Monday, January 30, 2012

ေျမာက္ပိုင္းေျမမွ ပံုရိပ္မ်ား ( အပိုင္း - ၁)


ေျမာက္ပိုင္းေဒသပံုရိပ္မ်ား

နိဒါန္း

ေျမာက္ပိုင္းကိစၥအျဖစ္မွန္ေတြေျပာၾကဘို႕ကၽြန္ေတာ္တို႔အႏွစ္(၂၀)ေစာင္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ကြယ္လြန္သြားခဲ႕ၾက သူေတြကသူတို႕ရဲ႕အျဖစ္မွန္ေတြေတြကို ေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ မေသခင္ မွာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ လည္း မလြဲမေသြ ေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္အခါသင္႔ၿပီလို႕လည္း ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕ ခံစားခဲ့ရတဲ႔ ပန္းခ်ီကိုထိန္လင္း၊ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ တို႔ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ေတြ online မွာဖတ္ၾကရမွာပါ။အားလံုးအျဖစ္မွန္ေတြပါ။ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွေစ့ေဆာ္လို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္တာက ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအေျခအေန ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္သူေတြဘယ္လိုဖန္တီးခဲ႕ၾကသလဲ ဘယ္သူေတြမွာတာ၀န္ရွိခဲ့ၾကသလဲဆိုတာေတြပါ။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္(ခရုိင္မွဴး)တာ၀န္ယူခဲ့ရသလိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲဖမ္းဆီးတာကိုကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔နဲ႔အတူခံခဲ့ရပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီေတြထဲကကိုညီညီေက်ာ္(မႏၱေလး)၊ဦးစိန္(ရန္ကုန္)၊ကိုုတင္ေမာင္ေအး(ကသာ)၊ကိုစိုလင္း(မႏၱေလး)တို႕လည္းဖမ္းခံရတဲ့အထဲမွာပါပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ဦးေက်ာ္္

ေက်ာ္အုန္းနဲ႔ဦးရန္ေနာင္စိုးတိ႔ိုလည္းဖါးကန္႕ဘက္မွာကိုမ်ိဳး၀င္းလူေတြရဲ႕လိုက္လံသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုစိုလင္းကေတာင္ပိုင္းမွာဖမ္းခံရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ေထာက္လွမ္းသံသယနဲ႔သတ္ျဖတ္တာဟာမကဒတ(ကခ်င္)လက္ထက္ကတည္းကရွိေနခဲ့ပါတယ္။ကိုျမတ္ကိုကို(ေရဆင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား)(ျမင္းျခံ)ဟာ၁၉၈၉ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာသံသယနဲ႔အသတ္ခံခဲ့ရတာပါ။ကိုမ်ိဳး၀င္းေျပာဘူးတာကေတာ့ျမတ္ကိုကမသြားနဲ႔လို႕ေျပာထားတဲ့ေနရာေတြကိုသြားတယ္တဲ့။ဘယ္ေနရာလဲေမးေတာ့ ရဲေမေဆာင္တို႕ေဆးခန္းတို႕ကိုတဲ့….အံ့ၾသစရာပါဘဲ။

ကိုျမတ္ကိုကိစၥနဲ႔မယံုလို႕သိခ်င္လို႕ျမင္းၿခံကေနလိုက္လာတဲ့ကိုရန္ရွင္းလည္းေနာက္ပိုင္းမွာစြပ္စြဲခံရၿပီးအ

သတ္ခံခဲ့ရ ပါတယ္။စစ္ေထာက္လွမ္းေရးသံသယနဲ႔ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရလို႕ေသဆံုးရသူေပါင္း(၃၅) ဦးနဲ႕

ႏွိပ္စက္ခံရၿပီးထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူေပါင္း( ၇၀ )ဦး ရွိပါတယ္။ စာရင္းအေသးစိတ္ကိုလည္းတင္ျပသြားမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕မကဒတ(မပ)မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မကဒတ(ကခ်င္)ကို ေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သိခဲ့ျမင္ခဲ့ႀကံဳခဲ့ရတာေတြကို ေျပာျပသြားခ်င္ပါတယ္။ အေျခအေနအားလံုးကို ၿခံဳငံုမိႏုိင္မလားလို႕ပါ။

အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့အမွန္တရားတစ္ခုကိုေဖၚထုတ္ဘို႕နဲ႕ေသဆံုးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြရဲ႕သမိုင္းတန္ဘိုး

ဆံုးရွံဳးမွဳမျဖစ္ရေအာင္ပါ။အာဃာတေတြအမုန္းတရားေတြြကေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး။အႏၱိမရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့အားလံုးကိုသမိုင္းကဘဲအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမယ္လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္သိေသာကိုေအာင္ႏိုုင္”

ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမေရာက္ခင္ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အစည္းအရံဳးမွာဒုဥကၠ႒(၁)တာ၀န္ယူခဲ့ပါ

တယ္…..၁၉၈၈-၈၉မွာ တရား၀င္ ရပ္တည္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါ့…. ဥကၠ႒က ကိုေအာင္ေဇာ္မင္း( ခ်ိဳတူးေဇာ္)ပါ...

