေန႔ေမြးမယ္ဆိုတာလည္း သိၿပီးသားေလ။ ကၽြန္မအေမက ေဗဒင္ေကာင္းေကာင္း တြက္တတ္သလို အရမ္းလည္း ယံုတယ္။


တူမေလးက စကားေတာ႔ သိပ္မေျပာတတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ျမန္မာစကားကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ နားလည္လာၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ ေျပာသမွ်စကား သူအကုန္ သိတယ္။ ျပန္မေျပာတတ္တာ တခုပဲ။ "ဟိုဟာ၊ ဒီဟာ"နဲ႔ေတာ႔ ေကာင္းေကာင္း ပူဆာတတ္ေနပါၿပီ။ KFC ၾကက္ေၾကာ္ ေၾကာ္ျငာကို ျမင္တာနဲ႔ "ဒီဟာ"လို႔ ေအာ္ေအာ္ၿပီး ၀ယ္ေကၽြးခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ႔ သူက သိပ္မစားဘဲ လူႀကီးေတြပဲ စားေနရလို႔ ခုဆို မုန္းေတာင္ မုန္းလာေပါ႔။ မုန္႔ေတြ၊ အစားအစာေတြ ေတြ႔ရင္ လက္ညႈိးတထိုးထိုးနဲ႔ "မုန္႔မုန္႔"တို႔၊ "ဒီဟာ ဒီဟာ"တို႔ေျပာၿပီး ပူဆာတတ္ရံုတင္မက ေရႊလက္ေကာက္၊ ေရႊလက္စြပ္လို လက္၀တ္ရတနာေတြနဲ႔ လွတပတပစၥည္းေၾကာ္ျငာစာရြက္ေလးေတြ ျမင္ရင္လည္း လက္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ပူဆာတတ္ပါေသးတယ္။ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမကို ဘယ္ေတာ႔မွ မပူဆာဘဲ သူ႔အဘုိးနဲ႔ အေဒၚေတြကိုသာ ပူဆာတတ္တာကလည္း ဒီအရြယ္ေလးနဲ႔ သူ႔မိဘကုိ ေတာ္ေတာ္ သိတတ္ပါကလားလို႔။:)) ပစၥည္းပစၥယ တခုခု ၀ယ္လို႔ သူ႔အေဖက ပိုက္ဆံထုတ္ရင္ "အမ္း... အမ္း" နဲ႔ သူက ကန္႔ကြက္သလိုမ်ိဳး ေအာ္တတ္ၿပီး တျခားသူေတြက ရွင္းလိုက္၊ ေပးလိုက္ရင္ေတာ႔ သူက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတတ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔မွာ အဲဒါေလးကိုပဲ ခ်စ္ေနရတာ။


သူရွိေနရင္ မအိပ္မခ်င္း တီဗီြကုိ ၂၄နာရီ ဖြင္႔ထားရပါတယ္။ တီဗီြပိတ္ထားရင္ လက္ညိႈးထိုးၿပီး "ၾကည့္မယ္"လို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္လည္း ၾကည့္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ "ၾကည့္မယ္"လို႔ ေျပာတာကလည္း စိတ္လိုမွပါ။ ထပ္ေျပာခိုင္းရင္ မေျပာေတာ႔ဘူး။ "ရယ္ရတယ္"တို႔၊ "ၾကည့္ခ်င္တယ္"တို႔၊ "မအိပ္ခ်င္ဘူး"တို႔ ဆိုတဲ႔ စကားလံုး အတြဲလိုက္ေတြကို သူက အိပ္ေနရင္း ေယာင္ေနတဲ႔ အခါမ်ိဳး၊ စိတ္လိုလို႔ ရုတ္တရက္ ေျပာခ်လိုက္တဲ႔အခါမ်ိဳးေတြမွာပဲ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ပီပီသသ စကားလံုးအတြဲလိုက္ႀကီးေတြ သူ ထေျပာလိုက္ရင္ သူ႔အေဒၚအငယ္က ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ သူ႔အနားကေန ထြက္ေျပးတတ္ပါတယ္။ စကားသိပ္မေျပာတတ္ေသးတဲ႔ ကေလးငယ္ငယ္ေလးက စကား ထ ထေျပာလို႔၊ ေၾကာက္လို႔တဲ႔။ ဟီဟီ။ အဲဒီလို တူမနဲ႔ အေဒၚေတြေလ။


