ဇာတိေျမ သုိ႔မဟုတ္ အိမ္

ေမာင္ေလး ျပည့္စံု က ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပို႔စ္တခု ေရးေပးဖို႔ တက္ဂ္ထားတာ။ ဘာေရးရမွန္းေတာ႔ မသိဘူး။ သူမ်ား ေရးထားတာေလးေတြ လိုက္စနည္းနာၿပီး ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးလိုက္တယ္။

ဇာတိေျမ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ဆိုေတာ႔ ဒီအေၾကာင္းေရးဖို႔က ကၽြန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ရွည္လ်ားေထြျပားတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြပဲ။ ဘာလို႔လဲဆို ကၽြန္မ ေရးစရာ အိမ္ သံုးမ်ိဳး ရွိေနလို႔ေလ။ ကၽြန္မကေတာ႔ ကၽြန္မ ေနထိုင္ခဲ႔တဲ႔ အိမ္တိုင္းကို ခ်စ္တယ္။ ဇာတိေျမ အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုလည္း ကၽြန္မ ႏွစ္မ်ိဳး ေရးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ကၽြန္မ ေမြးဖြားခဲ႔ရာ ဇာတိေျမကေတာ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒါေပမဲ႔ ကေလးဘ၀မွာ ေနထိုင္ခဲ႔ရတာက ကယားျပည္နယ္က ေလာပိတရြာေလးမွာ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္မက အဲဒီရြာေလးကိုလည္း ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္မရဲ့ ေနရာေဒသ တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားလို႔။ ကယားလူမ်ိဳးေတြကို ထိရင္ မခံခ်င္သလို၊ ကၽြန္မရဲ့ ေလာပိတရြာအေၾကာင္း ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္လည္း မေမာႏိုင္၊ မပန္းႏိုင္ေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေနမိတတ္တယ္။

ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြဟာ (မႀကီးမွ လြဲ၍ :P) အိမ္ကို ေတာ္ေတာ္ ခင္တြယ္တတ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႔ အရမ္းပ်င္းတတ္ၾကၿပီး အိမ္ထဲမွာ ေနရတာကိုပဲ သေဘာက် ေက်နပ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျပင္သြားဖို႔ ေခၚတိုင္း မလာဘူးလို႔ ခဏခဏ ျငင္းရပါမ်ားတဲ႔အခါ "ေအး... လာခဲ႔မယ္" ေျပာၿပီး မသြားတတ္တာ ကၽြန္မ အက်င္႔လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။:D ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္ေတာ႔မွ ညည္းညည္းညဴညဴနဲ႔ တကူးတက အိမ္ျပင္ထြက္ျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ ရွိရံုနဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ဘဲ အိမ္သားေတြကိုလည္း လူစံုတက္စံု အိမ္ထဲမွာ ရွိေနေစခ်င္တတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ မိသားစုေတြ တစုတစည္းထဲ ေနၾက၊ စကားေျပာၾကလားဆိုေတာ႔လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ေနရာေလးမွာကိုယ္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ အတူတူစား၊ တီဗြီေလး၊ ဇာတ္ကားေလး အတူတူၾကည့္ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ႔ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလိုခ်ိန္ဆို ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြဟာ ကုလားသိုက္ က်ား၀င္ဆြဲသလို အေဖနဲ႔ အေမကို ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ႔စကားေတြ အလုအယက္ ၀ိုင္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ိဳးေတြကေတာ႔ ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ ဘာစားလို႔ စားရမွန္းမသိေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ႔ ဟင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေန႔ရက္ေတြလည္း ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒါက ခုလက္ရွိ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေလးေပါ႔။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ မိသားစုအိမ္ေလး ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ အိမ္တစ္အိမ္မွာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္၊ သည္းခံဖို႔က မရွိမျဖစ္ပဲလို႔ ထင္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ႔ ေမတၱာတရားက အေရးႀကီးဆံုးေပါ႔။ ကိုယ္႔မိသားစုအေပၚ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ မလုပ္တတ္တဲ႔လူမ်ိဳး ျဖစ္ဖု႔ိလည္း လိုအပ္ေသးတယ္။ အင္း... ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုး ရရွိဖို႔ အလြန္ပဲ လြယ္ကူပါတယ္။


