GTC ေက်ာင္းသူဘ၀ အမွတ္တရ (၂)

ေက်ာင္းတုန္းကအေၾကာင္းေတြ ဆက္ေရးခ်င္ေသးလို႔ ထပ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။

ေမွာ္ဘီ GTC မွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းကအေၾကာင္းေျပာရင္ ပဲခူးၿမိဳ႕ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ေျခရာေတြထပ္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာတစ္ေနရာအျဖစ္ ေျပာဖို႔က်န္ခဲ႔လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ပဲခူးဘက္ကို ပဲခူးဘုရားဖူးဆုိၿပီး မၾကာမၾကာ သြားၾကတယ္။ ပဲခူးသူ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ကလည္း ေမွာ္ဘီမွာ လာတက္ေနေတာ႔ သူ႔အားကိုးနဲ႔ သြားၾကတာလည္း ပါတာေပါ႔။ ကားကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ကားေတြနဲ႔ သံလ်င္ GTC ဘက္ထိလည္း ေျခဆန္႔တတ္ၾကပါေသးတယ္။ လူက ညီေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသား။


ဧၿပီလေရာက္ၿပီဆို သႀကၤန္မက်ေသးေပမယ္႔ ေရပက္ၾကတာ ေက်ာင္းတိုင္းလိုလိုျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္မတို႔လည္း အဲဒီခ်ိန္ဆို ေသာၾကာေန႔တိုင္း တေက်ာင္းလံုး ေရေတြ ရႊဲရႊဲဆိုေနေအာင္ကို ကဲၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြကိုပဲ လိုက္ပက္ေသးတာ။

တၿမိဳ႕နယ္ထဲကျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ GTC ေရာက္မွ ေပါင္းျဖစ္ၾကေပမယ္႔ ေက်ာင္းအားရက္နဲ႔ ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ ညေနဘက္ေတြမွာ တစ္ေယာက္အိမ္တစ္ေယာက္ ကားေတြနဲ႔ လွည့္ပတ္သြားၿပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ လူစုတတ္ပါတယ္။ တခါတေလလည္း တျခားၿမိဳ႕နယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလည္ၾကတယ္။


ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္႔နည္းကိုယ္႔ဟန္နဲ႔ ၿမိဳ႕ျပင္လယ္ကြင္းျပင္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စာသင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ တဆင္႔ထက္တဆင္႔ တိုးတိုးလာတဲ႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္မႈေတြေၾကာင္႔ ေက်ာင္းနဲ႔မတူတဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ပမာ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ ရုန္းထြက္မရ ျဖစ္ေနေတာ႔တယ္။ ေမွာ္ဘီမွာတက္ေနတဲ႔ ေနာက္ဆံုးအသုတ္ YTU ေက်ာင္းသားေတြ လႈိင္သာယာ ေျပာင္းသြားတဲ႔အခါ ဆရာမႀကီး ေဒၚတိုးတိုးက ပညာျပပါေတာ႔တယ္။ မနက္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ေနာက္မက်ရ၊ စာသင္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ အျပင္ ေကာ္ရစ္တာ၊ ကန္တင္းေတြမွာ ရွိမေနရစတဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းထက္ ဆိုးတဲ႔ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ထုတ္လာတယ္။ စကတ္အကြဲ မ၀တ္ရ၊ ဘာမ၀တ္ရ၊ ညာမ၀တ္ရေတြ လုပ္လာပါတယ္။ တျခားေက်ာင္းကလူေတြ ေမွာဘီေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ လာလည္ေတာ႔ သူတို႔က စကတ္အတို၊ အရွည္အကြဲေတြ ၀တ္လာၾကတယ္။ အဲဒီအခါ အရွက္ကိုမရွိဘူး။ အက်င္႔ပ်က္ ယဥ္ေက်းမႈ ဘာညာနဲ႔ ေျပာဆို လႊတ္တဲ႔အထိ ဆိုးသြမ္းလွပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ တနလၤာ၊ ေသာၾကာကို အကီ်ီအျဖဴ မ၀တ္မေနရဆိုၿပီး ေျပာလာတယ္။ မ၀တ္လာတဲ႔သူက ေက်ာင္း၀န္းထဲ ၀င္ခြင္႔မရွိပါတဲ႔။ အဲဒီတုန္းက အဓိပၸါယ္မရွိတဲ႔အမိန္႔ေတြ၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြဆို ဆန႔္က်င္လိုတဲ႔အတိုင္း ကၽြန္မကေတာ႔ တျခားေန႔ေတြသာ အကၤ်ီအျဖဴ ၀တ္ခ်င္၀တ္မယ္။ တနလၤာနဲ႔ ေသာၾကာဆို တမင္ မ၀တ္ဘဲ ေက်ာင္းကို သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ေက်ာင္းေပါက္၀က ဆရာေတြက ေက်ာင္းထဲ ေပးမ၀င္ပါဘူး။ မ၀င္ရေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ အျပင္ဘက္က ကန္တင္းေတြမွာ ထိုင္ေနလိုက္တာေပါ႔။ ၀င္ခြင္႔မရတဲ႔ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ၿခံစည္းရိုး ေခြးတိုးေပါက္ေလးေတြကေန ေက်ာင္းထဲ ၀င္ၾကတယ္။ ခုေတာ႔လည္း တကၠသိုလ္ေတြက ၀တ္စံုေတြနဲ႔ကို ျဖစ္ကုန္ေတာ႔တာပါပဲ။