ကၽြန္မအေဖကို "ဘဘ"လို႔ ေခၚၿပီး သူ႔အေဖကိုေတာ႔ "ဖဖ"တဲ႔။ "ေဖေဖ"လို႔ သိပ္မပီေသးပါဘူး။ သူ႔အေမကိုေတာ႔ ေခၚသံ မၾကားမိေသဘူး။ သူ႔ႀကီးေတာ္ ကၽြန္မအမကို "ကာကာ"လို႔ ေခၚၿပီး ကၽြန္မညီမ သူ႔အေဒၚအငယ္ကိုေတာ႔ "မမ"တဲ႔။ ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း ကေလးက သူ႔ကို အဲလို ေခၚတာ ေက်နပ္ေနတယ္။ ;)) သူ႔ဦးေလးအငယ္ျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္မေမာင္ေလးကိုေတာ႔ "ကိုကို"တဲ႔။ တခါတေလက် "ေလးေလး"တဲ႔။ ကၽြန္မကိုက် "တီတီ"လို႔ ေခၚခိုင္းထားတယ္။ ကၽြန္မက အေဒၚအရမ္းျဖစ္ခ်င္တာေလ။ ခုမွ ျဖစ္ရတာ။ သူက သူ႔ႀကီးေတာ္ရဲ့ အသဲစြဲေပါ႔။ စြဲဆို သူ႔ႏွာေခါင္း ရုပ္ဆိုးဆိုးေလးက သူ႔ႀကီးေတာ္နဲ႔ သြားတူေနတာကိုး။ ဟိ...။

တူမေလးနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ခြဲရရင္ သူ႔အေဖက "ငါ႔သမီးကို လြမ္းတယ္"၊ "ငါ႔သမီးကို လြမ္းလိုက္တာ။ အား အီး"နဲ႔ "ငါ႔သမီးေလး ငါ႔သမီးေလး" ဆိုၿပီး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ၾကာေတာ႔ ကၽြန္မအေဖက အျမင္ကပ္လာဟန္နဲ႔ "မင္းကလည္း သမီးတစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနရလား၊ ငါတို႔ဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မအစ္ကိုက မွတ္သားေလာက္ဖြယ္ စကားျပန္ေျပာတယ္။ "ဟာ... အေဖတို႔က သားသမီး ငါး ေယာက္ေတာင္ ေမြးထားတာ။ အဲလိုမ်ိဳးဆို ဘယ္သူ႔ လြမ္းလို႔ လြမ္းရမွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္ထဲရွိတာ၊ လြမ္းတာေပါ႔" တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔က အစ္ကို႔ကို ကြယ္ရာမွာ နာမည္ေပးထားတယ္။ "ငါ႔သမီး၊ ငါ႔မယား"လို႔။