ကၽြန္မရဲ့ ရန္ကုန္က အိမ္ေလးကိုေတာ႔ ခုေနာက္ပိုင္း သိပ္မလြမ္းဆြတ္မိေပမဲ႔ အမွတ္တရေတြေတာ႔ရွိတယ္။ အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု စံုစံုညီညီ ေနရတယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိဘူး။ ကၽြန္မ အေဖက ကၽြန္မတို႔အနားမွာ မရွိလို႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ခုစကၤာပူက အိမ္လို ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ေပါင္း တစ္ခန္း ေနရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီ သီးသန္႔ ေနရတဲ႔ ရန္ကုန္က အိမ္ေလးကို ကၽြန္မ တမ္းတ သတိရမိ တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အိမ္က ရိုးရိုး သာမန္ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ ႏွစ္ထပ္ပဲလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွန္၊ သံုးထပ္ပါလို႔လည္း ေျပာမရတဲ႔ ႏွစ္ထပ္ခြဲ အိမ္ေလးပါ။ ထပ္ခိုးမဟုတ္တဲ႔ အိမ္ရဲ့တ၀က္ပဲရွိတဲ႔ အဲဒီ အေပၚဆံုးထပ္ေလးမွာ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မညီမတို႔ အိပ္ခန္းရွိပါတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ကလြဲလို႔ တေန႔လံုး အဲဒီအခန္းေလးမွာ ကၽြန္မ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ အၿမဲဖြင္႔ထားၿပီး ေကာ္ဖီခြက္တစ္ခြက္နဲ႔ စာအုပ္ ထိုင္ဖတ္ရတာ ဘာနဲ႔မွ မတူတဲ႔ ခ်မ္းသာျခင္းတမ်ိဳးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ မီးပ်က္တဲ႔ညေတြမွာ ကၽြန္မ အခန္းရဲ့ ေဘးဘက္မွာ ထားတဲ႔ မီးစက္သံေၾကာင္႔ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ အနည္းငယ္ျဖစ္ရေပမယ္႔ ဖေယာင္းတိုင္ကို ကၽြန္မ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ခံုေအာက္ေနရာမွာ ထြန္းထားၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေနရတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္မအေမက သစ္ရြက္လႈပ္တာေတာင္ ရယ္ခ်င္တဲ႔အရြယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ႔ အဲလို မထင္ေပါင္။ ;))


ကယားျပည္နယ္က ေလာပိတအိမ္ေလးကေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုမွ ေမ႔မရႏိုင္တဲ႔ အိမ္ေလးေပါ႔။ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ မဟုတ္တဲ႔ အစိုးရအိမ္ေလးဆိုေပမယ္႔ ကိုယ္႔အိမ္၊ ကိုယ္႔ၿခံလို သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္။ အေတာ္အတန္က်ယ္တဲ႔ ၿခံ၀န္းထဲက တိုက္၀ါ၀ါေလးနဲ႔ သီးပင္၊ စားပင္ စံုစံုလင္လင္ရွိတဲ႔ ၿခံေလးဟာ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ ကစားကြင္းလည္း ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ၿခံထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း ဩဇာပင္နဲ႔ ပိႏၷဲပင္က ဆီးႀကိဳလို႔။ ပိႏၷဲပင္က အသီးေတြက အိမ္မာလို႔ ေခၚၾကတဲ႔ အသီးမ်ိဳး။ ၿပီးရင္ေတာ႔ မန္က်ည္းပင္ ညီေနာင္ ရွိတယ္။ အဲဒီ မန္က်ည္းပင္ကေတာ႔ ခါခ်ဥ္အိမ္ေတြ အလြန္ေပါၿပီး ေဆာင္းတြင္းဆို ပုရစ္ေတြကို လိုက္ဖမ္းေနက် ေနရာ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ ဘုရင္အျဖစ္ ကစားတဲ႔အခါ သံုးေနက် သရက္ရြက္ေတြကို အိမ္ေနာက္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕ဘက္မွာ သီးျခားစီေပါက္ေနတဲ႔ သရက္ပင္ ႏွစ္ပင္က ဖန္တီးေပးတယ္။ ေရႊနီ ငွက္ေပ်ာပင္ေတြနဲ႔ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ျဖစ္တဲ႔ ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္ပင္ကေတာ႔ ၿခံေနာက္ဘက္ျဖစ္တဲ႔ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ စစ္တိုက္တမ္း ကစားတဲ႔အခါ က်ည္ဆံအျဖစ္ သံုးေနက် ပဲပင္ေတြ။

