အင္တာနက္ အသက္ ၁ စကၠန္႕

အရင္က ကြန္ပ်ဴတာတို႔၊ အင္တာနက္တို႔ မရွိခင္က ဘယ္လိုေနခဲ႔လဲဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြန္ပ်ဴတာ မရွိရင္ ေနမထိ၊ ထိုင္မသာ ျဖစ္တတ္ၿပီး အင္တာနက္မရလွ်င္ေတာ႔ ဖ်က္ဖ်က္လူးေနေတာ႔တာပဲ။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ရက္ေတြက အင္တာနက္က ဘယ္လို ျဖစ္တယ္မသိ။ ခုေတာ႔ အင္တာနက္ေရာ၊ ကၽြန္မရဲ့ တခုတည္းေသာ လက္ပ္ေတာ႔ေလးေရာ အိုေကေနပါတယ္။

တံခြန္မရွိေသာဘုရား ၊ အလံမရွိေသာရထား လင္မရွိေသာ မိန္းမ မတင့္တယ္ဟု ဆိုစကားရွိ၏ ။ အလားတူ အင္တာနက္မရေသာ ကြန္ပ်ဴတာမွာလည္း ၊ Core 2 Duo ပင္ျဖစ္လင့္ကစား မတင့္တယ္ေပ၊ ထိုနည္းတူ အင္တာနက္မရေသာ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ၊ အေတာင္ပါၿပီး မပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ပင္ဂြင္းငွက္ကဲ့သို႔ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းသိေစခ်င္ပါသည္ ။

ကုိရင္ညိန္း အင္တာနက္မရလို႔ ေရးထားတဲ႔ ပို႔စ္တခုက စာပိုဒ္ေလး တစ္ပိုဒ္လိုပါပဲ။ ဟာသဖတ္ၿပီး ရယ္ေမာခ်င္သူမ်ား သြားဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာရရင္ ကၽြန္မရဲ့ အက်င္႔တမ်ိဳးက ဘေလာ႔ဂ္တခုကို ဖတ္မိလို႔ ကၽြန္မ ႀကိဳက္သြားရင္ တေန႔ထဲနဲ႔ အၿပီး ေရးထားသမွ် ပို႔စ္ေတြအကုန္ လိုက္ဖတ္မိတာပါပဲ။ မနက္ ၄ နာရီထိတိုင္ မအိပ္ဘဲ ဖတ္ေနတတ္ပါတယ္။ စာဖတ္ ေလာဘႀကီးတယ္ပဲ ေျပာရမလား မသိဘူး။ ခုရက္ပိုင္း ကၽြန္မ ဖတ္ျဖစ္တဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြက မမိုးခ်ိဳသင္းနဲ႔ မတန္ခူးတို႔ ဘေလာ႔ဂ္က ပို႔စ္ေတြပါ။ အပ်င္းႀကီးတတ္တဲ႔ ကၽြန္မက ကြန္မန္႔ေတြေတာ႔ မေရးျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မက စာသာ ဖတ္ခ်င္ၿပီး ေရးဖို႔ အင္မတန္ ပ်င္းတဲ႔သူမို႔ ဂ်ီေတာ႔ခ္မွာ ကၽြန္မကို စကားလာေျပာရင္ေတာင္ ေတာ္ရံုဆို ကၽြန္မက ျပန္မေျပာဘူး။ အဲေလာက္ထိ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္မ ဘေလာ႔ဂ္မွာ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာခဲ႔ၿပီေကာ။

