Friday, February 3, 2012

ကံနဲ႔ ကံရဲ့ အက်ိဳး



တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္ျပဳတဲ႔ကံက လွည္းဘီးပမာ တေကာက္ေကာက္ လိုက္တယ္ဆိုတာ အဲဒီကံေတြက လိုက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ရွိၿပီး ပ်က္၊ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တတ္တဲ႔ သေဘာအရ ပ်က္သြားတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ့ ဂုဏ္သတၱိေတာ႔ က်န္ခဲ႔တယ္။ ဒီဂုဏ္သတၱိေတြက စိတ္ဆႏၵျပင္းျပမႈေပၚ မူတည္ၿပီး သက္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီလိုကေန မေကာင္းတာ လုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ႔ကံ၊ ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔ကံဆိုၿပီး ျဖစ္လာတာ။

ကိုယ္လုပ္သမွ်ကံတိုင္း အက်ိဳးေပးတတ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ အေဟာသိကံျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတဲ႔ ကံေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီဂုဏ္သတၱိေတြ အက်ိဳးေပးဖို႔ ဘယ္အရာကမွ ဖန္တီးထားတာ မဟုတ္သလို၊ ဘယ္ဖို႔စ္ကမွ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ျဖစ္ခိုင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀အတိုင္း ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ အမွန္တရား တခုပါပဲ။ ကံေတြက တန္းစီၿပီး အစဥ္လိုက္အတိုင္း အက်ိဳးေပးတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီကံေတြ အက်ိဳးေပးဖို႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔စိတ္ဆႏၵျပင္းထန္မႈ၊ ေဇာထက္သန္မႈပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ လက္ရွိ ကိုယ္ျပဳမူေနတဲ႔ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ၀ဋ္ေၾကြးလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ္က မေကာင္းမႈတခုကို စိတ္ေဇာသန္သန္နဲ႔ ျပဳမိတယ္ဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ထိ မေစာင္႔ဘဲ ၇ လ၊ ၇ ႏွစ္အတြင္း ၀ဋ္ျပန္လည္တတ္တယ္၊ အဲဒီကံရဲ့ ဂုဏ္သတၱိက ျပန္အက်ိဳးေပးတတ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ လုပ္လုပ္ မရပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔ မေကာင္းမႈ တခုကို မသိလို႔ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္လိုက္ရတာျဖစ္ေစ၊ စိတ္ဆႏၵနည္းပါးစြာနဲ႔ ျပဳမိရင္ေတာ႔ အဲဒီ မကာင္းမႈကံက ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးေပးတာ နည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ( ေနာက္ ၂ ဘ၀၊ ၃ ဘ၀ေရာက္မွ ျဖစ္ေစ) ျပန္အက်ိဳးေပးမွာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ... ဒါကေတာ႔ ကၽြန္မ နားလည္သေလာက္ ကံနဲ႔ ကံရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပါ။ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ႔ ကံ၊ ကံရဲ့အက်ိဳးဟာ သိပၸံသေဘာအရ action and reaction ပါပဲ။ ကိုယ္ျပဳလိုက္တဲ႔ ကံ (အလုပ္) အတိုင္း ကိုယ္႔ဆီ ျပန္သက္ေရာက္လာတာပါ။

_______________________

ကံ၊ ကံရဲ့ အက်ိဳးကို ေနာက္တမ်ိဳး ရွင္းျပရရင္ ေခြးကို ပိတ္ကန္လို႔ ေခြးက ျပန္ကိုက္တဲ႔ ဥပမာကို ေပးရမွာပဲ။ ေခြးကို ကိုယ္က နာေစခ်င္တဲ႔ဆႏၵနဲ႔ ပိတ္ကန္လိုက္တဲ႔အတြက္ ေခြးကလည္း ကိုယ္႔ကို ျပန္ကိုက္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ေခြးနာသလို၊ ကိုယ္လည္း ျပန္နာရတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္သူကမွ ဒီလိုလုပ္လုိ႔၊ ဒီလိုျပန္ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဖန္တီးထားတာ မဟုတ္။ ခိုင္းေစထားတာလည္း မဟုတ္။ ဘာ force မွလည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေခြးကို ကိုယ္က ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ဆက္ဆံတယ္။ အစာေရေတြ တိုက္ေကၽြးမယ္ ဆိုရင္... အဲဒီေခြးကလည္း ကိုယ္႔ကို ပါးလ်က္ နားလ်က္နဲ႔ ခ်စ္ခင္စြာရွိၿပီး အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ ကိုယ္႔အႏၱရာယ္ကို သူ႔အသက္နဲ႔ လဲၿပီးေတာင္ ကာကြယ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားအတိုင္း ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔အက်ိဳး သက္ေရာက္မယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ႔အက်ိဳး ျပန္ရမယ္... ဒါပါပဲ။

အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဒါဟာ သဘာ၀အတိုင္း ရွိေနတဲ႔ action and reaction ပါပဲဆိုတာ...

_______________________

ဒီကံ၊ ကံရဲ့အက်ိဳး action and reaction ဟာ ဘာသာတရားနဲ႔ မဆိုင္၊ လူမ်ိဳးနဲ႔ မဆိုင္ သူ႔အလိုလို ရွိေနတဲ႔ သဘာ၀တရားႀကီးတခုသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီဘာသာကိုးကြယ္သူေတြမွာ မျဖစ္ဘူး၊ ဟိုဘာသာကိုးကြယ္တဲ႔သူေတြမွာ မရွိဘူးဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သတၱ၀ါတိုင္း ကိုယ္ျပဳတဲ႔ action အတိုင္း ကိုယ္ တန္ျပန္ခံရမယ္႔ reaction ကို လက္ခံရရွိၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီသေဘာတရားကို ျမတ္စြာဘုရားက လူေတြ အမွန္အတိုင္း သိျမင္နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ျပန္ေဟာၾကားေတာ္မူလို႔သာ ဗုဒရဲ့ တရားေတာ္ ျဖစ္လာရတာ... တကယ္ေတာ႔ ဒါႀကီးက ျမတ္စြာဘုရား မေဟာၾကားလည္း ရွိေနၿပီးသား သဘာ၀တရားႀကီးပါ။ ေကာင္းမႈလုပ္တဲ႔အတြက္ ကုသိုလ္ကံ၊ မေကာင္းမႈ လုပ္တဲ႔အတြက္ အကုသိုလ္ကံဆိုတဲ႔ မတူညီတဲ႔ အေခၚအေ၀ၚပဲ ကြာျခားပါတယ္။။

ဒါဟာ ကၽြန္မ နားလည္ထားတဲ႔ ကံ၊ ကံနဲ႔ အက်ိဳးပါ။


s0wha1

Monday, January 30, 2012

အညတရ အာဇာနည္မ်ား



၁။ ရင္း(၆)တြင္က်ဆံုး
1.ရန္ရွင္း(ျမင္းျခံ)
2.ေပါသြပ္ (ေခၚ) ေအာင္ျမင့္ထြန္း (ကသာ)

၂။ စစ္ေၾကာေရး (ဗဟို) က်ဆံုး
3.ျပည့္စိုးႏိုင္ (ရန္ကုန္)
4.ခင္ေမာင္စိုး (အင္းေတာ္)
5.ေဇာ္ဝင္းခ်စ္ (ဗန္းေမာ္)
6.ဝင္းသိန္း (ဝန္းသို)
7.ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (ကသာ)
8.ေက်ာ္ေဌး (မႏၱေလး)
9.ရာကြပ္ (မင္းမင္း ထမင္းဆိုင္၊ရင္က်န္း)

၃။ စစ္ေၾကာေရး ဒါဏ္(ဗဟို)
10.ဦးစိန္ (ရန္ကုန္)
11.အားစိုက္ (ေခၚ) တင္ေမာင္ေအး(ကသာ)

၄။ တခ်က္လြတ္ အမိန္႔ျဖင့္ ဓါးျဖင့္ခုတ္ခံရသူ-
12.စိုးဝင္းသန္း (မႏၱေလး)

၅။ ေသြးပ်က္ေအာင္ ေခါင္းျဖတ္ျပခံရသူ-
13.ေက်ာ္ေဝ (မနၱေလး)

၆။ ေထာင္မွဴးရဲ့ နံခ်ပ္ကူ စမ္းသပ္ခံရသူ-
14.ေအာင္မင္း (မႏၱေလး)

၇။ စစ္ေၾကာေရး(ဗန္းေမာ္)က်ဆံုး
15.စိုးမင္းေအာင္ (မႏၱေလး)
16.ေအးေက်ာ္ (မႏၱေလး)
17.တင့္လြင္ (ျမစ္ၾကီးနား)

၈။ ေျခေထာက္မီးဖုတ္ခံထားရသျဖင္
့ စခန္းေရႊ႔စဥ္ ပစ္သတ္ က်ဆံုး
18.ဝင္းေနာင္ (ရန္ကုန္)

၉။ ရင္းမွဴး မူးျပီးေသနတ္ရမ္း က်ဆံုး
19.ဦးေအာင္ကိုး (ဗန္းေမာ္)

၁၀။ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ေခါင္းျဖတ္ပြဲ က်ဆံုး (၁၅)မွ
20.ကိုခ်ဳိၾကီး (မနၱေလး)
21.ဦးေသာင္းျမင့္ (တန္႔ဆည္)
22.ဗိုလ္သာဓု (မိုးေကာင္း)
23.ဗိုလ္တူးတူး (ျမစ္ၾကီးနား)
24.မခင္ခ်ဳိဦး (ရန္ကုန္)
25.ရန္ေအာင္(ေခၚ) ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (မႏၱေလး)
26.ေဌးျမင့္ဝင္း (ရန္ကုန္)
27.သက္ႏိုင္ (ရန္ကုန္)
28.ေအးျမင့္ (ကသာ)
29.ေမာင္ေမာင္ (ကသာ)
30.ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း (ကန္႔ဘလူ)
31.ေဇာ္ၾကီး (ေခၚ) လွျမင့္ (တပ္ကုန္း)
32.ေအာင္ဖိုး(ေခၚ) ေအးသက္လတ္ (ရန္ကုန္)
33.ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ (ရန္ကုန္)

၁၁။ (၅၅)ေယာက္ထြက္ေျပးစဥ္ လမ္းတြင္က်ဆံုး
34.ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ (ရန္ကုန္)

၁၂။ NB ျဖစ္ေျမာက္ေရး အသက္ေပးက်ဆံုး
35.လႊမ္းမိုး (ေခၚ) ကိုျမင့္ (မိုးေကာင္း)
36.ေအာင္ေက်ာ္ (ရန္ကုန္)

၁၃။ စစ္ကိုင္းတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္ေရး အစုလိုက္က်ဆံုး
37.ဦးေက်ာ္ေက်ာ္အုန္း (တန္႔ဆည္)
38.သိန္းသန္း (ေကာလင္း)
39.ၾကည္မိုး (ကၽြန္းလွ)
40.စိုးၾကီး (ေကာလင္း)
41.ကိုဦး (ေကာလင္း)
42.ေဇာ္ကို (ေကာလင္း)

၁၄။ သီးျခားက်ဆံုး
43.ျမတ္ကိုကို (မႏၱေလး)

ေၾကြ ရဲ ေသာ ၾကယ္ မ်ား ။



ေၾကြရဲေသာၾကယ္မ်ား

(၁)

၁၉၉၀ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ရက္ေတြမွာေပါ့။

အထက္ျမန္မာျပည္၊ကသာဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကေက်ာင္းသားလူငယ္ေလး(၇)ေယာက္ဟာ

စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲေျပာေျပာ

ယံုၾကည္ခ်က္လို႔ပဲဆိုဆို

ေရြးခ်ယ္စရာနည္းေနတဲ့ၾကားက ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခုမွာ ပါ၀င္ဖို႕ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းက

ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရွိရာကို ထြက္ခြာဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

သူတို႕ဆိုတာ သပိတ္ကတည္းက အတြဲညီခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး KIA ရင္း(၆)ကို လမ္းေၾကာင္းရွာထြက္ခဲ့ၿပီးသူေတြေလ။ အဆက္အသြယ္လည္း ရ ထားၿပီေပါ့။

တကယ္တမ္းသြားၾကမယ္လည္းဆိုေရာ

တစ္ေယာက္… တစ္ေယာက္ ပုတ္ခ်ေနၾကရဲ႕။

“ေပါသြပ္ မင္းမလိုက္သင့္ဘူး။မင္းက အေမအိုႀကီးနဲ႕ သားအႀကီဆံုး။”

“ေမာင္ေမာင္ မင္းမလိုက္သင့္ဘူး။ မင္းမိဘ သေဘာမတူရင္ မလုပ္သင့္ဘူး။”

“ကိုေအးျမင့္ ခင္ဗ်ားက သစ္စက္လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲ လုပ္လိုက္မယ္။” စသျဖင့္….

ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႕လည္း မရၾကပါဘူး။

ကိုေအးျမင့္ကဆိုတယ္။

“မင္းတို႕လို ေက်ာင္းသားေတြကေတာင္ တိုင္းျပည္အတြက္စြန္႕ၾကေသးတာပဲ။”

“ငါကဘာလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္မလုပ္ရမွာလဲ” တဲ့

ေနာက္ဆံုးေတာ့ …

သူတို႕ (၇)ဦးကို သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ Lucky 7 လို႕ ေခၚတြင္လိုက္ၾကသတဲ့။

အဲဒီမွာ ေပါသြပ္က အဆိုတခု ျပဳတယ္။

“တို႕ေတြအားလံုးေတာ့ အသက္ရွင္မယ္မထင္ဘူး။”

“တခ်ဳိ႕ေသလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕က်န္မယ္” တဲ့။

အဲဒီက်ရင္ …

“ရွင္တဲ့သူေတြက ေသသြားတဲ့သူေတြအတြက္

အမွတ္တရ ေစတီေလးျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာက္တိုင္ေလးျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေပးဖို႕လိုလိမ့္မယ္” တဲ့။

အားလံုးသေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ျဖစ္ေစရမယ္ေပါ့။

(၁)

ပါေဂ်ာင္ေဒသ ရက္စြဲေတြမွာေတာ့

သူတို႕ဟာ ေနာင္ရာပါမွာ အပတ္စဥ္(၆)စစ္ေရးသင္တန္းတက္ခဲ့ၾကတယ္။

ABSDF ရဲေဘာ္ေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့။

သူတို႕ဟာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ သင္တန္းသားေတြအျဖစ္ နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္။

ဂစ္တာတီးေကာင္းၾကသလို ေဘာ္လီေဘာရိုက္လည္း ညီညြတ္ၾကသတဲ့။

(အက်ဥ္းသားဘ၀မွာေတာင္ တရားခံမ်ားအျဖစ္ တစ္သင္းထြက္ေပးခဲ့ရေသးသတဲ့။)

အဲဒီတုန္းကေတာ့

ABSDF (ကခ်င္)အေနနဲ႔ပဲ ဗဟိုေကာ္မတီအမည္ခံ လူတစ္စုက ႀကီးစိုးေနခ်ိန္

ABSDF (စစ္ကိုင္း)ျဖစ္ေျမာက္ေရးကလည္း ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္ေပါ့။

ABSDF (ကခ်င္)အုပ္စီးထားတဲ့ ေက်ာင္းသာတပ္မေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ABSDF (အထက္္ဗမာျပည္) ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။

ႀကိဳးပမ္းတဲ့သူ အသတ္ခံရမွာဆိုတဲ့ ဦးေက်ာ္အုန္းတို႕ အုပ္စု ၊စစ္ကိုင္းတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ ဂ်ဳိးျဖဴစစ္ေၾကာင္း(ရင္း-702)အေနနဲ႔ ဥရုေခ်ာင္းဖက္ကို KIA 251နဲ႕အတူ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။

(သူတို႕လည္း သီးျခားခြဲထြက္မႈနဲ႕ အစုလိုက္ အသတ္ခံရတာပါပဲ။)

ေဒသစြဲမရွိတဲ့သူတို႕တစ္ေတြကေတာ့ ေနာင္ရာပါစခန္းမွာပဲ သင္တန္းတက္ရင္းက်န္ေနခဲ့ၾကတယ္။

သူတို႔ဆိုတာက

ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (ဒု-ႏွစ္၊ပထ၀ီ၊စာေပးစာယူ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)

ေပါသြပ္(ခ) ေအာင္ျမင့္ထြန္း(ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)

ေအးျမင့္(သူတို႕ေတြရဲ႕သူငယ္ခ်င္း၊ လူငယ္တစ္ေယာက္)

ေမာင္ေမာင္ (ဒု-ႏွစ္၊IR မႏ ၱေလးတကၠသိုလ္)

ဒႆ (ခ)ေမာင္ေမာင္ခင္ (ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)

ေက်ာ္ဇင္ထြန္း(ခ)က်ားပ်ံ (ဒု-ႏွစ္၊ဓာတု၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)

ဖိုးဆန္း(ခ) ဆန္း၀င္း (ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္) ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ ….

ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးက တိုက္ခိုက္ေရးတပ္သား(ရင္း-11နယ္ေျမ) ေအာင္ျမင့္ထြန္းက တိုက္ခိုက္ေရးတပ္သား(ရင္း-6 နယ္ေျမ) ေက်ာ္ဇင္နဲ႕ ဒႆ က ဗန္းေမာ္တပ္ရင္း ခရိုင္ရံုး

ကိုေအးျမင့္က ေဆးတပ္သားသင္တန္းတက္

ဖိုးဆန္းက ျပန္ၾကားေရးရုံးတာဝန္

ေမာင္ေမာင္က ကြန္မန္ဒိုအထူးတပ္မွာ တာဝန္ယူခဲ့ၾကတယ္ေလ။

သိပ္ေပ်ာ္စရာ လြမ္းစရာအခ်ိန္ေတြေပါ့။

(၃)

၉၁ ရွစ္ေလးလံုး (၃)ႏွစ္ေျမာက္အၿပီးမွာေတာ့ သူတို ့အားလံုးဟာေထာက္လွမ္းေရးတဲ့

ဟုတ္သတဲ့၊ အားလံုးတညီတညြတ္ထဲ ဝန္ခံၾကသတဲ့

ABSDF ဗဟိုက သံေယာင္လိုက္သံုးတဲ့ သူလ်ိဳေဖာ္ထုတ္ပြဲႀကီးမွာ

ဖိုးဆန္းက သူငယ္ခ်င္းေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းတင္ဘဝကေန တာဝန္လဲၿပီးေရာ.. သူလည္းေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ကေရာ…

ဗန္းေမာ္ခရုိင္ေရာက္တံုး ကင္းတာဝန္က်တဲ့ ေမာင္ေမာင္ ကို ေရခပ္ဆင္းတဲ့အက်ဥ္းသားဒႆက ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ခြဲမွဴးသက္ထြန္း အကဲခပ္ေနတဲ့ၾကားက “ေမာင္ေမာင္ ငါတို ့ကိုထားခဲ့ မင္းေျပးေတာ့လ႔ို”ေရခပ္ရင္းေျပာေပမဲ့

သစၥာရွိစြာအဖမ္းခံရင္း ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ခဲ့

ေဆးေက်ာင္းလို ့ေခၚတဲ့ ေဆးတပ္သားသင္တန္းဆင္းေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ့ ကိုေအးျမင့္က “အေမေရ အေမ့သား ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ၿပီ”လို ့

လွည္ ့ေအာ္ေနတံုး ဖမ္းလိုက္ေတာ့လဲ ေထာက္လွမ္းေရးပါဘဲ-

ေခါင္းအင္မတန္မာတဲ့ ေက်ာ္ဇင္ (ေခါင္းမပါဘဲ ျပန္ေထာင္ထ မာႏုိင္တဲ့ ရန္ေအာင္ကလြဲရင္)က အဖမ္းခံရၿပီးခ်ိန္ အိမ္သာထြက္ခ်ိန္မွာ သူ ့အသံကိုနားစြင့္ၿပီး အတူလိုက္ထြက္လို ့ေက်ာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ရင္း ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ

“ငါ့ကို အကုန္လႊဲခ် ၊မင္းလြတ္ေအာင္ရုန္း’’ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုေတာ့ ေနာက္မွသိရတာ လႊဲမခ်ရက္လို႕ သူလည္းပါတယ္ဆိုၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးဘဝနဲ႕ေနခဲ့

ဒႆ ကေတာ့ ကိုထိန္ေျပာသလို ဒဏ္ရာအမ်ားဆံုးနဲ႕လူသားပါပဲ။ တာဝန္ေပးလို႕ ေရႊလီကို သံႀကိဳးနဲ ့နဂၢတစ္သြား၀ယ္ၿပီး ျပန္ျပန္ခ်င္း အဖမ္းခံခဲ့ရသတဲ့။

သူ႕ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မႈအထိ အက်ဥ္းစံရက္စက္မႈမ်ားနဲ႕ ၈လနဲ႕၅ရက္ၾကာခဲ့သတဲ့။

Ok ေျပာျပတာက ေရအိုက္မွာ ေရတြင္းလိုစက္သီးတန္းဆင္ ေျခေထာက္ကေဇာက္ထိုးဆြဲ ေရထဲကို မ်က္ႏွာႏွစ္ၿပီး ေခါင္းကိုနင္းထားတာေတာင္ ျပန္ေပၚလာတိုင္း “ေက်ာင္းသားကြ”လို႕ေအာ္သတဲ့။

91 ႏို၀င္ဘာလရဲ႕ အေအးလႈိင္းျဖတ္ခ်ိန္၊ ႏွင္းမုန္တိုင္းနဲ႕ မိုးသီးေတြက်၊ႏွင္းထုက မိုးရြာသလို တစ္ထြာတစ္မိုက္တက္တဲ့ (၁၀)ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ႀကံဳရတဲ့ ရာသီဥတုႀကီးမွာ အ၀တ္မပါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ ႏွင္းေတာထဲပစ္ထားရင္း “ဟ မေသဘူးဟ၊ဆိုၿပီး ေရတစ္ပံုးၿပီးတစ္ပံုး နာရီ၀က္ျခားၿပီးေလာင္းတာေတာင္ မေသတဲ့ဖိုးဆန္းကလည္း ေထာက္လွမ္းေရးပါ တဲ့။

ထားပါေတာ့ေလ။

Lucky 7 ေတြပဲ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးက ရင္း(၁၁)က အျပန္ ဗဟိုမွာ စစ္ေၾကာေရးနဲ႕ ေသခဲ့ရ။ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ရက္ ခရစ္စမတ္ည မနက္ ၄နာရီမွာ။ မနက္ ၉နာရီက်ေတာ့ ျမဳတ္ၿပီးပါၿပီ။ ေၾကြလြင့္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ပါ။