တူမေလးကုိ smile လို႔ ေျပာရင္ ႏွာေခါင္းကို ရႈံ႕ၿပီး ရယ္ျပတတ္သလို၊ ရယ္ျပပါဆိုရင္ေတာ႔ "ဟားဟား ဟား" ဆိုၿပီး ေယာက္်ားသံလို အသံဩႀကီးနဲ႔ သူ႔အေဖ ရယ္သလို ရယ္ျပတတ္ပါတယ္။ ခုအရြယ္က လူႀကီးလုပ္သမွ်အကုန္ လိုက္အတုခိုးေနခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ေရွ႕က လူႀကီး လုပ္သမွ် ေနာက္ကေန အကုန္လိုက္လုပ္ေတာ႔တာပဲ။ သူ႔အေဖ လုပ္တာကို ျမင္ဖူးေနေတာ႔ အဲကြန္းခလုတ္ကို ဟန္ပါပါနဲ႔ ႏွိပ္ၿပီး ေလေအး လာ၊ မလာ လက္ကေလးနဲ႔ ျဖန္႔စမ္းတတ္တာကလည္း သူ႔ရဲ့ တမူထူးျခားတဲ႔ ဟန္ပန္ပါ။ သူ႔ကို နာမည္ေခၚရင္ "က်င္"လို႔ ထူးျပတယ္။ ၿပီးရင္ "ေဟး"ဆိုၿပီး လက္ခုပ္ ထထတီးပါတယ္။ "ရွင္"လို႔ ထူးတတ္တဲ႔အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ေတာ္တယ္ဆိုၿပီး အားေပးတဲ႔ သေဘာေပါ႔။ အဲဒါက "ရွင္"လို႔ တခါထူးၿပီးတိုင္း သူလုပ္ေလ႔ လုပ္ထရွိတာပါ။ အရင္တုန္းကဆို "ရွင္" မထူးဘူး။ လိမၼာယဥ္ေက်းစြာ "ဟင္"တို႔၊ "ဟမ္"တို႔ ထူးပါတယ္။ မနည္း ျပန္သင္ေပးထားရတာ။ :P

ကားကိုလက္ညိႈးထိုးၿပီး "ကား"လို႔ ေခၚေၾကာင္း ပထမဆံုး သင္ေပးၿပီးထဲက ျမင္ျမင္သမွ် စက္တပ္ယာဥ္တိုင္းကို "ကား"လို႔ပဲ ေခၚပါေတာ႔တယ္။ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္၊ စက္ဘီး၊ မီးရထား(MRT)၊ ေလယာဥ္ပ်ံ အားလံုးကို သူက လက္ညိႈးေလးထုိးကာ "ကား၊ ကား" လို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ မဟုတ္ဘူးေျပာလည္း လက္မခံပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ "ငါး"လို႔ ေခၚတယ္ဆိုၿပီး ငါးအေကာင္ေလးကို ျပကာ သူ႔ကို သင္ေပးမိပါတယ္။ ေတြ႕သမွ် တိရစၧာန္ကို "ငါး၊ ငါး" လို႔ပဲ ေျပာပါေတာ႔တယ္။ "မဟုတ္ပါဘူး အဲဒါ "ဆင္" ပါ" လို႔ ေျပာလည္း မရေတာ႔ပါဘူး။ "ငါး၊ ငါး"ကို ပါးစပ္ဖ်ားကေန မခ်လို႔ ကၽြန္မတို႔မွာ လက္မိႈင္ခ်ေနရတယ္။

သူမ တႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔တုန္းက

ဟိုရက္ကမွ ရိုက္ထားတဲ႔ပံု ကၽြန္မ မႏၱေလးကေန သူ႔အတြက္ ၀ယ္လာတဲ႔ အက်ၤီနဲ႔ေပါ႔
စိတ္မပါလက္မပါနဲ႔ ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံေနတာေတာင္ ေခါင္းေလးေတာ႔ ေစာင္းထားေသးတာ

သူ႔အရုပ္ပံုေတြၾကားထဲမွာ (အမွန္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ညီအမ အရုပ္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား)

အာၿပဲစိန္ေလး ပဲေပးပံု

ဓာတ္ပံုရိုက္ေနလို႔ တမင္ ဂိုက္ေပးေနတာ

အဲလို ရယ္ျပတယ္

ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံေနတာ

မေလး မေလးနဲ႔ တူမတူေတာ႔ မသိဘူး။ ပဲကေတာ႔ အေသမ်ား။

Vivo City မွာ ေရေဆာ႔ေနတယ္

ေရေဆာ႔အၿပီးေပါ႔

sentosa မွာ

အဲလို ငေျပာင္ အမူအရာကလည္း လုပ္တတ္ေသးတာ

၁ႏွစ္သမီးေလး ဒီလို ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံေနတာ ဘယ္သူ ယံုမလဲ