အိမ္မွာ ရွိေနခ်ိန္ဆို ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင္႔၊ ရွိသမွ် messenger ေတြ ၀င္ထားၿပီး လူကေတာ႔ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ရွိခ်င္မွ ရွိတယ္။ အိမ္ေရွ႕ထြက္လိုက္၊ အိမ္ေနာက္သြားလိုက္ လုပ္ေနတတ္ေပမဲ႔ တခါတေလ လိုင္းေၾကာင္ၿပီး အင္တာနက္ မရတဲ႔အခါက် ထိုင္မရ၊ ထမရနဲ႔ အင္တာနက္ မရ ရေအာင္ connect လုပ္ေနတတ္တာက ဘာအက်င္႔မွန္း မသိပါဘူး။ web page ေတြ ခုခ်က္ခ်င္း ဖြင္႔မရရင္ဘဲ ေသေတာ႔မယ္႔ပံုမ်ိဳး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ မခြာတမ္း ထိုင္ေနေတာ႔တာ။ အားလံုး အဆင္ေျပသြားရင္ေတာ႔ ခုနက ငိုမလို၊ ရယ္မလိုျဖစ္ေနတဲ႔လူလည္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ကေန ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေတာ႔တာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ဟိုၾကည့္၊ ဒီဖတ္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ငုပ္တုပ္ထိုင္ေနေတာ႔တာေပါ႔။

လက္ပ္ေတာ႔နဲ႔ အင္တာနက္ေလး မရွိရင္ ကၽြန္မအတြက္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိေတာ႔တာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ တခါတေလ အိမ္မွာ ဖတ္စရာစာအုပ္ကုန္သြားတဲ႔အခါ အိမ္သာတက္တဲ႔အခ်ိန္ အရမ္းဒုကၡေရာက္တတ္တာ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မတို႔ တမိသားစုလံုးက အိမ္သာထဲ၀င္ရင္ ဖတ္စရာ စာအုပ္တအုပ္ေလာက္ေတာ႔ ယူသြားရမွ။ စာအုပ္ တစ္အုပ္ေလာက္မွ ရွာမရရင္ အိမ္သာထဲ၀င္ခ်င္တဲ႔ ဒုကၡကို ခဏေအာင္႔ထားၿပီး စာအုပ္ ပတ္ရွာေနတတ္တဲ႔ အမ်ိဳး။ ကၽြန္မကေတာ႔ ခံုတလံုးနဲ႔ လက္ပ္ေတာ႔ကို သယ္ခ်သြားတာပဲ။ လက္ပ္ေတာ႔ထဲမွာ ဖတ္ခ်င္စရာ စာအစံု ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မလို အိမ္သာထဲထိ လက္ပ္ေတာ႔ယူသြားတဲ႔သူေတာ႔ မရွိေလာက္ဘူး ထင္ရဲ့ေနာ္။:P

မေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လာေမးတယ္။ "နင္ဘေလာ႔ဂ္ မေရးေတာ႔ဘူးလား"တဲ႔။ "ေရးမွာေပါ႔၊ ဘာလို႔လဲ"လို႔ ျပန္ေျပာေတာ႔၊ "ေအး... ျမန္ျမန္ ျပန္ေရး၊ ပ်င္းလို႔"တဲ႔ "ၿပီးေတာ႔ ျမန္မာဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ၾကည့္ခ်င္၊ ဖတ္ခ်င္လို႔"တဲ႔။ သူကလည္း သူ ဖတ္ခ်င္ရာ ေျပာသြားတာပဲ။ ကၽြန္မသာ ဘာေရးရမွန္း မသိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မ ရိုက္ထားတဲ႔ ရႉခင္းပံုအခ်ိဳ႕ေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္မွာ တင္မယ္ စိတ္ကူးရသြားတာ။

ကၽြန္မလည္း ဘေလာ႔ဂ္မွာ အရင္တုန္းကလို ေန႔တိုင္း စာမေရးႏိုင္ေတာ႔။ အစက ကၽြန္မအတြက္ "မရွိမျဖစ္ ဘေလာ႔ဂ္" ျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ခုေတာ႔ ေမ႔ေနႏိုင္ၿပီ (သံေယာဇဥ္ေလးေတာ႔ က်န္ေနေသးတာေပါ႔)။ အင္တာနက္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကေတာ႔ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ကၽြန္မအတြက္ မလိုအပ္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ ျဖစ္လာမလဲ သိခ်င္လိုက္တာ။


ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

s0wha1

Print this post