ခ်စ္ျခင္းျဖင္႔

နားလည္ေပးျခင္းဆိုတဲ႔ စကားရဲ့ အတိမ္အနက္ကို
မင္း ဘယ္လို ယူဆထားလဲ ငါ မသိခ်င္ေတာ႔ဘူး။
နာက်င္ျခင္းေတြထဲက ျပန္ရုန္းထဖို႔
ပိုအေရးႀကီးေနတယ္။

ေနာင္တေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကား
အခါခါ ေၾကကြဲ
တန္ဖိုးမဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့
ၾကာရွည္ ရပ္တည္ႏိုင္မႈက ဩခ်စရာေနာ္။

အသစ္အသစ္ေသာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔
မင္းေျပာတတ္တဲ႔ ပံုျပင္
ငါ႔ရင္ထဲက မီး
ကူညီ ၿငိွမ္းဖို႔ေရာ စဥ္းစားဖူးပါရဲ့လား။

တန္ဖိုးထားတတ္မႈ၊
နားလည္မႈ၊ သိတတ္မႈ…
ငါနဲ႔ လားလားမွ မသက္ဆိုင္ခဲ႔ေသာ
လွပတဲ႔ ဒီစကား သံုးခြန္း နဲ႔အတူ


ဒီဘ၀၊ ဒီမွ်လို႔
ငါ (မေရမရာ)
က်ိန္ဆိုၿမဲ။ က်ိန္ဆိုဆဲ။

…………………………
………………
……….

……….
………………
…………………………

အသက္ရႉလိုက္တိုင္း ေရရြတ္ေနမိတာက
မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ… တဲ႔။ ။


s0wha1
(March 2010 ရဲ့ တခုေသာ ညေန)

ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။

ရင္ဖြင္႔ေဖာ္

အသက္အရြယ္ ရလာတာႏွင္႔အမွ် ရင္ဖြင္႔ေဖာ္ ရင္ဖြင္႔ဖက္၊ တိုင္ပင္ေဖာ္ တိုင္ပင္ဖက္ဆိုတဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာမ်ိဳး မရွိတဲ႔ ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ စိတ္ပ်က္စျပဳလာတယ္။ တကယ္ေတာ႔ လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေလာက္နီးနီး ယံုၾကည္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရွိရင္ ေသရက်ိဳးနပ္တယ္ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စကားကို လက္ခံလာမိၿပီ။

ကၽြန္မဆိုတဲ႔ ကၽြန္မက အၿမဲတမ္း ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာကိုသာ လုပ္ခဲ႔သူ။ စိတ္အလိုလိုက္သူ။ ေရွ႕ေနာက္ မၾကည့္ဘဲ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာကိုသာ လုပ္ေနသူ။ တခုခု လိုခ်င္ၿပီဆို မစဥ္းစား မခ်င္႔ခ်ိန္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းရေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္သူ။ ၿပီးရင္ ေနာင္တေတြၾကားက ရုန္းမထြက္ႏိုင္သူ ။ တကယ္ေတာ႔ မလုပ္သင္႔၊ မလုပ္ထိုက္မွန္း သိရက္နဲ႔ ကိုယ္႔စိတ္ ကိုယ္မႏိုင္။ ဘာလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို တေခါင္းလံုးက ဆံပင္ေတြ ေဖြးေဖြးျဖဴေအာင္ စဥ္းစားေနတတ္ၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထိန္းေနတဲ႔ၾကားက သတိတခ်က္အလြတ္မွာ ကိုယ္႔ဆႏၵကိုယ္သာ ေရွ႕တန္းတင္ျဖစ္ေနတဲ႔ တဇြတ္ထိုးဆန္သူ။ အဲဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၁ ပဲသားအတြက္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ၁ ပိႆာနဲ႔ အၿမဲလို လဲလွယ္ရတတ္တယ္။ ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ကိစၥတိုင္းအတြက္ ေနာင္တမရဘူးဆိုတာ မရွိ။ အၿမဲလိုလည္း ေနာင္တရတတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနဆဲ။

အဲဒီအခါ အၿမဲလို ၀မ္းနည္းရ၊ ငိုရ၊ စိတ္အားငယ္ရ၊ စိတ္ဆင္းရဲရတတ္တာ မဆန္းေတာ႔။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က ဒုကၡေတြကို ဖိတ္ေခၚေနသူ မဟုတ္လား။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းတင္မဟုတ္၊ ကၽြန္မပတ္၀န္က်င္းကသူေတြကိုပါ အၿမဲလို စိတ္ဒုကၡေတြ ေပးတတ္သူ။ ကၽြန္မ လူေကာင္းမဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မေကာင္းမွန္း သိရက္နဲ႔၊ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ေတြ မွားမွန္း သိရက္နဲ႔ ကၽြန္မ ဘာလို႔ ေရွ႕ဆက္တိုးေနမိသလဲ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ႔။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပဳျပင္ဖို႔လည္း ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မ မစဥ္းစားမိေသး။