(၈.၄.၈၉) မွာ ရွစ္ေလးလံုး ရွစ္လျပည္႕ကို ၿမိတ္ၿမိိဳ႕မွာလုပ္လို႕ေထာင္(၃)ႏွစ္ က်သြားပါတယ္…

အဲဒီမွာ…. လူငယ္ေက်ာင္းသားပါတီေတြ စုေပါင္းအလုပ္လုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီး အဖဲြ႕ေတြ ေပါင္းခဲ့ၾကပါတယ္…

လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနာမည္နဲ႕ပါ….ကိုေအာင္ႏုိင္ကို အဲဒီမွာ စသိခဲ့ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္…

အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးေက်ာင္းသားလူငယ္အဖဲြ႕(အနကလ)ကပါ…ဥကၠ႒တာ၀န္ယူပါတယ…ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားပါ္…ကိုစိုးလင္းကဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ပါ…သူတိုနဲ႕အလုပ္ေတြအတူလုပ္ခဲ့ပါတယ္…အလြန္ရင္းႏွီးခဲ႕ပါတယ္…ကိုစိုးလင္းကတည္တည္ေနသေလာက္ကိုေအာင္္ႏိုင္ကခပ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တယ္…အဂၤလိပ္စကားေျပာအသင္႔အတင့္

ေကာင္းတယ္…အေျခအေနမေကာင္းလို႕မကဒတ(ကခ်င္)ကိုထြက္ၾကေတာ႔…..

“ ဇင္မာဦးေလးေယာက်ၤားရသြားလို႔…ၿမိဳ႕မွာမေနခ်င္ေတာ႔လို႔ ”ထြက္လာတာဆိုပဲ…..ရီစရာေကာင္းေအာင္ေျပာ

တတ္တယ္…

ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမသြားခင္၁၉၈၉ဂ်ဴလိုင္လဆန္းေလာက္မွာကိုေအာင္ႏုိင္တေယာက္ေဘာင္ဒရီလမ္းကကၽြန္ေတာ္တို႕ရံုးကိုေရာက္လာတယ္…..သူနဲ႕အတူပါလာတာကကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တဲ့…အထက္ျမန္မာျပည(္ဗကသ)ကတဲ့…အေျခအေနမေကာင္းလို႕ရန္ကုန္ကိုခဏလာေနတာတဲ႔…ခင္စရာေကာင္းၿပီး..အရာရာကို

ေလးေလးနက္နက္ေတြးတတ္တဲ႕မ်က္ႏွာမ်ိဳးပါ….ပထမဆံုးဆံုဖူးးတာပါ…..မႏၱေလးေက်ာင္းသားညီလာခံမွာေတာ့မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး…..ေဆးရုံတက္ေနရတယ္လို႕ေတာ႕ေျပာတာၾကားခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၁၉၈၉ဇဴလိုင္တတိယပတ္မွာမကဒတ(ကခ်င္)ကိုထြက္ခဲ႕တယ္…အတူပါတာကစမ္း

ေခ်ာင္း(အခသ)ကကိုမိုးေက်ာ္သူ(ခ)ကိုဘိုဘိုပါ…သူ႕အသက္က၁၆ႏွစ္ေက်ာ္ရံုဘဲရွိပါေသးတယ္…ကၽြန္ေတာ္က

ေတာ့၂၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ့...ဒီလိုနဲ႕မႏၱ ေလးေရာက္…ကိုစိုးလင္းတို႕ကိုေအာင္ႏုိင္တို႕နဲ႕ေတြးၿပီး….လားရွုိး-မူဆယ္ကတဆင့္ေရႊလီျမစ္ကိုကူးၿပီး…တရုပ္ျပည္ေရႊလီနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ခဲ႕ပါတယ္…မိသားစုတည္းခိုခန္းေသးေသးေလးမွာတည္းတယ္…ညေနေလာက္က်ေတာ႕မိုးညွင္းကကိုျမင့္ေက်ာ္နဲ႕ကိုေက်ာ္ခိုင္၀င္းတို႕ေရာက္လာ