ၿပီးေတာ႔ ဆရာေတြကလည္း ကၽြန္မတို႔ထက္ အသက္ ၃၊ ၄ ႏွစ္ေလာက္သာ ႀကီးတဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမ ငယ္ငယ္ေလးေတြ မ်ားပါတယ္။ အမ်ားစုက GTI Diploma လက္မွတ္ ရထားတဲ႔သူေတြပါ။ ေက်ာင္းေတြက မ်ား၊ အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ႔ ဆရာက နည္း၊ ဒီေတာ႔ BE ဘြဲ႔မရေပမယ္႔ Diploma ေအာင္လက္မွတ္ရွိရံုနဲ႔ သင္တန္း အနည္းငယ္ေပးၿပီး ဆရာေတြ ျပန္လုပ္ခိုင္းဆိုေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ဆရာ တခ်ိဳ႕က စာသြားေမးရင္ ျပန္မေျဖတတ္တာ မ်ားပါတယ္။ workshop လို႔ေခၚတဲ႔ လက္ေတြ႕ခ်ိန္ေတြမွာဆို သစ္သားေတြ ေရြေဘာ္ထိုး၊ အုတ္နီခဲနဲ႔သဲကို နံရံပံုစံ စီထပ္ စသျဖင္႔ ခက္ခဲ၊ အဆင္႔အတန္းျမင္႔တဲ႔ ပညာရပ္ေတြ သင္ၾကားရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ငါဟဲ႔ Civil Engineer ဆိုၿပီး ကေလးကစားသလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးကို လုပ္ၾကတာေပါ႔။ Drawing ခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ႔ အားလံုး သိၾကတဲ႔အတိုင္း TSquare ႀကီးေတြနဲ႔ မတ္တပ္ေတြရပ္ၿပီး ပံုေတြလိုက္ဆြဲရတာလည္း ေပ်ာ္စရာ။ ဘယ္လိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာမွ မရွိႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ သင္ၾကားနည္းပံုစံေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလွတယ္။ :P

ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာ တခုရွိပါေသးတယ္။ ၁၀တန္းတုန္းက အမွတ္ ၄၀၀ေက်ာ္ရၿပီး ေဆးေက်ာင္း စိတ္မ၀င္စားတဲ႔အတြက္ YTU မရွိေတာ႔ေသာ္လည္း ဒုတိယႏွစ္ အမွတ္ေကာင္းရင္ YTU ကို join ႏိုင္တဲ႔ GTC ကို လာတက္ၾကတဲ႔သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား GTI ေအာင္လက္မွတ္နဲ႔တင္ နိတၳိတန္သြားၾကတာပါ။ ၁၀တန္းမွာ အမွတ္ ၂၉၀ ေက်ာ္၊ ၃၀၀ ေလာက္ပဲ ရတဲ႔သူေတြက BE ထိပါသြားၾကတာကို ျမင္ရ၊ ၾကားရတဲ႔အခါ မတရားသလို ခံစားရပါတယ္။ ၁၀တန္းတုန္းက ႀကိဳးစားခဲ႔တဲ႔ ႀကိဳးစားမႈေတြက အလကား သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ကုန္တာကေတာ႔ မျဖစ္သင္႔တဲ႔ကိစၥပါပဲ။ တကၠသိုလ္၀င္တန္းမွာ စာအသားကုန္ လုပ္ခဲ႔တဲ႔သူေတြအေနနဲ႔ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ နည္းနည္းပါးပါး ေပ်ာ္ခ်င္ၾကတာ သူတို႔အလြန္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။

ေဩာ္ ေျပာရရင္ေတာ႔ ေျပာစရာေတြက မကုန္ေတာ႔ဘူး။ ေျပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ စိတ္ပ်က္လို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္လိုက္ေတာ႔မယ္။


ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

s0wha1

GTC ေက်ာင္းသူဘ၀ အမွတ္တရ

ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

Print this post