ဒါေပမယ္႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် မခံစားေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ သူတပါးဒုကၡကို စိတ္တြင္းက ၀မ္းသာမေနေသာ၊ ကဲ႔ရဲ့ရံႈ႕ခ်မေနေသာ၊ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္မေနေသာ၊ ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းေျပာမေနေသာ အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေလာက္ ကၽြန္မ လိုခ်င္ေနမိတယ္။


s0wha1
(၁၉၊ ၀၃၊ ၂၀၁၀)

ေစတီတုိ႔တြင္ ေတြ႔ရေသာ ျခေသ့ၤရုပ္ထု၏ အဓိပၸါယ္အမွန္

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ။ ဘေလာ႔ဂ္မေရးတာ ၁ႏွစ္ နီးပါး ရွိပါေတာ႔မယ္။ ခုေတာ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကို Forward ေမးလ္က တဆင္႔ ဖတ္ရတာနဲ႔ ငယ္ငယ္က အဖြားေျပာျပတတ္တဲ႔ ဘုရားေရွ႕က ျခေသၤ႔ႀကီးေတြရဲ့ ပံုျပင္ဆန္ဆန္အေၾကာင္းအရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရလို႔ ကၽြန္မလို အမွန္မသိေသးသူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီပို႔စ္တခုလံုးကို မူရင္း ဘေလာ႔ဂ္ကေန ၏၊ သည္ မေရြး အကုန္ ေကာ္ပီကူးလာတာပါ။

+++++++++ +++++ +++++++++


ေစတီမ်ား၏ မုဒ္၀မွာရွိတဲ့ ျခေသ့ၤရုပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ပက္သက္လုိ႔ ေရးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ ျခေသ့ၤရုပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ပက္သက္ျပီး မဟုတ္မမွန္ဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္မိလုိက္ရလုိ႔ ေရးခ်င္လာမိတယ္... ဒီအတြက္အမွန္ကုိ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ မဂၤလာသတင္းစဥ္ ဘေလာ႔ဂ္ (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) မွာ “ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ေတြ႔ရေသာ ျခေသၤ့ရုပ္တု” ဆုိၿပီး ပုိဒ့္တစ္ခု တင္ထားတာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ဒီပုိ႔စ္ကုိပဲ ဓမၼရတနာ(Google groups) မွာလည္း ထပ္တင္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေရးထားတာက ဒီျခေသ့ၤရုပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေနာက္ခံ သမိုင္းပါဆုိၿပီး ေရးထားပါတယ္။

သူေရးထားတဲ့အတိုင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္... သီဟဗာဟုမင္းရဲ႕ မိခင္ဟာ ျခေသ့ၤနဲ႔ ေပါင္းသင္းၿပီး သီဟဗာဟုနဲ႔ သီဟသီ၀လကုိ ေမြးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သီဟဗာဟုဟာ အေဖျဖစ္တဲ့ ျခေသ့ၤကုိ သတ္မိပါတယ္... သီဟဗာဟုမင္းလည္း မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို သတ္မိေသာအျပစ္ကို ေနာင္တတရား ရရွိၿပီး ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္ပါတယ္... လုိ႔ေရးထားပါတယ္။

အထက္ပါ ဇာတ္လမ္းသည္ မမွန္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါရေစ...
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သေကၤတမ်ားအေၾကာင္းကုိ မၾကာေသးမီကမွ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရွင္ေကာသလႅတရားမွာ နာခဲ့ပါေသးတယ္။

တရားေတာ္အမည္… ႏွလုံးသား၀ယ္ ဘုရားတည္ (၁)
ဆရာေတာ္ ………… အရွင္ ေကာသလႅ (ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္)
ေန႔ရက ္……………. ၂၅.၁.၂၀၀၉
ေနရာ ……………… မႏၱေလး

ဒီတရားထဲမွာ ဆရာေတာ္က သေကၤတေတြနဲ႔ပက္သက္ၿပီး အခုလုိ ေသခ်ာရွင္းထားပါတယ္...