ၾကပါတယ္…သူတို႕က(မိုးညွင္းအနကလ)ကပါ…ေနာက္ေတာ့မဂၤလာေတာင္ညြန္႕ကကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕

ေနာက္တစ္ေယာက္ပါေရာက္လာတယ္... လူေတြမ်ားလာေတာ့ေပ်ာ္ပါတယ္…

ေနာက္ေန႕မကဒတ(ကခ်င္)ကကိုရာေကး(ခ)ကိုေက်ာ္ျမင့္ေရာက္လာၿပီးခရီးဆက္ထြက္ဘို႕တာ၀န္ယူျပင္ဆင္ပါတယ္…ေရႊလီကေနနာရီ၀က္ေလာက္ကားစီးၿပီး၀မ္တိန္နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကတရုပ္ရဲစခန္းမွာလက္မွတ္လုပ္ရပါတယ္...ေနခြင့္လက္မွတ္ေပါ႕…(၁၀)ေပေလာက္ေခ်ာင္းေလးဘဲျခားတဲ့ျမန္မာျပည္ဘက္ကမ္းကေတာင္ကုန္းေလး

ေတြေပၚမွာေတာ့ သြတ္မိုးအေဆာက္အဦးေလးေတြနဲ႕….ၾကဴကုတ္(ပန္ဆိုင္း) တဲ့…

အဲဒီကမွေရႊလီကိုျပန္ၿပီးေနာက္ေန႕ေျမာက္ဖက္ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးဆီကိုကားနဲ႕ထြက္ပါတယ္…ကိုျမင့္ေက်ာ္

နဲ႕ကိုေက်ာ္ခိုင္ကေနာက္အေခါက္မွလိုက္မွာမို႕က်န္ခဲ့ပါတယ္….ကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕ေနာက္တေယာက္ကရွမ္း

ျပည္ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း(၄၀၁)ကိုဆက္သြားမွာမို႕ခဲြခဲ့ရပါတယ္….

ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးကိုေန႕၀က္ခရီးၾကာပါတယ္…ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းေတြမို႔ရင္တမမပါပဲ…ဒါေပမဲ႕

ကားေတြကေကာင္းပါတယ္…ေတာင္ေပၚလမ္းေပမဲ့ေက်ာက္ခင္းလမ္းေတြမို႔အသင့္အတင့္ေကာင္းပါတယ္….

ယင္က်န္းကိုေန႕ခင္းဖက္ေရာက္ၿပီးတစ္ညနားပါတယ္….တရုပ္မြတ္ဆလင္(ပန္းေသးလို႕ထင္ပါတယ္)ထမင္းဆိုင္

ေလးမွာအမဲသားႏွပ္ဟင္းနဲ႕စားခဲ့ရတာအႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိအရသာကိုမွတ္မိေနပါေသးတယ္….

ေနာက္ေန႕မနက္ေစာစာကားနဲ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ကဆမား(စီမား)ၿမိဳ႕ေလးဆီကိုဆက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္

ေန႕ခင္းေလာက္မွာေတာင္ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ဆမားၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ပါၿပီ…ကားၾကံဳမရွိေတာ့ေျခက်င္ဆက္ထြက္ရတယ္…လက္မွတ္ကိုရဲစခန္းမွာအပ္ထားခဲ့ရတယ္…ေျမျပန္႕အတိုင္းနာရီ၀က္ေလာက္တရုပ္ရြာႏွစ္ရြာေလာက္ျဖတ္

ျပီးေတာ့အတက္ခရီးေပါ့…ထေရာ္လာဂ်ီနဲ႕ကုန္ကားေတြသြားလို႕ရတဲ့ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းမ်ိဳးေပါ႕…

ေက်ာ္ျမင့္(ခ)ရာေကးကမိုးေကာင္းကတဲ့…မကဒတ(ကခ်င္)ရဲ႕ကိစၥေတြကိုတရုပ္ျပည္ထဲမွာေနျပီးလုပ္ေပး

ေနတာ…အရပ္က၆ေပေက်ာ္မယ္…ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕…မြတ္ဆလင္တဦးေပါ႕။တရုပ္စကားေတာ႕အစဥ္ေျပေအာင္

ေျပာႏိုင္တယ္… သူကေရွ႕ကသြား…ကိုယ္တို႕ကေနာက္ကလိုက္ေပါ႕…၄၀ဒီဂရီေလာက္ပဲမတ္တယ္…တစ္နာရီ

ေလာက္သြားၿပီးေတာ့ရွားေဟာ့ပါဆိုတဲ႕ရြာေလးကိုေရာက္တယ္… KIAမိသားစုေတြေနၾကတယ္…တဲအိမ္ေလးေတြ