အိမ္ေဘးဘက္မွာေတာ႔ ငါးေမြးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တူးထားတဲ႔ တြင္းက ငါးမေမြးျဖစ္ဘဲ ကန္စြန္းခင္းႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေဘးနားမွာ စင္ထိုးထားတဲ႔ ဗူးပင္က အၿပိဳင္းအရိုင္း။ ေတာင္ဘက္ျခမ္း ၿခံစည္းရိုးနားမွာေတာ႔ အသီးသိပ္မသီးတဲ႔ မာလကာပင္ ရွိတယ္။ အဲဒီအပင္ေပၚမွာ ႏြယ္တက္ေနတဲ႔ ကပ္ပါး ကင္းပုန္ပင္က ကင္းပုန္သီးနဲ႔ ကင္းပုန္ညြန္႔က အရမ္းစားေကာင္းတာ။ အိမ္က မာလကာပင္က အသီးမသီးလို႔ အိမ္ေဘးက ဆရာ၀န္မ အိမ္မွာ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြ သြားခူးစားရတယ္။ သူတို႔အိမ္မွာေတာ႔ မာလကာပင္ ၃၊ ၄ ပင္ေလာက္ ရွိတဲ႔အျပင္၊ ေဆးရံုက ၀န္ထမ္းေတြ လာစိုက္ေပးတဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီပင္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။


ကၽြန္မတို႔ ၿခံထဲမွာ ေမြးျမဴေရးၾကက္ၿခံ သံုးၿခံ ေနရာမယူခင္က ေရာင္စံုႏွင္းဆီပန္းခင္းတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မညီမတို႔ ကယားမေလးေတြအျဖစ္ ေတာင္ယာစိုက္တမ္း ကစားရင္း စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႔ ေျပာင္းဖူးပင္ေတြနဲ႔ ဖရံုပင္ေတြလည္း ရွိခဲ႔တယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေဘးဘက္မွာ ကပ္ေပါက္ေနတဲ႔ ဒန္႕သလြန္ပင္နဲ႔ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ပင္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ စိုက္ပ်ိဳးထားတာက နည္းနည္း၊ သဘာ၀အေလ်ာက္ ေပါက္ေနတာနဲ႔ အရင္လူေတြ စိုက္ထားခဲ႔တာက ပိုမ်ားပါလိမ္႔မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔အိမ္ေလးကေတာ႔ အရမ္းေအးခ်မ္းတယ္။ အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု ဆယ္စုႏွစ္တခုစာ ေနထိုင္ခဲ႔ဖူးတယ္။


ေဆာင္းအကုန္ ေႏြဦးအစ ညေနေစာင္းေတြမွာ ဟိုဘက္ေတာင္တန္းေပၚက သစ္ေျခာက္ပင္ေတြကစလို႔ သက္ကယ္ပင္ေတြအပါအ၀င္ ေလာင္ကၽြမ္းကာ လွပေနတဲ႔ ေတာမီးတန္းကို ၾကည့္ရင္း လက္ညိႈးတထိုးထိုးနဲ႔ ခုန္ဆြ၊ ခုန္ဆြလုပ္ၿပီး ဘာေၾကာင္႔မွန္းမသိ အလြန္ ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေလတိုက္ရင္း သဘာ၀အေလ်ာက္ သစ္ပင္ေတြ ပြတ္တိုက္ရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ ေတာမီးဟာ ေလၿငိမ္ၿပီး ေလာင္စရာအပင္ေတြ ကုန္သြားမွ ၿငိမ္းသြားတတ္တာမ်ိဳးပါ။ ေတာင္တန္းႀကီးတေလွ်ာက္ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ လွပေနတဲ႔ ေတာမီးတန္းႀကီးဟာ တမ်ိဳးတဖံု ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္။

တခု ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ခုခ်ိန္ထိ (ကၽြန္မ ေမြးရပ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း) ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ေလာပိတကို အလည္တေခါက္ေတာင္ ျပန္မေရာက္ျဖစ္ေသးတာကိုပါ။ တေန႔ေန႔ က်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္မ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ႔ အဲဒီေဒသကို အလည္အပတ္ ျပန္ေရာက္ခ်င္ပါေသးတယ္။

*** ***** ***

ကၽြန္မလိုပဲ ေရးခ်င္တာေရးၾကဖို႔ (:P) ျပန္တက္ဂ္ခ်င္တဲ႔ သူမ်ားက
အန္တီခင္
အန္တီၿငိမ္း
မေလေျပ (ခုေလာေလာဆယ္ ဘေလာ႔ဂ္ ပိတ္ထား)
မင္းမင္း
လင္းလက္


ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

s0wha1

ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

Print this post