အဲလုိ ဇယားေလးနဲ႔ ဆရာေတာ္က ရွင္းထားပါတယ္။

ေသခ်ာ မျမင္ရရင္ ပံုကို click ႏွိပ္ၾကည့္ပါ။

အဲလုိ သူ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔ သူ ရွိၿပီးသားပါ။
ျခေသ့ၤဟာ သူ႔ကုိျမွားနဲ႔ ပစ္ရင္ ျမွားေနာက္သုိ႔ မလိုက္ဘဲ ပစ္တဲ့သူကုိပဲ လုိက္ပါတယ္... ေခြးဆုိလွ်င္ ခဲနဲ႔ပစ္ပါက ခဲေနာက္ကုိ လုိက္ပါတယ္... ျခေသ့ၤနဲ႔ မတူပါ... ဒါေၾကာင့္ ျခေသ့ၤဟာ အေၾကာင္းကုိ လုိက္တယ္လုိ႔ ပမာျပဳပါတယ္...
ဒီလုိပဲ ဗုဒၶတရားတြင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားသည္ အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ ပစၥဳပၸန္ မွာရွိတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္တဲ့ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ကမၼဘ၀ တုိ႔မျဖစ္ေအာင္ အၿပီးသတ္ပါတယ္... အေၾကာင္းတရားမ်ား မရွိပါက အက်ဳိးတရား ခႏၶာ (ဒုကၡသစၥာ)သည္ ထပ္ျဖစ္မလာေတာ့ပါ။ အက်ဳိးတရားတုိ႔သည္ ပုံမွန္အတုိင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ သူတုိ႔ကုိ တုိက္ရုိက္ခ်ည္း မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရုိးမရွိပါ... လုပ္လုိ႔လည္းမရပါ... ခႏၶာဟူေသာ ဒုကၡသစၥာဆိုတဲ႔ အက်ဳိးရွိေန၍ ေ၀ဒနာ ဆိုသည္မွာ ထုိအက်ဳိးတရားနွင့္ တခါတည္း ပါလာ၍ ခံစားရမွာပါပဲ... ထုိေ၀ဒနာ အက်ဳိးေတြကုိ တုိက္ရုိက္ခ်ည္း ဖယ္ေန၍လည္း အၿပီး ေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္ပါ... မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆုိ ေ၀ဒနာ၊ ဇာရာ၊ မရဏ ဟူေသာ အက်ဳိးတုိ႔ မလြဲမေသြ ခံစားရမွာပါပဲ... ထုိအက်ဳိးတရားမ်ားသည္ အေၾကာင္း ရွိေနသမွ် ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ... ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိင္ရာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ ဖယ္ခြာမွသာလွ်င္ ထုိအက်ဳိးတရားမ်ား ထပ္ျဖစ္မလာေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အေၾကာင္းကုိသာ က်င့္ပါတယ္။ အက်ဳိးကုိ မက်င့္ဘူးလုိ႔ ဆိုလုိပါတယ္... ဒီသေဘာကုိပဲ ျခေသ့ၤနဲ႔ ပမာျပဳထားတာပါ။ ဒီသေဘာေတြနဲ႔ ပက္သက္ၿပီးသာ ေစတီပုထုိးမ်ားေရွ႕မွာ ျခေသ့ၤရုပ္ႀကီးမ်ား ထားတာပါ...

အဓိပၸါယ္မရွိေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မပက္သက္ပါဘူး။ ေျခေလးေခ်ာင္း သတၱ၀ါနဲ႔ ေျခနွစ္ေခ်ာင္း သတၱ၀ါ ေပါင္းသင္းလုိ႔ ကေလးမရနုိင္ပါဘူး… အဲလုိ မမွန္တဲ့ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းမ်ားကုိ အထင္မွားစရာမ်ား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္... ဘာမွမသိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း အထင္မွားစရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...

အေၾကာင္းအရင္းမွန္ အဓိပၸါယ္မ်ားကုိ ျဖန္႔ေ၀ေစခ်င္ပါတယ္...
ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားကုိ သ႔ူရဲ႕ Dhamaceti.org ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ကေန ေဒါင္းလုပ္ခ်ၿပီးနာနုိင္ပါတယ္။

+++++++++ +++++ +++++++++

မဂၤလာသတင္းစဥ္မွာ ေရးထားတဲ႔ ပို႔စ္တခ်ိဳ႕ဟာလည္း ဗဟုသုတရစရာ ေကာင္းပါတယ္။


မွတ္ခ်က္။ ။ http://sankooo.iblogger.org/ မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။