၅၀ေလာက္ရွိမယ္…တရုပ္ျပည္အပိုင္ထဲမွာပါ…

ကားလမ္းကေနဖယ္ၿပီးေတာင္ေစာင္းအတိုင္း၁၅မိနစ္ေလာက္ဆက္တက္ေတာ႔KIAေအာက္ေဆးရုံကို

ေရာက္တယ္.... တဲတစ္လံုးထဲမွာေက်ာင္းသားအဖဲြ႕ကသင္တန္းဆရာကိုခိုင္ေဆးရံုတက္ေနတာ…အေျခအေနမ

ေကာင္းဘူးလို႕ကိုေက်ာ္ျမင့္ကေျပာတယ္….ေဆးထိုးတာေဆးခဲသြားလို႕ေပါင္မွာျပည္တည္ၿပီးလႈိက္စားကုန္တာတဲ့စားစရာတခ်ိဳ႕ေပးၿပီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္….ေနာက္ ၄ရက္ေနေတာ့ဆံုးသြားတာသိရတယ္…..

“မကဒတ(ကခ်င္)ႏွင့္လိုင္စင္စခန္း”

ေအာက္ေဆးရံုကေနလမ္းေပၚျပန္တက္ၿပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ကားလမ္းအတိုင္းဆက္တက္သြားရတယ္….

အေကြ႕တစ္ခုကိုေက်ာ္လိုက္ေတာ႕ဂိတ္တစ္ခုကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရတယ္…ကားလမ္းကိုကန္႕တားထားတဲ႕ဂိတ္

ေမာင္းတံလဲေတြရတယ္…မလွမ္းမကမ္းဘယ္ဘက္ကကုန္းေလးေပၚမွာကနယ္ျခားေက်ာက္တိုင္ေလးတစ္ခု…

KIA ရဲေမ၂ေယာက္ဂိတ္မွာေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္…ညာဘက္ကိုေကြ႕ၿပီးကားလမ္းအတိုင္း၁၀မိနစ္ေလာက္သြား

ရင္KIAရံုးေတြနဲ႕သူတို႕လူႀကီးေတြေနတဲ့အိမ္ေတြကိုေရာက္တယ္တဲ႔…

ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲဂိတ္တဲကိုေက်ာ္ၿပီး၅မိနစ္ေလာက္ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ႕ညာဘက္ကေတာင္ကုန္းေပၚမွာေက်ာင္းသားခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ႕KIAအလံယွဥ္လ်ွက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕စိတ္ထဲမွာေၾကနပ္မိပါတယ္…

ဘယ္ဘက္ခပ္ေျပေျပေတာင္ကုန္းေပၚမွာေတာ႕ေကာ္မတီရံုးနဲ႕အတြင္းေရးမွဴးတဲ၊အေနာက္ဘက္နားကေရေခ်ာင္း

ေဘးမွာေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲအစီအရီေတြ႕ရပါတယ္….

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ကိုမိုးေက်ာ္သူတို႕ကိုေကာ္မတီရံုးမွာေခတၱေနရာခ်ေပးထားပါတယ္…ခဏေနေတာ့အတြင္းေရး

မွဴးကိုမ်ိဳး၀င္း၊ဘဏၰာေရးမွဴးကိုေအာင္ႀကီးတို႕နဲ႕ေတြ႕ရပါတယ္…ၿမိဳ႕ေပၚအေျခအေနေလးေတြေျပာျဖစ္တယ္…

ထမင္းစားေတာ့ေကာ္မတီရံုးေဘးကမီးဖိုနဲ႕တြဲလွ်က္ထမင္းစားေဆာင္မွာစားတယ္…ဟင္းကေတာ့၀က္သားနဲ႕အာလူးေပါ့…ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ၀ိုင္းမ်က္ေစာင္းထိုးတဲ့ဟင္းဆိုတာေနာက္မွသိရပါတယ္…

အဲဒီမွာရွိတဲ့သူေတြကကိုစိန္သန္းသူကေကာ္မတီရံုးတာ၀န္ခံပါ…သေဘာေကာင္းၿပီးခင္စရာေကာင္းပါတယ္..ေနာက္ကိုေစာျမေအာင္…ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕အနီးကပ္ေနရသူပါ…ေနာက္ေတာ့၀ါဒျဖန္႔ခ်ီးေရးအဖဲြ႕(pro-team)အဖဲြ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာပါတယ္…..ေနာက္တစ္ဦးကဦးေသာင္းျမင့္ပါ…တန္႕ဆည္ကပါ…ထမင္းခ်က္တဲ့အ

ေဆာင္မွာဘဲေနတယ္…အသက္က၆၀နီးပါးေလာက္…သူမၾကာမၾကာဆိုျပတတ္တဲ.သီခ်င္းက…..