ေပါသြပ္(ခ)ေအာင္ျမင့္ထြန္းကို တပ္ရင္း(၆) တစ္ညမွာ ဘာမွေမးမေနေတာ့ပဲ ဗဟုိအမိန္ ့ နဲ႔ ညတြင္းခ်င္း အခုတ္္ခံ ခဲ့ရပါတယ္၊သူလိုပါဘဲ ရင္း(၆)အသတ္ခံ တစ္ျခားတစ္ဦးက အိႏၵိယcampနဲ ့အဆက္အသြယ္ယူၿပီးျပန္ေရာက္တဲ့ရန္ရွင္း(ျမင္းၿခံ၊ေရဇင္းစိုက္ပ်ိဳးေရး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား)ပါ၊သူ ့ကိုလဲ ညတြင္းခ်င္းပါပဲ… သတ္လိုက္ၾကျပန္တယ္ေလ၊ ေအာ္ - ၾကယ္ပြင့္ေတြေၾကြေပါ့

ေမာင္ေမာင္နဲ ့ကိုေအးျမင့္က ျပည္ေထာင္စုေန ့မွာ ေခါင္းျပတ္ရတယ္

မဟုတ္မခံ ေမာင္ေမာင္နဲ ့ပါးစပ္သြက္တဲ့ ေအးျမင့္ကိုအရွင္မထားရဲဘူးထင္ပ၊

ဘာခႏၶာကိုယ္ ခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္မရွိ၊ေျချပတ္လက္ျပတ္မျဖစ္ဘဲ ထည့္သတ္လုိက္တာေပါ့

ရွင္တာက ဒႆ၊ဖိုးဆန္း၊ေက်ာ္ဇင္

ဒႆ၊ေက်ာ္ဇင္ဆိုရင္ အခ်ဳပ္ကိုဦးေဆာင္ျပန္စီးခဲ့တဲ့ သူေတြထဲက

ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရဲဘက္အလုပ္စခန္းသံုး စူးကေလး၊ေဆာက္ကေလးနဲ ့ကင္းစခန္းတစ္ခုလံုးကိုစီးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္…

က်န္းမာေရးခ်ိဳ ့တဲ့ေဖာေယာင္ကိုင္းေနသူေတြ၊မိန္းကေလးေတြ၊သံေျခက်င္းမျဖဳတ္ရေသး သူေတြကို ငဲ့ၿပီးျပန္ဆုတ္ခဲ့ ရသတဲ့

ကိုထိန္ေျပာသလိုပါဘဲ၊ျပန္ေရာက္လို ့ မႏ ၱေလးတကၠသိုလ္္စာေပးစာယူတက္ၾကေတာ့ ေက်ာင္းသားအေရးတစ္ခုမွာ သူတို ့ဟာ အျခားမေသသူ ok ၊ကံျမင့္ဦး တို ့နဲ ့ပြဲတက္ၾကျပန္သတဲ့၊ တေယာက္ကတက္တရားေဟာလို ့ဝိုင္းဆြဲရသတဲ့…

အဲဒါပါဘဲ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီးဘယ္ေလာက္သတ္ခ်င္စရာေကာင္းလဲ

ABSDFစစ္ေဆးေရး(သို ့)စစ္ေၾကာေရးဖြဲ ့ၿပီးျပန္စစ္ေတာ့မယ္၊ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ေၾကာင္း အသိသက္ေသ(၂)ဦးရဲ ့ ေထာက္ခံခ်က္ လိုတယ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးအၿပီးဝတ္သြားတဲ့ ဦးဇင္းႀကီးဒႆက ရီေနတယ္၊

ထပ္သတ္ခ်င္လို ့ထင္ပါရဲ ့တဲ့-

(၄)

ကဲဗ်ာ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ဒါပါဘဲ-

Lucky 7 ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ႀကီးမ်ား

(၇)ေယာက္စလံုးေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္သြားတဲ့ဇာတ္

(၄)ေယာက္ေသ၊(၃)ေယာက္ရွင္ေပါ့

ေၾကြရဲေပမဲ့ ေၾကြပံုေၾကြနည္းမ်ား မွားေနသလား မသိ

တခုခက္ရဲ ့ဘယ္မိဘကမွ မယံုရဲ၊မယံုခ်င္ လက္မခံခ်င္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ။

သူတို႔ အတြက္ ဆြမ္းမသြတ္ရတာ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ရွိခဲ့ေပါ့ ။ အဲ…တခုေတာ့ရွိတယ္ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ အစၥလာမ္ေလ ။

ေပါသြပ္ေရ … သိပ္မေဝးေတာ့ပါဘူးကြာ…

ေထာင္ထဲမွာေရာ… အျပင္မွာပါ က်ဳိးၾကား က်ဳိးၾကား ဆြမ္းသြတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္

ငါတို႔ တာဝန္ေတြ က်န္ေနရဲ့…

နာရီဝက္ခ်င္း အသက္ရွင္ေအာင္ေမြးတတ္ခဲ့တဲ့ တို႔ေတြ

အနွစ္ႏွစ္ဆယ္ကို မ်ဳိသိပ္လို႔

မိသားစုတို႔ရဲ့ စိတ္အခံကို အမွန္အမွန္ ဆိုျပီး ပြဲ မခံ ရက္ဘူး

စိတ္ခ်….

ဒို႔ေတြထဲက တစ္ေယာက္ ရွင္ေနသေရြ ့…. တေန႔ေပါ့ ။


ညီညီေက်ာ္

ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့တဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (သို႔) ၈၈ ရဲ႕ ကိုဗဟိန္း



တံတားေအာက္၌ ျမစ္ေရတို႕စီးဆင္းေနဆဲ ... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ကာလတိုု႕သည္ အာရံုုအျမင္တို႔ကို ေ၀း၀ါးေစခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕တပိုင္းတစ ... တခ်ိဳ႕ဝိုးတ၀ါး ... မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တခါကပံုရိပ္တို႕ကို က်ေနာ့္ႏွလံုးသားျဖင့္ လိုက္လံ ဖမ္းဆုပ္ စုစည္းၾကည့္မိသည္။ မိမိ ရင္ခုန္သံကို မိမိျပန္လည္ခံစားလာရသည္။ ဆရာတာရာကေတာ့ သူ၏ ဒို႔ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္မလြဲပါ စာအုပ္အမွာ၌ “က်ေနာ္ ရင္ခုန္သံကို ယံုၾကည္သည္။ ရင္ခုန္သံသည္ ခံစားမႈ အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္” ဟုေရးသားခဲ့ဖူးသည္။

က်ေနာ္သည္လည္းဤစာစုကို ...

(ခ)

တေလာက အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ သူ႕ဓါတ္ပံုကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ပံုထဲတြင္ သူက ဖီးလ္ဂ်က္ကက္ႏွင့္ ေအာက္ခံ ေျပာက္က်ားအကၤ်ီျဖင့္၊ ေတာထဲတြင္ ရိုက္ထားသည့္ ပံုထင္သည္။ သူ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ေျမာက္ပိုင္း) ဥကၠ႒ဘ၀ႏွင့္ ရိုက္ထားပံု ျဖစ္မည္။ သို႕ေသာ္ ပံုထဲ၌ သူ႕အၿပံဳးက ေတာက္ပ ၀င္းျပက္ဆဲ။

သူ႕ကို က်ေနာ္စေတြ႔တုန္းက ဤပံုမ်ိဳး မဟုတ္။ လည္ကတံုးအကၤ်ီအျဖဴ ကခ်င္ပုဆိုးကြက္စိပ္ႏွင့္၊ အၿပံဳးကေတာ့ အခုဓါတ္ပံုထဲကလိုပင္ ေတာက္ပ၀င္းျပက္လွ်က္ ... ေနရာက ရန္ကုုန္လမ္းမေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) စာသင္ခန္းမတခုထဲမွာ၊ က်ေနာ္တို႕ ေရွ႕တည့္တည့္ရွိ ဘလက္ဘုတ္ေပၚ၌ ေျမျဖဴျဖင့္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟုေရးထားၿပီး ေအာက္ကရက္စြဲမွာ (၁၃.၉.၈၈)၊ ဘလက္ဘုုတ္ေရွ႕ ဆရာစင္ျမင့္ေပၚမွာ စီခ်ထားေသာ ကုလားထိုင္ခံုမ်ားေပၚ၌ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဦးႏု၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀မ္ကိုေဟာ (ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္) တို႕ ထိုင္ေနၾကသည္။

က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ၎တို႕ေရွ႕ရွိ စာသင္ခံုေတြမွာ အစီအရီ ထိုင္ေနၾကသည္။ ဦးစြာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ တေယာက္တလွည့္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ (ေဆြးေႏြးသည္ ဆိုျခင္းထက္ တင္ျပ တိုက္တြန္း ေတာင္းဆိုသည္ဆိုက ပိုမွန္မည္ထင္သည္။) ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းရန္ တင္ျပခဲ့ၿပီးေနာက္ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ားဘက္မွ ျပန္ေျပာၾကပါသည္။ ပထမဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သခင္ႏု ေျပာသည္။

သူကစက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႕က သူဖြဲ ႔စည္းခဲ့ေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုုးရထဲတြင္ အားလံုးပူးေပါင္းပါ၀င္ၿပီး ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းရန္ေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကအားလံုး မပါ၀င္ မတိုင္ပင္ဘဲလုပ္လွ်င္ သူပါ၀င္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ခပ္တိုတိုပဲ ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသည္။ ေဒၚစုက ေက်ာင္းသားမ်ား အစည္းအေ၀း ဆို၍ သူလာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘာအစည္းအေ၀း ဟု ႀကိဳေျပာမထားေၾကာင္း၊ ဒီေရာက္မွ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းရန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဒီကိစၥ၌ သူပါ၀င္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသြားခဲ့သည္။

ဦးတင္ဦးကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖင့္ မိမိတို႕၏ လိုရာပန္းတိုင္ကို ရႏိုင္မည္ဟု ထင္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ဦး၀မ္ကိုေဟာကေတာ့ ဦးႏုႏွင့္ တသေဘာထဲ ေျပာသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ ေျပာပါသည္။ ၎တိုု႕အားလံုးတြင္ ေက်ာင္းသားထုဆႏၵ (အမွန္ေတာ့ ေက်ာင္းထုဆႏၵ သက္သက္မဟုတ္ပါ တတိုင္းျပည္လံုး လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးႏွင့္ လူထုတရပ္လံုးက ညီတညြတ္တည္း ၾကားျဖတ္အစိုးရကို ေတာင္းဆိုေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။) ႏွင့္ အကိုက္ညီဆံုး အရိုးသားဆံုး ေျပာသြားသူမွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးေခတ္ တကသ၊ ဗကသေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ကိုထြန္းရွိန္ (ေခၚ) ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ေက်ာင္းသားမ်ား တင္ျပေတာင္းဆိုေသာ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရးကို သူ႕အေနျဖင့္ အၾကြင္းမဲ့ ေထာက္ခံသေဘာတူေၾကာင္း ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕ခဲ့လွ်င္ သူ႕ကို မည္သည့္တာ၀န္ေပးေပး ထမ္းေဆာင္ရန္အသင့္ရွိေၾကာင္း ဒီေန႕ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕ၿပီးလွ်င္ ေနာက္တေန႕တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ေဒၚလာသန္း (၂၄၀) ေက်ာ္ အကူအညီရေစရမည္ဟု သူအာမခံေၾကာင္း ေျပာသြားပါသည္။