ရပ္ေနပံုေလးကိုက ၾကည့္ အိုက္တင္ အျပည့္နဲ႔

ဘာေလးမွန္းကို မသိဘူး

မွန္ၾကည့္ၿပီး အေအးေသာက္ေနတာ။ သူက မွန္လည္း အသားကုန္ႀကိဳက္တယ္။

ငယ္ငယ္ အသက္ တစ္ႏွစ္ မျပည့္ခင္ အရြယ္တုန္းကေတာ႔ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရဲ့ "အိုးေလး လႈပ္ပါေဟ႔... ေရအိုးေလး လႈပ္ပါေဟ႔" သီခ်င္းကို ဆိုျပရင္ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ကို နိမ္႔ခါ၊ ျမင္႔ခါ လုပ္ၿပီး သူ႔တင္ပါးေလးလႈပ္ေအာင္ ကျပတတ္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ အဲလို ကခိုင္းလို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ေမ႔သြားပံုရတယ္။ ခု သူ႔ကပံု ကနည္းက ေခါင္းနဲ႔ပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္း ခပ္ျမဴးျမဴးကို ဖြင္႔ျပလိုက္ရင္ ေခါင္းကို ျပဳတ္မတတ္ ၿငိမ္႔ကာ၊ ခါကာနဲ႔ သံစဥ္အလိုက္အတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးအနည္းငယ္လႈပ္ၿပီး ကပါေတာ႔တယ္။

မီးခလုပ္ေတြ ဘာေတြကို အရမ္းကလိခ်င္တဲ႔ ဒီကေလးကို လူႀကီးက "ေဟ႔... မလုပ္နဲ႔"လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ သူက ရပ္မသြားဘူး။ အဲဒီမီးခလုပ္ရွိတဲ႔ေနရာကို ဂဏန္းလို ေဘးတိုက္တေရြ႕ေရြ႕သြားၿပီး လူအလစ္မွ လွမ္းကိုင္တတ္တယ္။ ၀ါးႏုက ၀ါးရင္႔ ျပန္ပက္တဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးေပါ႔ေလ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေတြ႕သြားလို႔ "ေဟး" လို႔ ေအာ္လိုက္ရင္ေတာ႔ ေအာ္ငိုေတာ႔တာပဲ။ တခါတေလ အဲလို ေျပာမရ၊ ဆိုမရတဲ႔ ကေလးေလးလည္း ျဖစ္ေသးတယ္။


ကၽြန္မတို႔က သူ႔ကို ဂါဖီးလို႔လည္း ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚတတ္တယ္။ သူက ေၾကာင္ႀကီး ဂါဖီးလို အစားပုတ္ၿပီး အပ်င္းထူေသးတာကိုး။ ခုေတာ႔ ထမင္းေကၽြးလည္း သိပ္မစား၊ ႏို႔လည္း မစို႔နဲ႔ နည္းနည္းေတာင္ ပိန္သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ကို ဘာမွ သိပ္ခိုင္းလို႔ မရဘူး။ ဥပမာ- ပစၥည္းတခုခု သူလုပ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားသူေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်သြားရင္ သူ႔ကို ေကာက္ခိုင္းလို႔ မရတတ္ပါဘူး။ သူကေတာင္ လက္ညိႈးေလးထိုးၿပီး "ေကာက္၊ ေကာက္" နဲ႔ ကိုယ္႔ကို ျပန္ခိုင္းတတ္ေသးတာ။ သူ႔ေျခရင္းနားက ပစၥည္းေတာင္ လံုး၀ မေကာက္ဘဲ ကိုယ္က ေကာက္ေပးမွ ယူတယ္။ သူကေတာ႔ တေကာက္၊ ေကာက္နဲ႔သာ ေအာ္ေနၿပီး ထိကို မထိဘူး။