“ေလတံခြန္ဆိုတာ…စကၠဴေလးကျဖစ္လာတာမို႕…..ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ႕မေမ႔သင့္ပါတယ္…ဆိုတဲ့သီခ်င္း

ကိုဖ်က္ဆိုထားတဲ့…..

“ေကာ္မတီဆိုတာ…ရဲေဘာ္ေလးကျဖစ္လာတာမို႕….ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ့မေမ့သင့္ပါတယ္”...တဲ.

ဒါေၾကာင့္လည္းကိုမ်ိဳး၀င္းကအညႈိးထားခဲ့ေလသလားေတြးမိပါတယ္…စစ္ကိုင္းတိုင္းေကာ္မီတီဖဲြ႕ဘို႕လုပ္ေနတဲ႕ဦးေက်ာ္ေက်ာ္အုန္း၊ဦးရန္ေနာင္စိုးတို႔နဲ႕တေသြးတသားတည္းျဖစ္တာလည္းပါမွာေပါ့…(၁၅)ေယာက္စာရင္းထဲမွာပါ

သြားခဲ႕တယ္…..

ကိုမ်ိဳး၀င္းတဲနဲ႕ခဲတပစ္ေလာက္အကြာမွာစစ္ကိုင္းတိုင္းရံုးဆိုၿပီးတဲေလးတစ္ခုရွိပါတယ္…အဲဒီမွာဘဲ

ကိုတင္ေမာင္ေအး(ခ)ကိုအားဆိုက္ကသတင္းျပန္ၾကားအလုပ္လုပ္တာေတြ႕ပါတယ္…ကာတြန္းဆြဲ…ကဗ်ာေရး..

စာအုပ္ထုတ္နဲ႕အၿမဲအလုပ္ရူပ္ေနတတ္တယ္…ေတးေရးဆရာအရိုးနဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္…

ရဲေဘာ္ရဲေမနဲနဲဘဲေတြ႕ရတယ္….ခရိုင္ေတြကိုဆင္းသြားၾကတယ္လို႕သိရပါတယ္၊စစ္သင္တန္းအပတ္စဥ္

(၄) ထိရွိသြားပါၿပီ။အနိမ့္ပိုင္းလမ္းရဲ့တဖက္မွာေတာ့ရဲေမေဆာင္ကိုေတြ႕ရတယ္…၁၀ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္

ထင္တယ္... ေနက္တစ္ရက္ရဲေမေဆာင္ေဘးမွာေဆးခန္းေဆာက္ေတာ့မလုပ္တတ္လုပ္တတ္နဲ႕၀ိုင္းကူၾကပါတယ္. (၅)ရက္ေလာက္ေနေတာ့ေအာက္ဖက္ စခန္းမွဴးတဲေဘးကဘားတိုက္အရွည္ေလးမွာေျပာင္းေနရပါတယ္..

ကာဘိုးကေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုတာရွိပါတယ္…အပတ္စဥ္(၄)မွာဗိုက္ခြဲရလို႕ေနာက္တပတ္စဥ္ျပန္ေစာင္႕ေနရတာပါ…

ေနာက္ကိုျမင့္ေက်ာ္၊ကိုေက်ာ္ခိုင္၊ကုိိသန္းထြန္းစိုး၊ကိုေအာင္ေက်ာ္၊ကိုတင္ေ႒း၊ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊ကိုညီညီေက်ာ္

ေရႊဘိုကကိုအုန္းႀကိဳင္(ok) ၊ ကိုရန္ရွင္း(ျမင္းၿခံ)၊တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကပါတယ္…ကိုရန္ရွင္းကသူ႔သူငယ္ခ်င္းျမတ္ကို

အသတ္ခံရတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးသိခ်င္လို႕လာတာလဲပါတယ္…

ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕(၂)ခါေလာက္သူနဲ႕စကားေျပာတာကိုသိေပမဲ့ဘာေတြေျပာသလဲဆိုတာမသိဘူး.ဒီလိုနဲ႕သင္တန္းတက္ဘို႕လူျပည့္ေအာင္ေစာင့္ရင္းတပ္ကေပးတဲ့ရိကၡာစားရင္းေနရတယ္…သင္တန္းဆရာေတြကတစ္ခ်ိဳ႕စခန္းးမွဴးတဲမွာေနၾကတယ္…ဆရာ၀င္းေနာင္(လူ႕ေဘာင္သစ္-ဗဟန္း)၊ဆရာေရႊမွ်င္၊ဆရာေယာရွူ၊နဲ႔သင္တန္းမွဴးဒုဗိုလ္လွဆိုင္းတို႕