ထိုသို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ား ေျပာၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွ တဖန္ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ခန္းမ၏ ညာဘက္ျခမ္း အလယ္ခံုေလာက္မွ အရပ္မနိမ့္မျမင့္ အသားျဖဴျဖဴပိန္ပိန္ပါးပါး လည္ကတံုးအကၤ်ီျဖဴ ကခ်င္ပုဆိုးႏွင့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ထိုင္ခံုမွထ၍ ေဆြးေႏြးပါသည္။ ပထမ၌ သူ႕အသံကို မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္၊ နဲနဲအရွိန္ရလာေတာ့ သူ႕အသံက ၾကည္လင္ျပတ္သားလာၿပီး အထစ္အေငါ့မရွိ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႕စည္းရန္ အျမန္ဆံုးလိုအပ္ေနပံု၊ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့၍ လူထုဘက္မွ လက္ဦးမႈယူၿပီး ဖြဲ႕စည္းႏိုင္မွ ျဖစ္မည္ဟု ေျပာသြားပါသည္။

သူေျပာပံုက ထိုအခ်ိန္က ပကတိ အေျခအေန အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ အကိုက္ညီဆံုး စကားလံုးမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ သူကေျပာေနရင္း ေရွ႕စားပြဲခံုုေပၚ၌ခ်ထားေသာ သူ႕မွတ္စုစာအုပ္ကေလးကိုလည္း လက္ျဖင့္ေထာက္ကာ ၾကည့္ရင္းေျပာသြားပါသည္။ သူေျပာပံုက အျခားေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာပံုႏွင့္ နဲနဲကြာျခားေနသည္ဟု က်ေနာ္ခံစားမိသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ (Emotion) ျဖင့္ ေျပာျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာေန႔စြဲ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေရးမွတ္ထားၿပီး အခ်က္အလက္ႏွင့္ ကိုးကား ေျပာသြားသည္။ ထိုစဥ္ကသူသည္ မႏၱေလး ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဥကၠ႒ ႏွင့္ မႏၱေလး ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဒုုဥကၠ႒ အေနျဖင့္ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

အထက္ဗမာျပည္မွ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ကိုသန္႕စင္ ႏွင့္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ ထိုအစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဤကားသူႏွင့္ ပထမဆံုး ေတြ႕ဆံုျခင္းျဖစ္သလို သူ႕ကိုပထမဆံုး သတိျပဳမိျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။

(ဂ)

စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ၁၉၈၈ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းခန္႔တြင္ ဗဟန္းအုတ္လမ္းရွိ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းအိမ္ ကားဂိုုေဒါင္ထဲမွ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ သူ႕ကိုျပန္ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ္တို႕သည္ တခ်ိန္က နာမည္ေက်ာ္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း၏ ကားဂိုေဒါင္ မ်က္ႏွာက်က္ ထုတ္တန္း သစ္သားတန္းမ်ားေပၚရွိ ၀ါၾကန္႔ၾကန္႔ သတင္းစာဖိုင္တြဲမ်ား မွတ္တမ္းမွတ္စုမ်ားကို မ်က္ႏွာက်က္မိုးသဖြယ္ ျပဳလုပ္ထားေသာေအာက္ရွိ ၾကမ္းခင္းေပၚ၌ ၀ိုင္းဖြဲ႔စုထိုင္ၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အရွိန္အဟုုန္မပ်က္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ေရး၊ ဗကသႏွင့္ မကသ ေပါင္းစည္းေရး၊ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးႏွင့္ အထက္ဗမာျပည္ ေအာက္ဗမာျပည္ ေက်ာင္းသာလႈပ္ရွားမႈမ်ား ဟန္ခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားႏိုင္ေရး စသည့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ လႈပ္ရွားမႈကိစၥရပ္မ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

တေန႔အစည္းအေ၀းတြင္ သူ အတန္ငယ္ေနာက္က်မွ ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ့္နံေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ က်ေနာ့္ကိုသူ ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ရင္း က်ေနာ့္ေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ သခင္ဗဟိန္း၏ “ဓနရွင္ေလာက” ဆိုေသာ စာအုပ္ကို ဖ်က္ကနဲေကာက္ယူၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ေမွာက္လွ်က္အေနေထား ျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလို လက္ကို ေမးေစ႔ေထာက္ကာ ေဆြးေႏြးပြဲကို အရွိန္မပ်က္ ဆက္နားေထာင္ေနသည္။

တခ်က္တခ်က္ သူလည္း၀င္ေဆြးေႏြးသည္။ အစည္းအေ၀းၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေနာက္မွ သူလိုက္လာၿပီး ပခံုးကို လက္ျဖင့္ပုတ္ကာ “ဒီလိုအစည္းအေ၀းမ်ိဳးေတြကို အဲဒီလို စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ယူမလာေစခ်င္ဘူး ရဲေဘာ္ရာ” ဟု က်ေနာ့္အတြက္ စိုးရိမ္ေသာေလသံျဖင့္ သတိေပးလိုက္သည္။ က်ေနာ္ကလည္း ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ လက္မွာကိုင္ထားေသာ သခင္ဗဟိန္း၏ စာအုပ္ထဲတြင္ သခင္သန္းထြန္း၏ အင္းမတန္ လွပေသာ အမွာစာပါသည္။ ထိုအမွာေရးဖြဲ႔ပံုကို က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ သေဘာေတြ႔ေနမိ၍ ထပ္ကာထက္ကာ ဖတ္မိျခင္းျဖစ္ၿပီး အျခားအေၾကာင္းမရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုစဥ္က သူစိုးရိမ္သလို ဗကသ ေက်ာင္းသားသမဂၢလႈပ္ရွားမႈကို ဗကပ ယူဂ်ီလုပ္ငန္းႏွင့္ ဆပ္စပ္လ်က္ၿဖိဳခြင္းရန္ ၾကံစည္ေနခ်ိန္၊ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို မစင္တပဲသား ခပ္ရန္ၾကံစည္ေနခ်ိန္ မဟုတ္ပါလား။ အေတြးအေခၚအရ နလပိန္းတံုးမ်ားသည္ လုပ္ၾကံမႈအရာ၌ ပါရဂူေျမာက္လွေပသည္။

အဲဒီေနာက္ သူႏွင့္က်ေနာ္ ခင္မင္သြားသည္။ သူ႔ရုုပ္ရည္က လူတဖက္သားကို ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္ဟုက်ေနာ္ထင္သည္။ တခါတရံ လူ႔ေဘာင္သစ္ ၀ါးရံုုပင္ စခန္း ရံုုးတြင္ လည္းေကာင္း တခါတရံ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာလည္းေကာင္း သူႏွင့္ ျဖတ္ကနဲျဖတ္ကနဲ ဆံုျဖစ္ခဲ့ ၾကပါသည္။

သူ႔ပံုက ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ က်ေနာ္တို႕ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေခတ္ၿပိဳင္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ သူ႕လို ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ခပ္ရွားရွား ဟု ေျပာ၍ ရမည္လားမသိ။ သူ႕ကို က်ေနာ္ေတြ႕တိုင္း နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေခတ္က က်ေနာ္တို႔ ၾကည္ညိဳေလးစားခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဗဟိန္းကို က်ေနာ့္စိတ္ထဲ သြားသြားသတိရေနမိသည္။ သူကလည္း မႏၱေလးသားမဟုတ္လား။

ဒီလိုနဲ႔ အမ်ိဳးသားအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္တို႕တေတြ အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီး လူထုစ်ာပန ေကာ္မတီ ဖြဲ႔ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေကာ္မတီဖြဲ႔ရန္ အၾကံေပးသူကား မႈိင္းရာျပည့္အေရးအခင္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုျမမႈိင္း (ေခၚ) ကိုျမ၀င္း ျဖစ္သည္။ ၎ေကာ္မတီတြင္ သူသည္ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ စသူတို႕ႏွင့္အတူ အထက္ဗမာျပည္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ေရွ႕တန္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္

ေဒၚခင္ၾကည့္စ်ာပန တင္ေဆာင္ထားေသာ ယာဥ္တန္းေရွ႕တြင္ သူသည္ မင္းကိုႏိုင္ အပါအ၀င္ အျခားေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လက္ခ်င္းတြဲခ်ိတ္ကာ အံကိုုႀကိတ္လ်က္ ကမၻာမေၾကဘူးသီခ်င္းကို သံၿပိဳင္ သီဆိုရင္း စ်ာပန လိုက္ပါ ပို႕ေဆာင္ခဲ့ၾကပံုကို ခုအခ်ိန္အထိ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲကမထြက္။ ထိုစဥ္ကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အားလံုးလိုလို မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ခဲ့ၾကရသည္။ ကန္ေတာ္မင္ ပန္းျခံသို႕ စ်ာပနယာဥ္ေရာက္ေသာအခါ စစ္ရံုးခ်ဳပ္ဘက္ကုန္းျမင့္ေပၚမွ ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္ထားေသာ စစ္သားမ်ားေရွ႕တြင္ မင္းကိုႏိုင္ႏွင့္ မင္းေဇယ်ာတို႕ အၿပိဳင္တရားေဟာလ်က္ ေဒၚခင္ၾကည့္စ်ာပနကို ေအာင္ျမင္စြာ အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကသည္။

စ်ာပနၿပီး ေနာက္ေန႕တြင္ ျဖစ္မည္ထင္သည္ သူႏွင့္က်ေနာ္ ရန္ကင္း စာတိုက္မွတ္တိုင္နားက ဂႏၶမာ လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဗကသ ဒုဥက႒ ကိုကိုႀကီး (ေကက်ဳ႕) ႏွင့္ ကိုျမ၀င္းတို႔လည္း ပါသည္။ ထို႔ေနာက္က်ေနာ္တို႔ကို သူ မႏၱေလးျပန္ေတာ့မည္ဟု ေျပာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရင္း လူစုခြဲၾကသည္။ သူ႔ကို ကားမွတ္တိုင္အထိ က်ေနာ္လိုုက္ပို႔ခဲ့သည္။ ကားလမ္းျဖတ္အကူး သူက ေဘးဘီကိုၾကည့္ကာ ေလသံျဖင့္ “က်ေနာ္ ေတာထဲကိုသြားေတာ့မယ္”ဟု ေျပာခဲ့သည္။

ဘယ္ဘက္လည္း ဟု က်ေနာ္ေမးေတာ့ “ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ဘက္ေလ၊ မႏၱေလးက က်ေနာ္တို႕လူေတြ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ” ဟုသူေျပာခဲ့သည္။ မၾကာခင္ ၃၆ ဘတ္စကားဆိုက္လာ၍ ကားေပၚသို႔ သူတိုုးေ၀ွ႔တက္သြားသည္။ သူလိုုက္ပါသြားေသာ ဒုုတိယကမၻာစစ္လက္က်န္ ဘတ္စကားအိုႀကီးကိ ုေငးၾကည့္ရင္း က်ေနာ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။

ဤကား သူႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ဆံုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ သူႏွင့္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါ၊ သူ႔အသံဘာမွ မၾကားရေတာ့ ... ။

…………

…………

…………

(ဃ)

က်ေနာ္ အဖမ္းမခံရခင္ တလေလာက္အလို ေမလထဲတြင္ ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္ခင္ညြန္႔၏ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ ထြက္လာသည္။ ေအဘီေျမာက္ပိုင္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေက်ာင္းသား အခ်ိဳ႕၏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၊ က်ေနာ္ သတင္းစာလည္း ဖတ္ျဖစ္သည္။ တီဗြီဖန္သားျပင္၌လည္း ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းသားေတြ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မလႊဲမရွာင္သာ လုပ္ခဲ့ရေသာသူမ်ား၏ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ကို အထင္းသားေတြ႔ျမင္ေနရသည္။