သူရွိေနရင္ အိမ္သိမ္းလို႔ကို မရေအာင္ သူက ဖြပါတယ္။ အ၀တ္ေတာင္းထဲက အ၀တ္ေတြကို တခုခ်င္းဆြဲထုတ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်တယ္။ စာအုပ္ေတြ စီၿပီး တင္ထားရင္ တခုခ်င္း ေအာက္ကို ပစ္ခ်တယ္။ တစ္ရႉးလိပ္က တစ္ရႉးေတြကို တစစီ ဆြဲဆြဲျဖဳတ္ၿပီး အိမ္ကို ၾကမ္းတိုက္တဲ႔အေနနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ကိုပြတ္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တအိမ္လံုးလည္း တစ္ရႉးေတြ၊ သူ႔အရုပ္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြနဲ႔ မြစာတက္ ပြက်ဲေနေတာ႔တာေပါ႔။ သူ႔ကိုဆူရင္ သူက ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႔ ကိုယ္႔ကို ျပန္ေျပာတတ္ေသးတယ္။ သူ စကားေျပာေနတာကို ကိုယ္က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္မခ်င္း ေအာ္ေနတတ္ပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး "ဘာလဲ"လို႔ ေျပာလိုက္မွပဲ သူ႔အသံ စူးရွရွနဲ႔ ေအာ္ေနတာ ရပ္သြားတတ္တယ္။ သူလုပ္ပံု တခုခုက ရယ္စရာျဖစ္ေနလို႔ လူႀကီးေတြက ရယ္ၾကရင္ သူကပါ တဟားဟားနဲ႔ လိုက္ရယ္ေတာ႔တာပဲ။ အဲလို တူမဆိုးဆိုးေလးပါ။


သူ႔အေမက အသားျဖဴသေလာက္၊ သူ႔အေဖက အသားညိဳတဲ႔အတြက္ သူ႔အသားက မျဖဴမညိဳေလးျဖစ္ေနရတဲ႔ၾကားထဲ ေမြးခါစတုန္းက အသား၀ါပါလာတယ္ဆိုၿပီး မီးကင္ခံရေတာ႔ ပိုဆိုးေရာ။ အဲဒီတုန္းက ရုပ္ကေလးဆိုးဆိုး၊ အသားေလးညိဳတိုတိုနဲ႔ ဒီရုပ္မွ ထြက္လာပါ႔မလားလို႔ ကၽြန္မတို႔မွာ စိတ္ပူရတယ္။

မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုးေတြ အရမ္းလွတဲ႔ ကၽြန္မတူမေလးဟာ လူတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာရဲ့ အေရးႀကီးဆံုးအပိုင္းျဖစ္တဲ႔ (ကၽြန္မအေမ အဆိုအရ :P) ႏွာေခါင္းေလးက ရုပ္ဆိုးပါတယ္။ တုိတိုေလးနဲ႔ လန္လန္ေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ။ သူ႔ႀကီးေတာ္က တိုရံုတိုေပမဲ႔ သူက လန္တာပါ အစစ္ပါေနေသးတာ။:P မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုးလွတာကေတာ႔ သူ႔အေမနဲ႔ တူလို႔ျဖစ္ေပမဲ႔ ကၽြန္မတို႔ကေတာ႔ ငါ႔တူမေလး ေခ်ာတယ္၊ လွတယ္နဲ႔ ေျပာမဆံုးေပါ႔။ :D ဒီၾကားထဲ တူမပံုေတြ ျမင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္်ားေလးေတြက "နင္႔တူမေလးက ေခ်ာတယ္"ဆိုကာ တူမနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေဒၚေတာ္ခ်င္လို႔ အန္တီေလး ေခၚသူေခၚ၊ တတီတီထဲ တီတဲ႔ သူက တီနဲ႔။ ဒီလိုမ်ိဳး မ်က္ႏွာပြင္႔လန္းရတာေတာ႔ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ ;))

ဟားးး... ေျပာရင္းနဲ႔ ကၽြန္မ တူမေလးကို လြမ္းလာၿပီ။


ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

s0wha1
(post ၃၀၀ ျပည့္အမွတ္တရ)

Print this post