ေပါ့…ဆရာမင္းေ႒းနဲ႕တခ်ိဳ႕ကေနာင္ရာပါစခန္းမွာရွိတုန္းလို႕ထင္ပါတယ္…

အလုပ္ကတခါတရံလုပ္လုပ္ရတယ္…ထင္းျဖတ္ထင္းခြဲေပါ႕…စားရတာကမွ်င္ငပိအရည္က်ိဳထားတာနဲ႕စြန္

တန္ဟင္းေပါ႕…ငရုပ္သီးေလွာ္ကတခါတရံပါတတ္တယ္…ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ညဘက္ဖမ္းတဲ့ၾကြက္ကိုမီးကင္စားရ

တာလဲမွတ္မိေသးတယ္…ရာသီဥတုကအရမ္းေအးတယ္…jan,feb ဆိုအေအးဆံုးလို႕ေျပာတယ္..ေလကလဲတဟူး

ဟူးနဲ႕အျမဲတိုက္ေနတာ…အေႏြးထည္အျမဲ၀တ္ထားၿပီးအလုပ္မရွိရင္မီးလွံဳေနရတယ္…ညဘက္ဂြမ္းေစာင္အထူႏွစ္

ထပ္ေလာက္ျခံဳမွနဲနဲေႏြးလို႕အိပ္ရတာ…ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ရင္kia မိသားစုေတြေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာပါလာတဲ့အကၤ်ီ

ေလးေတြေရာင္းၿပီးမွ၀ယ္ေသာက္ရတယ္…စတိုကထုတ္ေပးတာကတခါတရံမွဆိုေတာ့မေလာက္ၾကဘူး…သတင္း

စာစကၠဴနဲ႕လိပ္ေသာက္ရတဲ့ေဆးမွဳံ႕နဲ႕ခါခ်င္ေပါင္လို႕ေခၚတဲ့ေဆးရြက္မွ်င္ေတြပါ…

အဲဒီလိုနဲ႕မႏၱေလးက၊စစ္ကိုင္းက၊ရန္ကုန္က၊ကန္႕ဘလူဘက္က၊မိုးညွင္းကလူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ(၄၀)

ေလာက္ရွိလာပါတယ္…ရန္ကုန္မွာအတူေနခဲ့ၾကတဲ့စမ္းေခ်ာင္းအခသကေက်ာ္၀ဏၰ(ေျမႏုစခန္းတြင္တိုက္ပဲြက်)

ကိုေက်ာ္၀င္းေဆြ(ဖိုးေက်ာ္)၊ကိုမိုးဟိန္း(ေနာင္ရာပါစခန္းေရႀကီးစဥ္ေရထဲေမ်ာပါကြယ္လြန္)၊ကိုေပါက္(ေဇာ္ခင္ဦး)

(ျမစ္ႀကီးနားခရိိုင္တြင္ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖင့္ေသဆံုး)တို႕လည္းေရာက္လာၾကပါတယ္…

လူ(၄၀)ေက်ာ္ေလာက္ဆိုေတာ့သင္တန္းစဘို႕အတြက္အလံတိုင္ကုန္းေနာက္ကကြက္လပ္မွာသင္တန္း

သားေတြေနဘို႕ဘားတိုက္ေဆာက္ၾကရပါတယ္… 1989,oct လလယ္ေလာက္ထင္ပါတယ္…၁၉၉၁-၉၂မွာအခ်ဳပ္

ေထာင္(ငရဲခန္း)ျဖစ္သြားတယ္…ကိုထိန္လင္းရဲ႕လူကက္ဆက္ေတြေနခဲ့တဲ့ဗိမၼာန္ႀကီးေပါ႕…

၁၉၈၉-နိဳ၀င္ဘာလဆန္းေလာက္မွာသင္တန္းစေပးတယ္…အေျခခံစစ္သင္တန္း(၂)လပါ...တစ္ဦးတည္း

ေသာသင္တန္းသူကမသင္းသင္းညီ(ရန္ကုန္)ပါ…၁၆ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူးထင္ပါတယ္…သူလည္းေနာက္ပိုင္းမွာစစ္

ေထာက္လွမ္းေရးဆိုျပီးဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူပါ…

ဆိုင္းရာကုန္း(သို႔)အာဆံကုန္း

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ဘားတိုက္ကေနကိုက္(၁၀၀၀)ေလာက္မွာေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုရွိတယ္…ဘယ္ဘက္