ထိုသူတို႔၏ေျပာဆိုခ်က္အရ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လေပါင္းမ်ားစြာ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး စစ္အစိုးရ သူလွ်ိဳဟု စြပ္စြဲလ်က္ ရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံခဲ႔ရသည္။

က်ေနာ့္နားႏွင့္ မ်က္စိကိုပင္ က်ေနာ္မယံုႏိုင္စရာ အျဖစ္။ ဟုတ္ပါသည္ သူသည္ သာမန္ေညာင္ည ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္ပါ။ တေခတ္မွာ တခါ၊ တခါမွာတေယာက္ဆိုသလို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ စစ္စစ္၊ အင္မတန္ေတာ္ေသာ ထက္ျမက္ေသာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုျမင္ေတြ႔ဖူး ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးသူမွန္သမွ် သူ႔မွာရွိေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို သိၾကရပါသည္။ ဤကဲ့သို႔လူမ်ိဳးကို ေတာထဲ၌ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးသူလွ်ိဳဟု စြပ္စြဲ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသည္။ လံုး၀မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ၊ က်ေနာ္တို႔ေခတ္ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈ သမိုုင္းတြင္ လံုး၀လက္မခံႏိုင္စရာ အျဖစ္ပ်က္ဆိုးႀကီး ျဖစ္ပါသည္။

ဤအျဖစ္အပ်က္ဆိုးႀကီးကို က်ေနာ္တို႕အားလံုး ဘယ္လို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ဘယ္လို ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ႏိုင္မည္နည္း။ က်ေနာ့္အေတြးထဲ၌ သူ႕ကိုသတ္ပစ္တာ ဘယ္သူေတြလဲ။ အဲဒီသူေတြနဲ႔ တစ္ဂိုုဏ္းတည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ပက္သက္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာ သမိုုင္းသက္ေသအျဖစ္ သိခ်င္သည္။ သူသည္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ စစ္စစ္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ခုခ်ိန္ထိ သူသာ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနဦးမည္ဆိုလွ်င္ သူသည္ က်ေနာ္တို႕၏ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ၾကေသာ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကုိႀကီး၊ မင္းေဇယ်ာ၊ ေ႒းၾကြယ္ စသူတို႕ႏွင့္အတူ တတန္းတည္း ရွိေနမည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါသည္။

ခုေတာ့သူမရွိေတာ့ၿပီ ... ေတာထဲ၌ တရားလက္လြတ္ ရက္ရက္စက္စက္ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုုေတာ့ရွိပါသည္။ သူ႕ကိုအခုလို ရက္ရက္စက္စက္ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့သူမ်ားသည္၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ စစ္စစ္တဦးကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဟု မသိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ထားႏွင့္ အာဏာလုပြဲေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မည္သိုုပင္ျဖစ္ေစ ဤလူသတ္သမားတစုုႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားသည္ က်ေနာ္တိုု႕အားလံုုး ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ အထြဋ္အျမတ္ထား စေတးပူေဇာ္ခဲ့ရေသာ ရွစ္ေလးလံုး (၈၈၈၈) ဒီမို႕ေရစီ ေတာ္လွန္ေရး၊ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းႏွင့္ နဲနဲမွ မအပ္စပ္ မပက္သပ္ေသာ၊ ဤအေရးေတာ္ပံုုႀကီး၌ ထဲထဲ၀င္၀င္ မပါ၀င္ခဲ့ဘူးေသာ၊ ဤအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ဖ်က္ဆီးလိုေသာ၊ ရန္သူစစ္အာဏာရွင္တို႔ႏွင့္ အေတြးအေခၚ ႏွင့္လုပ္ဟန္ တထပ္တည္းက်ေနေသာ၊ ေဖာက္ျပန္ေရးသမား၊ လူယုတ္မာ အေခ်ာင္သမား၊ သူလွ်ိဳ ဒလံ ေၾကးစား လူသတ္သမားမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

(င)

က်ေနာ္သည္ စာဖတ္ခန္းထဲမွ စားပြဲေပၚရွိ ကြန္ပ်ဴတာ မွန္သားမ်က္ႏွာျပင္ေရွ႕ အေမွာင္ထဲတြင္ တေယာက္တည္းထိုင္ရင္း အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ သူ႔ပံုကိုေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ဓါတ္ပံုထဲမွ သူ႔အျပံဳးက ေတာက္ပ၀င္းျပက္ဆဲ။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကလည္း ဒီအျပံဳးမ်ိဳးပင္၊ ေနာက္လဲ ဆက္လက္ေတာက္ပ ၀င္းျပက္ေနဦးမည္ဟု က်ေနာ္ယံုုၾကည္သည္။

က်ေနာ့္မ်က္၀န္းအစံုတို႕ ရီေ၀လာသည္။ မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္၍ ထိန္းလိုက္ ေသာ္လည္း မရေတာ့ ...။

သူ႔ပံုကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း တစ္ခါတုန္းက သူနဲ႔ေတြ႕တိုင္း က်ေနာ့္စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚေသာ အေတြးမ်ိဳးကို ျပန္ခံစားမိသည္။ သူေျပာပံုဆိုပံု ကိုယ္ဟန္အေနအထားႏွင့္ အျပံဳးတို႔သည္ တခါက က်ေနာ္တို႔ ၾကည္ညိဳေလးစားခဲ့ရေသာ လြတ္လပ္းေရးတိုက္ပြဲေခတ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဗဟိန္းႏွင့္ ေတာ္တာ္တူသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကိုဗဟိန္းကလည္း မႏၱေလးသား၊ သူကလည္း မႏၱေလးသား။ ကိုဗဟိန္းက ေထာင့္သံုးရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္အေနျဖင့္ “ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္လွ်င္ မီးဟုုန္းဟုုန္းေတာက္ေစရမည္” ဟုရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းေျခြခဲ့သည္ ...။ သူကလည္း ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ဗကသ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦး အေနျဖင့္ သမိုင္း၀င္ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး အဆိုကို ရဲရဲရင့္ရင့္ တင္ျပခဲ့သည္။

ကိုဗဟိန္းက ျဖဴျဖဴႏုႏု ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဘ၀မွ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၌ ျဖဴးေခ်ာင္းဖ်ား ပဲခူးရိုုးမ ေတာထဲတြင္ ကာဘိုင္ေသနတ္လြယ္လ်က္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုု ေတာ္လွန္ခဲ့သည္။ သူကလည္း ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဘ၀မွ တရုပ္ျမန္မာနယ္စပ္ ပါေခ်ာင္ေဒသ၌ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္း၏ ဥကၠ႒ အျဖစ္စစ္အာဏာရွင္တို႕ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သူ..။

ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က စာေပေလ့လာမႈအခံ အားေကာင္းသည္ကိုေတာ့ က်ေနာ္သိခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူဂီတ၀ါသနာပါခဲ့မွန္း မသိခဲ့။ ေနာ္ဆံုုး ကိုုထိန္လင္းေရးေသာစာကိုုဖတ္ၿပီး ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္သည္ ေခတ္ေပၚ ဂီတအႏုပညာကိုလည္း ဂီတသေကၤတႏုတ္ျဖင့္ စနစ္တက် ေလ့လာတတ္ေျမာက္ တီးခတ္တတ္သူတဦး ျဖစ္ေၾကာင္းသိခဲ ့ရၿပီး ကိုုဗဟိန္းႏွင့္ ေတာ္ေတာ္တူတဲ့သူဘဲ ဟု အတည္ျပဳခဲ့ မိသည္။ ကိုဗဟိန္းကလည္း ဂီတ၀ါသနာထံုသူ မဟုတ္ပါလား။

ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုဗဟိန္းသည္ ထိုစဥ္က ကိုေ႒းၿမိဳင္ (ဆရာႀကီးဒဂံုတာရာ) ႏွင့္အရင္းႏွီးဆံုးသူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဆရာတာရာက သူ႔ကိုု႔ကဗ်ာႏွင့္ တင္စား၍ ရုုပ္ပံုုလႊာဖြဲ႔ခဲ့ဖူးသည္။ အခုု ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကလည္း ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဂီက ၀ါသနာပါသူ၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔႕ႏွစ္ဦး ေသဆံုးပံုခ်င္းေတာ့ ကြာျခားေနသည္။ ကိုဗဟိန္း ကႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ မႏၱေလးေဆးရံုႀကီးတြင္ ေဆးကုသခံေနရင္း ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအကြဲ၌ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့ရသည္။

ကိုဗဟိန္း၏ စ်ာပနကို တူတံဇဥ္ အလံအုပ္လ်က္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ဂါရ၀ျပဳခဲ့သည္။ သူကေတာ့ တရုပ္ျပည္နယ္စပ္ေတာထဲမွာ သူလွ်ိဳဟု မတရားစြပ္စြဲ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရသည္။ ေခါင္းျဖတ္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ သူေသဆံုးပံုကို မင္းကိုိႏိုင္အပါအ၀င္ သူ႕ရဲေဘာ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား သိရွိႏိုင္ခြင့္ပင္ မရခဲ့ပါ။

ကိုဗဟိန္းက ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ စာေပဂီတျမတ္ႏိုးသူ ... ၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကလည္း ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ စာေပဂီတ ျမတ္ႏိုးသူ ...၊ က်ေနာ့္အေတြး စိတ္အာရံုထဲမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အသတ္မခံရမီ ေနာက္ဆံုးသီဆိုသြားခဲ့ေသာ ယုဇနပင္ နဲ ႔ ဖဲႀကိဳး၀ါ သီခ်င္းေလးကို မွန္းဆ ခံစားၾကည့္ေနရင္း ... တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္၌ ရတနာ ဘံုမိၼ နယ္ေျမ မန္းတကၠသိုလ္ႀကီး၏ သမဂၢျမက္ခင္းျပင္ေရွ႕တြင္ ... က်ဆံုးသြားေလသူ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၏ ပံုတူ ေၾကးရုပ္သြန္းထုလ်က္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကေသာ က်ေနာ္တို႕ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္အားလံုး၏ ႏွလံုးသားမ်ားကို ဖဲႀကိဳး၀ါမ်ားသဖြယ္ ခ်ည္ေႏွာင္ ဂုဏ္ျပဳၾကရမည့္ေန႔ကို ေရာက္ရမည္မလြဲဟု က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။

(စ)

ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ...

ရဲေဘာ္ေရ

ေျမနဲ႔ေကာင္းကင္ ျမင္ေနသမွ်

ရင္ခုန္ႏုသစ္ သမုဒယျမစ္တစင္း

လွပစြာ စီးဆင္းရစ္ေနဦးမယ္ ... ယံုတယ္ ... ။


ေလးစားလွ်က္ ...