အနိမ့္ကို(၅)မိနစ္ေလာက္သြားရင္ပါေဂ်ာင္ေခ်ာင္းထဲစီးတဲ့ေခ်ာင္းေသးေလးရွိတယ္…(၆)ေပေလာက္က်ယ္တယ္…

ေခ်ာင္ကူးတံတားေသးေလးေက်ာ္ရင္ကုန္းေပၚကိုေျပေျပေလးတက္သြားတဲ့လမ္းေလးရွိတယ္…ကုန္းေပၚမွာသစ္ပင္

စုစုေလးတစ္စုရွိတယ္….ေရွ႕ကစီနီယာရဲေဘာ္ရဲေမေတြကျမတ္ကိုကုန္းလို႕တိုးတိုးေျပာၾကတယ္….ကုန္းရဲ႕အေပၚ

ေနာက္ဘက္ကလွ်ိဳထဲမွာသတ္ပစ္ခဲ့တာတဲ့…ေထာက္လွမ္းေရးလို႕လဲေျပာၾကတယ္တဲ့…

ဒီမတိုင္ခင္ကဆိုင္းရာဆိုတဲ့KIAရဲေမတေယာက္ကိုKIAကအဲဒီေနရာမွာဘဲသတ္ပစ္ခဲ့တယ္လို႕ေျပာၾက

တယ္…ဘာအျပစ္ရွိလဲမသိခဲ့ပါဘူး…ဆိုင္းရာကအင္မတန္ေခ်ာေမာလွပပါသတဲ့…သီခ်င္းဆိုလဲအလြန္ေကာင္း

တယ္ဆိုပဲ...လသာတဲ့ညေတြဆိုရင္ဆိုင္းရာရဲ႕သီခ်င္းသံကိုပိုၿပီးၾကားၾကရတယ္တဲ့…ဒါေၾကာင့္ဆိုင္းရာကုန္းလို႕အစ

ပိုင္းမွာေခၚၾကတယ္တဲ့…

ေနာက္ေတာ့အာသံျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္( ULFA )ကရဲေဘာ္တစ္ဦးကိုလည္းသူတိုရဲ႕ေခါင္း

ေဆာင္ကိုယ္တိုင္ကဒီေနရာမွာဘဲျပန္တမ္းထုတ္ၿပီးသတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့…တပ္ကခ်ထားတဲ့စည္းကမ္းေတြမလိုက္

နာလို႔-ဆိုပါတယ္…KIA ဗဟိုမွာအိႏၱိယနယ္စပ္ကေနသင္တန္းလာတက္ၾကတာပါ…ဒီအဖဲြ႕မွာအာသံ၊မဏိပူရ္၊

နာဂ၊မီဇိုရမ္၊(၄)ခုေပါင္းထားတာပါ…

အဲဒီကစၿပီးေက်ာင္းသားေတြကအာဆံကုန္းလို႕ယၡဳထိေခၚေနၾကဆဲပါ…

ေနာက္ပိုင္း၁၉၉၂ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၂)ရက္ေန႕မွာဥကၠ႒ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ေက်ာင္းသားလူငယ္(၁၅)ဦး

ကိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႕မတရားစြပ္စြဲၿပီးကိုမ်ိဳး၀င္း၊ကိုေအာင္ႏိုင္၊ကိုလွဆိုင္း၊ကိုသံေခ်ာင္း+………..တို႕ရဲ႕စုေပါင္း

ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ဒီေတာင္ကုန္းေပၚမွာပဲသတ္ျဖတ္ခဲ့တာပါ…ကိုေက်ာ္ေ၀ကတစ္ပတ္ေလာက္ေစာပါတယ္…

ကိုစိုး၀င္းသန္းက(၁၉.၀၂.၁၉၉၂)မွာပါ….အဲဒီေတာင္ကုန္းေလးမွာပါဘဲ…

ကိုစိုး၀င္းသန္းေသဆံုးရတာစိတ္၀င္စားစရာမို႕ႀကားျဖတ္ၿပီးေျပာပါရေစ….အဲဒီေန႕ညေနေစာင္းမွာကၽြန္

ေတာ္တို႕(၇)ဦးကိုမ်ိဳး၀င္းတဲမွာရွိေနၾကပါတယ္…မိဘေတြလာၿပီးအာမခံရင္ျပန္လႊတ္ေပးမယ္လို႕သူတို႕ေရြးထား

တဲ့သူေတြပါ…အိမ္ေတြကိုစာေရးဖို႕ေခၚထားတာပါ…ကိုညီညီ၊ကိုေက်ာ္ႏုိင္ဦး၊မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ကို၀ဏၰေဇာ္

ကိုမိုးေက်ာ္သူ(ကိုဘိုဘို)၊ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊နဲ႕ကိုရဲလင္းတို႕ပါ…

ခဏေနေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲကတရုပ္ႀကီး(ကို )ကသတင္းပို႕လာတယ္….KIAေဆးရံုကဖုန္း

ဆက္တယ္တဲ့...စိုး၀င္းသန္းေပ်ာက္သြားၿပီလို႕ေျပာတယ္တဲ့…စိုး၀င္းသန္းကေဆးရံုတက္ေနတာပါ…

ကိုမ်ိဳး၀င္းကသူ႕အနီးကပ္လက္ရံုးျဖစ္တဲ့(ဦးနင္ဂ်ာ(ခ)ဦးေက်ာ္ေရႊ) ကိုေခၚၿပီး…လိုက္ရွာၿပီးဖမ္း…မိရင္တခါ

တည္းရွင္းပစ္လိုက္ဆိုၿပီးမွာလိုက္တယ္…နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ဦနင္ဂ်ာနဲ႕အဖဲြ႕ျပန္ေရာက္လာၿပီးကိုမ်ိဳး၀င္းကို

ေျပာတယ္…ေဆးရံုကေရာဂါေပ်ာက္သြားၿပီမို႕လို႕လာေခၚဘို.ဖုန္းဆက္တာတဲ့….ျပန္ေခၚလာပါၿပီလို႕သတင္းပို႕

တယ္….ကိုမ်ိဳး၀င္းက“ ထြက္ၿပီးတဲ့ဆင္စြယ္ျပန္၀င္ရိုးထံုးစံမရွိဘူး” လို႕ေျပာၿပီး(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကသံုးခဲ့တဲ့

ေငြေရာင္ဓားရွည္ (ဓားအိမ္ပါ) ကိုအခန္းထဲကေနယူၿပီးဦးနင္ဂ်ာလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္...

“ ရွင္းပစ္လိုက္ေတာ့တဲ့ ”

အဲ ့ဒီေနာက္အိမ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို ့စာေရးၿပီေတာ႔ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္လာပါတယ္ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး

ေတာ ့အားလံုးကိုလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္လည္းအတူပါလာတယ္ဆိုတာသိရတယ္

12 .2.1992 မတိုင္ခင္ကတည္းကေရာက္ေနတယ္ဆိုတာသိရတယ္။

ဦးနင္ဂ်ာဆိုတဲ့သူကကိုမ်ိဳး၀င္းတို႕နမၼား(နန္႕စေလာ္ရြာ)ကပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းခိုင္းရင္အကုန္လုပ္တယ္…သတၱိရွိတယ္…အမိန္႕နာခံတယ္…ရိုးသားတဲ့လယ္သမားဘ၀ကလာတာပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕အသံုးခ်ခံျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္…

( ၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကိစၥမွာလည္းဦးနင္ဂ်ာကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတာ၀န္ယူခဲ့တာလို႕သိရတယ္…အေသးစိတ္က

ေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသက္ေသမခင္ေရႊလွိဳင္(ကိုသံခဲကေတာ္) ကအေသးစိတ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္…သူအဲဒီေန႕

(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)က အစအဆံုးျမင္ေတြ႕ခဲ့သူပါ…သတၱိရွိရွိလိုက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ…

ၿမိဳ႕မွာတံုးကအစ္ကိုေတြနဲ႕ဘဲအေနမ်ားလို႕ေယာက်ၤားဆန္ဆန္ေနခဲ့တယ္…ေတာထဲကိုမျဖစ္မေနသြားခ်င္

တယ္ဆိုေတာ့ကိုေအာင္ႏိုင္(အနကလ)ကဘဲစီစဥ္ၿပီးရွမ္းျပည္နယ္ကြတ္ခိုင္အနီးကေက်ာင္းသားတပ္ရင္း(၄၀၁)

ကိုပို႕ေပးခဲ့တာပါ…တပ္ရင္း(၄၀၁)ရဲ့တဦးတည္းေသာရဲေမပါ…ေနာက္ပိုင္းကိုသံလြင္၊ကိုေဇာ္ေနာ္တို႕ရင္း(၄၀၁)

စစ္ေရးအေျခအေနအရေျမာက္ပိုင္းရင္း(၇၀၁)ကိုရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ပို႕ေတာ့အတူပါလာတာပါ…အမွန္တရားကိုလိုလား

သူတစ္ဦးလို႕ယံုၾကည္ပါတယ္…


Ko Lin Wai Aung


Print this post

0 comments:

ကာရန္မဲ႔ အေတြးစမ်ား © 2008 Por *Templates para Você*