ဇာနည္ (၈၈,ဗကသ)

ဇန္န၀ါရီ ၁၂၊ ၂၀၁၂

(ၾကာသပေတးေန႔)

ငရဲပြက္ပမာ ေသဆံုးသူတို႔၏ AB ေျမာက္ပိုင္းမွအရုိးတြန္သံမ်ား ( ကဗ်ာ )


သင္တို႔၏ မင္းမဲ့စရုိက္ဆန္စြာ အမိန္႔အာဏာတို႔ျဖင့္

ပါးကြက္သားဆန္ဆန္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ

AB ေျမာက္ပိုင္းမွ ေတာ္လွန္သူတို႔၏ အရုိးတြန္သံမ်ားသည္

ငရဲပြက္ကဲ့ပမာ ပဲ့တင္ရုိက္ခပ္

ညေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ျပီး

သင္တို႔အား ညစဥ္လိုလို ေျခာက္လွန္႔ေနေစမည္ျဖစ္သည္။

ေျပးလို႔လြတ္မည္ မဟုတ္သည့္ ထိုရာဇဝင္ေသြးေၾကြးတို႔ကို

သင္ႏွင့္ ျပဳသူအေပါင္းတို႔က

ျပန္လည္ လည္စဥ္းခံ၍ ေပးဆပ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။

သင္တို႔၏ အာဏာရမက္ေဇာေတြေၾကာင့္

အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ဆိုးေအာက္

မ်ားစြာေသာ AB ရဲေဘာ္အေပါင္းတို႔သည္

ဒုကၡမ်ဳိးစံုတို႔ကို ၾကံဳဆံုေစခဲ့ျပီး

ဌက္ဖ်ားမိလို႔အေျခမလွ ျပန္ၾကသူလည္းရွိ ၊

တေန႔ေဆးမကူ ေသသူလည္းရွိ ၊

ေခါင္ေဆာင္ပိုင္းတခ်ဳိ႕ ေရႊရ- ေငြရ

ဟန္က်ေနသူလည္းရွိ ၊

အဲဒီ- ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ

ေရငတ္လွ်င္ဘီယာေသာက္ သရဲေၾကာက္လို႔အေဖၚေခၚအိပ့္

ေနာင္ေရးစိတ္ေအးဖို႔ အိမ္ေျမ- ျခံ- ကားေတြလည္း

တိတ္တစိတ္ ဝယ္ယူထားၾကေလရဲ့ ။

ေျမာက္ပိုင္း ေအဘီမွ ငရဲပြက္ပမာ

ေသဆံုးသြားသူတို႔၏ ေတာက္ေခါက္သံျပင္းျပင္းတို႔သည္

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ျပီး

ေန႔စဥ္လိုလို သင္တို႔အား

အရိပ့္မဲ့တေစ ၦကဲ့သို႔ ေျခာက္လွန္႔ေနဦးမည္ျဖစ္သည္။

ထိုသူတို႔၏ ရာဇဝင္ေသြးေၾကြးတို႔ကို ငါတို႔ဆပ္အံ့

ငါတို႔၏ ခြ်န္ျမေသာ ကေလာင္သြားျဖင့္

ရာဇဝင္သမိုင္းမွန္မ်ားကို ေရးေဖာ္ၾက ၊

ငါတို႔၏ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ရွိသမွ်အားတို႔ျဖင့္

အမွန္တရားကို တူးေဖာ္ၾက ၊

ကမာၻကုန္တည္သ၍ ငါတို႔၏ စိတ္အစဥ္ထဲဝယ္

ရက္စက္သူတို႔အေပၚ

ေျဖေသာ္ မေျပ- ေခ်ေသာ္မေၾက ကမာၻမေၾကပဲ....ေဟ့းးးးးးးးးးး။။

ABSDF တြင္ ဥပေဒမဲ့ လူမဆန္စြာ ရက္ရက္စက္စက္ အမိန္႔ေပး

သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည့္ လူသတ္တရာခံမ်ားကို ဤ- ကဗ်ာျဖင့္

ျပင္းျပင္း- ထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်လိုက္သည္..။

( ေျဖေသာ္- မေျပ.....ေခ်ေသာ္- မေၾက.....ကမာၻမေၾက )



Loss Of Innocence at the ABSDF (North) or အပစ္မဲ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူလ်ိဳေတြလား?



ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုု ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုုက္တဲ့ ကိစၥေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စံုုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မတီဖြဲ.ကာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေပၚေပါက္ေအာင္ ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မ ေတာ္က ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုုတဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ ဒီအေၾကာင္းကိုု DVB ေနာ္ေ၀းအသံက လြဲၿပီး က်န္တဲ့ BBC, VOA, RFA, Mizzima & Irrawady သတင္းဌာနေတြမွာ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္း ထုုတ္လြင့္ျခင္းမရွိပါ။
  • ေက်ာင္းသား ၃၀ ေက်ာ္ အသတ္ခံရၿပီး လူေပါင္း ၈၀ေလာက္ မတရားဖမ္းဆီခ်ဳပ္ေႏွာင္ ႏွိပ္ စက္ခံရတဲ့ကိစၥနဲ. ပတ္သက္တဲ့သတင္းကိုုေတာ့ ထုုတ္လႊင့္ျခင္းမရွိပဲ တစ္ကိုုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပ လိုု. ရဲက ေခၚစစ္တဲ့ကိစၥကိုုေတာ့ သတင္းဌာနေတြကိုု ဟိုုေလးတေၾကာ္ ေရးသားထုုတ္ခဲ့ၾကပါ သည္။

    ဒီေက်ာင္းသားေတြ အသတ္ခံရတဲ့ကိစၥကိုု သတင္းလႊင့္တဲ့ DVB သတင္းကိုု ျပန္ၾကည့္ေတာ့လဲ သတင္းမိတ္ဆက္ intro မွာတင္ တလြဲတေျခာ္ျဖစ္ေနတာ ေတြ.ရျပန္ပါသည္။ “သူလ်ိဳေတြကိုု ေဖာ္ထုုတ္စစ္ေဆးတဲ့ကိစၥ” ဆိုုၿပီး မတရား စြပ္စြဲခံရၿပီး အသတ္ခံလိုုက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ကိုု ထပ္ၿပီး ေစာ္ကားသလိုု ျဖစ္ေနပါသည္။ သူလ်ိဳေတြမဟုုတ္ပဲ အသတ္ခံရတာ ဖမ္းဆီ ႏွီပ္ စက္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့လိုု. က်န္ရစ္သူေတြက အနွစ္ ၂၀ ၾကာမွ အမႈမွန္ေဖာ္ထုုတ္ဖိုု. ၾကိဳးစားလာမွ ဒီကိစၥကိုု ၿငိမ္ေနလိုု.မရတဲ့အဆံုုး ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ABSDF အေနျဖင့္ ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္ရတာကိုု သိပါလ်က္နဲ. DVB သတင္းေထာက္ေတြက ဆက္ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးသူ လ်ိဳေတြကိုု ေဖာ္ထုုတ္ခဲ့သည့္ကိစၥဆိုုၿပီး ေရးသားေျပာဆိုုျခင္းကိုုက ေသးဆံုုးသြားတဲ့ ေက်ာင္း သားေတြအေပၚ ထပ္ၿပီး မေလးမစားနဲ. ေစာ္ကားေနသလိုုပါ။

    အဲဒီသတင္းေထာက္ကိုု ျပန္ေလ့လာလက္ေတာ့လဲ သူလဲ လူသတ္တရားခံေတြ၏ ေအာက္မွာ အလုုပ္လုုပ္ခဲ့သည့္ ABSDF အဖြဲ.၀င္ေဟာင္း တဦးျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ ဒါအျပင္ ဒီသတင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထိုုင္းအေျခစိုုက္ DVB သတင္းေထာက္ကလဲ သတင္းထဲမွာ ဟိုုဖက္ဒီဖက္ မွ်မွ်တတရွိေအာင္ ေမးျမန္တာ မဟုုတ္ပဲ ABSDF အဖြဲ.က ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ အသံကိုုပဲ အၾကိမ္ ၾကိမ္ ထပ္သံုုးၿပီး ေျဖရွင္းခြင့္ေပးထားေပမယ့္ ခံလိုုက္ရတဲ့သူေတြ၏ အသံ ခံလိုုက္ရသူေတြဖက္ က အျမင္ကိုုေတာ့ ထည့္သြင္းထုုတ္လႊင့္တာ မၾကားလိုုက္ရပါ။ သတင္းတပုုဒ္ေရးတဲ့အခါ ၂ ဖက္အျမင္ကိုု တင္ျပခြင့္ ေျပာခြင့္ေပးမွ Balance ျဖစ္ၿပီး အခုုေတာ့ တဖက္တည္းကိုုပဲ အၾကိမ္ ၾကိမ္ အသံဖိုုင္ေတြနဲ. သတင္းေရးထားေတာ့ တခုုခုုကိုု ကာကြယ္ေပးဖိုု. တဖက္သတ္ ေျဖရွင္း ခ်က္ေတြ လုုပ္ေနသလိုု ျဖစ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ခံရတဲ့သူေတြ၏ အသံ ခံရတဲ့သူေတြ၏ အျမင္နဲ. ေျပာဆိုုခ်က္ေတြ အဲဒီသတင္းထဲမွာ ပါမလာျခင္းကိုု ေမးခြန္းထုုတ္ရမလိုုပါ။ သတင္း ေရးရင္ Objective ျဖစ္ဖိုု. Balance ျဖစ္ဖိုု. Impartiality ျဖစ္ဖိုု. Facts ျပည္စံုုဖိုု. လိုုပါသည္။ အဲလိုုမဟုုတ္ရင္ေတာ့ ခပ္ညံ့ည့့ံ ၀ါဒျဖန္.တာထက္ မပိုုပါ။

    ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ေခါင္းျဖတ္ အသတ္ခံရတဲ့ကိစၥေတြဟာ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြေၾကာင့္ဆိုုရင္ လူေတြ ဘာမွေတာင္ အမွန္တိုုင္း သိခြင့္ရရွိလိုုက္မွာ မဟုုတ္ပါ။ အခုုေတာ့ ဆိုုရွယ္မီဒီယာေခၚတဲ့ Facebook, Blogs and Internet Technology ေတြ တိုုး တက္လာလိုု.သာ ဒီလူသတ္မႈ ရက္စက္ယုုတ္မာမႈေတြကိုု အခုုေလာက္အထိ လူေတြ အမ်ား အျပား ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ သိခြင့္ရရွိလိုုက္တာမိုု. သူတိုု.ကိုုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုုပါ။ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြကေတာ့ အမ်ားစုုက နွာေစးေနၿပီး Self-Censor လုုပ္ကာ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၿပီး ေရးတဲ့ေျပာတဲ့သူက်ေတာ့လဲ သာသာထိုုးထိုုးနဲ. ကာေပးဖုံးေပးျခင္တာကိုု ေတြ.ေနရပါသည္။


Thanks for everyone who offers nothing but truth and courage.

by Aye Aye Soe Win on Thursday, January 12, 2012 at 6:31am


×××××××××××××××××××××

မေအးေအးစုိး၀င္းလို ပို႔စ္တခု မေရးေတာ႔ဘဲ ျပည္ပမီဒီယာေတြရဲ့ ဖံုးကြယ္ေပးထားမႈကို သိေစခ်င္လို႔ ေကာ္ပီလုပ္ၿပီး တင္ထားတာပါ... အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ဒီဗြီဘီက သူတို႔သတင္းေခါင္းစဥ္အတြက္ ေတာင္းပန္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင္႔တဲ႔၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အေျခအေနမွန္ကို သိေနသည့္တိုင္ ဒီလို သတင္းေခါင္းစဥ္မ်ိဳးနဲ႔ သတင္းေရးခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ႔ အရမ္းကို ရြံရွာ စက္ဆုပ္သြားမိတာ အမွန္ပါပဲ။


s0wha1


ေျမာက္ပိုင္းေျမမွ ပံုရိပ္မ်ား ( အပိုင္း - ၁)


ေျမာက္ပိုင္းေဒသပံုရိပ္မ်ား

နိဒါန္း

ေျမာက္ပိုင္းကိစၥအျဖစ္မွန္ေတြေျပာၾကဘို႕ကၽြန္ေတာ္တို႔အႏွစ္(၂၀)ေစာင္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ကြယ္လြန္သြားခဲ႕ၾက သူေတြကသူတို႕ရဲ႕အျဖစ္မွန္ေတြေတြကို ေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ မေသခင္ မွာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ လည္း မလြဲမေသြ ေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္အခါသင္႔ၿပီလို႕လည္း ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕ ခံစားခဲ့ရတဲ႔ ပန္းခ်ီကိုထိန္လင္း၊ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ တို႔ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ေတြ online မွာဖတ္ၾကရမွာပါ။အားလံုးအျဖစ္မွန္ေတြပါ။ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွေစ့ေဆာ္လို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္တာက ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအေျခအေန ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္သူေတြဘယ္လိုဖန္တီးခဲ႕ၾကသလဲ ဘယ္သူေတြမွာတာ၀န္ရွိခဲ့ၾကသလဲဆိုတာေတြပါ။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္(ခရုိင္မွဴး)တာ၀န္ယူခဲ့ရသလိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲဖမ္းဆီးတာကိုကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔နဲ႔အတူခံခဲ့ရပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီေတြထဲကကိုညီညီေက်ာ္(မႏၱေလး)၊ဦးစိန္(ရန္ကုန္)၊ကိုုတင္ေမာင္ေအး(ကသာ)၊ကိုစိုလင္း(မႏၱေလး)တို႕လည္းဖမ္းခံရတဲ့အထဲမွာပါပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ဦးေက်ာ္္

ေက်ာ္အုန္းနဲ႔ဦးရန္ေနာင္စိုးတိ႔ိုလည္းဖါးကန္႕ဘက္မွာကိုမ်ိဳး၀င္းလူေတြရဲ႕လိုက္လံသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုစိုလင္းကေတာင္ပိုင္းမွာဖမ္းခံရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ေထာက္လွမ္းသံသယနဲ႔သတ္ျဖတ္တာဟာမကဒတ(ကခ်င္)လက္ထက္ကတည္းကရွိေနခဲ့ပါတယ္။ကိုျမတ္ကိုကို(ေရဆင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား)(ျမင္းျခံ)ဟာ၁၉၈၉ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာသံသယနဲ႔အသတ္ခံခဲ့ရတာပါ။ကိုမ်ိဳး၀င္းေျပာဘူးတာကေတာ့ျမတ္ကိုကမသြားနဲ႔လို႕ေျပာထားတဲ့ေနရာေတြကိုသြားတယ္တဲ့။ဘယ္ေနရာလဲေမးေတာ့ ရဲေမေဆာင္တို႕ေဆးခန္းတို႕ကိုတဲ့….အံ့ၾသစရာပါဘဲ။

ကိုျမတ္ကိုကိစၥနဲ႔မယံုလို႕သိခ်င္လို႕ျမင္းၿခံကေနလိုက္လာတဲ့ကိုရန္ရွင္းလည္းေနာက္ပိုင္းမွာစြပ္စြဲခံရၿပီးအ

သတ္ခံခဲ့ရ ပါတယ္။စစ္ေထာက္လွမ္းေရးသံသယနဲ႔ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရလို႕ေသဆံုးရသူေပါင္း(၃၅) ဦးနဲ႕

ႏွိပ္စက္ခံရၿပီးထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူေပါင္း( ၇၀ )ဦး ရွိပါတယ္။ စာရင္းအေသးစိတ္ကိုလည္းတင္ျပသြားမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕မကဒတ(မပ)မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မကဒတ(ကခ်င္)ကို ေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သိခဲ့ျမင္ခဲ့ႀကံဳခဲ့ရတာေတြကို ေျပာျပသြားခ်င္ပါတယ္။ အေျခအေနအားလံုးကို ၿခံဳငံုမိႏုိင္မလားလို႕ပါ။

အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့အမွန္တရားတစ္ခုကိုေဖၚထုတ္ဘို႕နဲ႕ေသဆံုးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြရဲ႕သမိုင္းတန္ဘိုး

ဆံုးရွံဳးမွဳမျဖစ္ရေအာင္ပါ။အာဃာတေတြအမုန္းတရားေတြြကေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး။အႏၱိမရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့အားလံုးကိုသမိုင္းကဘဲအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမယ္လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္သိေသာကိုေအာင္ႏိုုင္”

ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမေရာက္ခင္ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အစည္းအရံဳးမွာဒုဥကၠ႒(၁)တာ၀န္ယူခဲ့ပါ

တယ္…..၁၉၈၈-၈၉မွာ တရား၀င္ ရပ္တည္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါ့…. ဥကၠ႒က ကိုေအာင္ေဇာ္မင္း( ခ်ိဳတူးေဇာ္)ပါ...

(၈.၄.၈၉) မွာ ရွစ္ေလးလံုး ရွစ္လျပည္႕ကို ၿမိတ္ၿမိိဳ႕မွာလုပ္လို႕ေထာင္(၃)ႏွစ္ က်သြားပါတယ္…

အဲဒီမွာ…. လူငယ္ေက်ာင္းသားပါတီေတြ စုေပါင္းအလုပ္လုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီး အဖဲြ႕ေတြ ေပါင္းခဲ့ၾကပါတယ္…

လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနာမည္နဲ႕ပါ….ကိုေအာင္ႏုိင္ကို အဲဒီမွာ စသိခဲ့ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္…

အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးေက်ာင္းသားလူငယ္အဖဲြ႕(အနကလ)ကပါ…ဥကၠ႒တာ၀န္ယူပါတယ…ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားပါ္…ကိုစိုးလင္းကဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ပါ…သူတိုနဲ႕အလုပ္ေတြအတူလုပ္ခဲ့ပါတယ္…အလြန္ရင္းႏွီးခဲ႕ပါတယ္…ကိုစိုးလင္းကတည္တည္ေနသေလာက္ကိုေအာင္္ႏိုင္ကခပ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တယ္…အဂၤလိပ္စကားေျပာအသင္႔အတင့္

ေကာင္းတယ္…အေျခအေနမေကာင္းလို႕မကဒတ(ကခ်င္)ကိုထြက္ၾကေတာ႔…..

“ ဇင္မာဦးေလးေယာက်ၤားရသြားလို႔…ၿမိဳ႕မွာမေနခ်င္ေတာ႔လို႔ ”ထြက္လာတာဆိုပဲ…..ရီစရာေကာင္းေအာင္ေျပာ

တတ္တယ္…

ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမသြားခင္၁၉၈၉ဂ်ဴလိုင္လဆန္းေလာက္မွာကိုေအာင္ႏုိင္တေယာက္ေဘာင္ဒရီလမ္းကကၽြန္ေတာ္တို႕ရံုးကိုေရာက္လာတယ္…..သူနဲ႕အတူပါလာတာကကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တဲ့…အထက္ျမန္မာျပည(္ဗကသ)ကတဲ့…အေျခအေနမေကာင္းလို႕ရန္ကုန္ကိုခဏလာေနတာတဲ႔…ခင္စရာေကာင္းၿပီး..အရာရာကို

ေလးေလးနက္နက္ေတြးတတ္တဲ႕မ်က္ႏွာမ်ိဳးပါ….ပထမဆံုးဆံုဖူးးတာပါ…..မႏၱေလးေက်ာင္းသားညီလာခံမွာေတာ့မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး…..ေဆးရုံတက္ေနရတယ္လို႕ေတာ႕ေျပာတာၾကားခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၁၉၈၉ဇဴလိုင္တတိယပတ္မွာမကဒတ(ကခ်င္)ကိုထြက္ခဲ႕တယ္…အတူပါတာကစမ္း

ေခ်ာင္း(အခသ)ကကိုမိုးေက်ာ္သူ(ခ)ကိုဘိုဘိုပါ…သူ႕အသက္က၁၆ႏွစ္ေက်ာ္ရံုဘဲရွိပါေသးတယ္…ကၽြန္ေတာ္က

ေတာ့၂၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ့...ဒီလိုနဲ႕မႏၱ ေလးေရာက္…ကိုစိုးလင္းတို႕ကိုေအာင္ႏုိင္တို႕နဲ႕ေတြးၿပီး….လားရွုိး-မူဆယ္ကတဆင့္ေရႊလီျမစ္ကိုကူးၿပီး…တရုပ္ျပည္ေရႊလီနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ခဲ႕ပါတယ္…မိသားစုတည္းခိုခန္းေသးေသးေလးမွာတည္းတယ္…ညေနေလာက္က်ေတာ႕မိုးညွင္းကကိုျမင့္ေက်ာ္နဲ႕ကိုေက်ာ္ခိုင္၀င္းတို႕ေရာက္လာ

ၾကပါတယ္…သူတို႕က(မိုးညွင္းအနကလ)ကပါ…ေနာက္ေတာ့မဂၤလာေတာင္ညြန္႕ကကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕

ေနာက္တစ္ေယာက္ပါေရာက္လာတယ္... လူေတြမ်ားလာေတာ့ေပ်ာ္ပါတယ္…

ေနာက္ေန႕မကဒတ(ကခ်င္)ကကိုရာေကး(ခ)ကိုေက်ာ္ျမင့္ေရာက္လာၿပီးခရီးဆက္ထြက္ဘို႕တာ၀န္ယူျပင္ဆင္ပါတယ္…ေရႊလီကေနနာရီ၀က္ေလာက္ကားစီးၿပီး၀မ္တိန္နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကတရုပ္ရဲစခန္းမွာလက္မွတ္လုပ္ရပါတယ္...ေနခြင့္လက္မွတ္ေပါ႕…(၁၀)ေပေလာက္ေခ်ာင္းေလးဘဲျခားတဲ့ျမန္မာျပည္ဘက္ကမ္းကေတာင္ကုန္းေလး

ေတြေပၚမွာေတာ့ သြတ္မိုးအေဆာက္အဦးေလးေတြနဲ႕….ၾကဴကုတ္(ပန္ဆိုင္း) တဲ့…

အဲဒီကမွေရႊလီကိုျပန္ၿပီးေနာက္ေန႕ေျမာက္ဖက္ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးဆီကိုကားနဲ႕ထြက္ပါတယ္…ကိုျမင့္ေက်ာ္

နဲ႕ကိုေက်ာ္ခိုင္ကေနာက္အေခါက္မွလိုက္မွာမို႕က်န္ခဲ့ပါတယ္….ကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕ေနာက္တေယာက္ကရွမ္း

ျပည္ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း(၄၀၁)ကိုဆက္သြားမွာမို႕ခဲြခဲ့ရပါတယ္….

ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးကိုေန႕၀က္ခရီးၾကာပါတယ္…ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းေတြမို႔ရင္တမမပါပဲ…ဒါေပမဲ႕

ကားေတြကေကာင္းပါတယ္…ေတာင္ေပၚလမ္းေပမဲ့ေက်ာက္ခင္းလမ္းေတြမို႔အသင့္အတင့္ေကာင္းပါတယ္….

ယင္က်န္းကိုေန႕ခင္းဖက္ေရာက္ၿပီးတစ္ညနားပါတယ္….တရုပ္မြတ္ဆလင္(ပန္းေသးလို႕ထင္ပါတယ္)ထမင္းဆိုင္

ေလးမွာအမဲသားႏွပ္ဟင္းနဲ႕စားခဲ့ရတာအႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိအရသာကိုမွတ္မိေနပါေသးတယ္….

ေနာက္ေန႕မနက္ေစာစာကားနဲ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ကဆမား(စီမား)ၿမိဳ႕ေလးဆီကိုဆက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္

ေန႕ခင္းေလာက္မွာေတာင္ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ဆမားၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ပါၿပီ…ကားၾကံဳမရွိေတာ့ေျခက်င္ဆက္ထြက္ရတယ္…လက္မွတ္ကိုရဲစခန္းမွာအပ္ထားခဲ့ရတယ္…ေျမျပန္႕အတိုင္းနာရီ၀က္ေလာက္တရုပ္ရြာႏွစ္ရြာေလာက္ျဖတ္

ျပီးေတာ့အတက္ခရီးေပါ့…ထေရာ္လာဂ်ီနဲ႕ကုန္ကားေတြသြားလို႕ရတဲ့ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းမ်ိဳးေပါ႕…

ေက်ာ္ျမင့္(ခ)ရာေကးကမိုးေကာင္းကတဲ့…မကဒတ(ကခ်င္)ရဲ႕ကိစၥေတြကိုတရုပ္ျပည္ထဲမွာေနျပီးလုပ္ေပး

ေနတာ…အရပ္က၆ေပေက်ာ္မယ္…ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕…မြတ္ဆလင္တဦးေပါ႕။တရုပ္စကားေတာ႕အစဥ္ေျပေအာင္

ေျပာႏိုင္တယ္… သူကေရွ႕ကသြား…ကိုယ္တို႕ကေနာက္ကလိုက္ေပါ႕…၄၀ဒီဂရီေလာက္ပဲမတ္တယ္…တစ္နာရီ

ေလာက္သြားၿပီးေတာ့ရွားေဟာ့ပါဆိုတဲ႕ရြာေလးကိုေရာက္တယ္… KIAမိသားစုေတြေနၾကတယ္…တဲအိမ္ေလးေတြ

၅၀ေလာက္ရွိမယ္…တရုပ္ျပည္အပိုင္ထဲမွာပါ…

ကားလမ္းကေနဖယ္ၿပီးေတာင္ေစာင္းအတိုင္း၁၅မိနစ္ေလာက္ဆက္တက္ေတာ႔KIAေအာက္ေဆးရုံကို

ေရာက္တယ္.... တဲတစ္လံုးထဲမွာေက်ာင္းသားအဖဲြ႕ကသင္တန္းဆရာကိုခိုင္ေဆးရံုတက္ေနတာ…အေျခအေနမ

ေကာင္းဘူးလို႕ကိုေက်ာ္ျမင့္ကေျပာတယ္….ေဆးထိုးတာေဆးခဲသြားလို႕ေပါင္မွာျပည္တည္ၿပီးလႈိက္စားကုန္တာတဲ့စားစရာတခ်ိဳ႕ေပးၿပီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္….ေနာက္ ၄ရက္ေနေတာ့ဆံုးသြားတာသိရတယ္…..

“မကဒတ(ကခ်င္)ႏွင့္လိုင္စင္စခန္း”

ေအာက္ေဆးရံုကေနလမ္းေပၚျပန္တက္ၿပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ကားလမ္းအတိုင္းဆက္တက္သြားရတယ္….

အေကြ႕တစ္ခုကိုေက်ာ္လိုက္ေတာ႕ဂိတ္တစ္ခုကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရတယ္…ကားလမ္းကိုကန္႕တားထားတဲ႕ဂိတ္

ေမာင္းတံလဲေတြရတယ္…မလွမ္းမကမ္းဘယ္ဘက္ကကုန္းေလးေပၚမွာကနယ္ျခားေက်ာက္တိုင္ေလးတစ္ခု…

KIA ရဲေမ၂ေယာက္ဂိတ္မွာေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္…ညာဘက္ကိုေကြ႕ၿပီးကားလမ္းအတိုင္း၁၀မိနစ္ေလာက္သြား

ရင္KIAရံုးေတြနဲ႕သူတို႕လူႀကီးေတြေနတဲ့အိမ္ေတြကိုေရာက္တယ္တဲ႔…

ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲဂိတ္တဲကိုေက်ာ္ၿပီး၅မိနစ္ေလာက္ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ႕ညာဘက္ကေတာင္ကုန္းေပၚမွာေက်ာင္းသားခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ႕KIAအလံယွဥ္လ်ွက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕စိတ္ထဲမွာေၾကနပ္မိပါတယ္…

ဘယ္ဘက္ခပ္ေျပေျပေတာင္ကုန္းေပၚမွာေတာ႕ေကာ္မတီရံုးနဲ႕အတြင္းေရးမွဴးတဲ၊အေနာက္ဘက္နားကေရေခ်ာင္း

ေဘးမွာေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲအစီအရီေတြ႕ရပါတယ္….

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ကိုမိုးေက်ာ္သူတို႕ကိုေကာ္မတီရံုးမွာေခတၱေနရာခ်ေပးထားပါတယ္…ခဏေနေတာ့အတြင္းေရး

မွဴးကိုမ်ိဳး၀င္း၊ဘဏၰာေရးမွဴးကိုေအာင္ႀကီးတို႕နဲ႕ေတြ႕ရပါတယ္…ၿမိဳ႕ေပၚအေျခအေနေလးေတြေျပာျဖစ္တယ္…

ထမင္းစားေတာ့ေကာ္မတီရံုးေဘးကမီးဖိုနဲ႕တြဲလွ်က္ထမင္းစားေဆာင္မွာစားတယ္…ဟင္းကေတာ့၀က္သားနဲ႕အာလူးေပါ့…ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ၀ိုင္းမ်က္ေစာင္းထိုးတဲ့ဟင္းဆိုတာေနာက္မွသိရပါတယ္…

အဲဒီမွာရွိတဲ့သူေတြကကိုစိန္သန္းသူကေကာ္မတီရံုးတာ၀န္ခံပါ…သေဘာေကာင္းၿပီးခင္စရာေကာင္းပါတယ္..ေနာက္ကိုေစာျမေအာင္…ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕အနီးကပ္ေနရသူပါ…ေနာက္ေတာ့၀ါဒျဖန္႔ခ်ီးေရးအဖဲြ႕(pro-team)အဖဲြ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာပါတယ္…..ေနာက္တစ္ဦးကဦးေသာင္းျမင့္ပါ…တန္႕ဆည္ကပါ…ထမင္းခ်က္တဲ့အ

ေဆာင္မွာဘဲေနတယ္…အသက္က၆၀နီးပါးေလာက္…သူမၾကာမၾကာဆိုျပတတ္တဲ.သီခ်င္းက…..

“ေလတံခြန္ဆိုတာ…စကၠဴေလးကျဖစ္လာတာမို႕…..ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ႕မေမ႔သင့္ပါတယ္…ဆိုတဲ့သီခ်င္း

ကိုဖ်က္ဆိုထားတဲ့…..

“ေကာ္မတီဆိုတာ…ရဲေဘာ္ေလးကျဖစ္လာတာမို႕….ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ့မေမ့သင့္ပါတယ္”...တဲ.

ဒါေၾကာင့္လည္းကိုမ်ိဳး၀င္းကအညႈိးထားခဲ့ေလသလားေတြးမိပါတယ္…စစ္ကိုင္းတိုင္းေကာ္မီတီဖဲြ႕ဘို႕လုပ္ေနတဲ႕ဦးေက်ာ္ေက်ာ္အုန္း၊ဦးရန္ေနာင္စိုးတို႔နဲ႕တေသြးတသားတည္းျဖစ္တာလည္းပါမွာေပါ့…(၁၅)ေယာက္စာရင္းထဲမွာပါ

သြားခဲ႕တယ္…..

ကိုမ်ိဳး၀င္းတဲနဲ႕ခဲတပစ္ေလာက္အကြာမွာစစ္ကိုင္းတိုင္းရံုးဆိုၿပီးတဲေလးတစ္ခုရွိပါတယ္…အဲဒီမွာဘဲ

ကိုတင္ေမာင္ေအး(ခ)ကိုအားဆိုက္ကသတင္းျပန္ၾကားအလုပ္လုပ္တာေတြ႕ပါတယ္…ကာတြန္းဆြဲ…ကဗ်ာေရး..

စာအုပ္ထုတ္နဲ႕အၿမဲအလုပ္ရူပ္ေနတတ္တယ္…ေတးေရးဆရာအရိုးနဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္…

ရဲေဘာ္ရဲေမနဲနဲဘဲေတြ႕ရတယ္….ခရိုင္ေတြကိုဆင္းသြားၾကတယ္လို႕သိရပါတယ္၊စစ္သင္တန္းအပတ္စဥ္

(၄) ထိရွိသြားပါၿပီ။အနိမ့္ပိုင္းလမ္းရဲ့တဖက္မွာေတာ့ရဲေမေဆာင္ကိုေတြ႕ရတယ္…၁၀ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္

ထင္တယ္... ေနက္တစ္ရက္ရဲေမေဆာင္ေဘးမွာေဆးခန္းေဆာက္ေတာ့မလုပ္တတ္လုပ္တတ္နဲ႕၀ိုင္းကူၾကပါတယ္. (၅)ရက္ေလာက္ေနေတာ့ေအာက္ဖက္ စခန္းမွဴးတဲေဘးကဘားတိုက္အရွည္ေလးမွာေျပာင္းေနရပါတယ္..

ကာဘိုးကေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုတာရွိပါတယ္…အပတ္စဥ္(၄)မွာဗိုက္ခြဲရလို႕ေနာက္တပတ္စဥ္ျပန္ေစာင္႕ေနရတာပါ…

ေနာက္ကိုျမင့္ေက်ာ္၊ကိုေက်ာ္ခိုင္၊ကုိိသန္းထြန္းစိုး၊ကိုေအာင္ေက်ာ္၊ကိုတင္ေ႒း၊ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊ကိုညီညီေက်ာ္

ေရႊဘိုကကိုအုန္းႀကိဳင္(ok) ၊ ကိုရန္ရွင္း(ျမင္းၿခံ)၊တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကပါတယ္…ကိုရန္ရွင္းကသူ႔သူငယ္ခ်င္းျမတ္ကို

အသတ္ခံရတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးသိခ်င္လို႕လာတာလဲပါတယ္…

ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕(၂)ခါေလာက္သူနဲ႕စကားေျပာတာကိုသိေပမဲ့ဘာေတြေျပာသလဲဆိုတာမသိဘူး.ဒီလိုနဲ႕သင္တန္းတက္ဘို႕လူျပည့္ေအာင္ေစာင့္ရင္းတပ္ကေပးတဲ့ရိကၡာစားရင္းေနရတယ္…သင္တန္းဆရာေတြကတစ္ခ်ိဳ႕စခန္းးမွဴးတဲမွာေနၾကတယ္…ဆရာ၀င္းေနာင္(လူ႕ေဘာင္သစ္-ဗဟန္း)၊ဆရာေရႊမွ်င္၊ဆရာေယာရွူ၊နဲ႔သင္တန္းမွဴးဒုဗိုလ္လွဆိုင္းတို႕

ေပါ့…ဆရာမင္းေ႒းနဲ႕တခ်ိဳ႕ကေနာင္ရာပါစခန္းမွာရွိတုန္းလို႕ထင္ပါတယ္…

အလုပ္ကတခါတရံလုပ္လုပ္ရတယ္…ထင္းျဖတ္ထင္းခြဲေပါ႕…စားရတာကမွ်င္ငပိအရည္က်ိဳထားတာနဲ႕စြန္

တန္ဟင္းေပါ႕…ငရုပ္သီးေလွာ္ကတခါတရံပါတတ္တယ္…ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ညဘက္ဖမ္းတဲ့ၾကြက္ကိုမီးကင္စားရ

တာလဲမွတ္မိေသးတယ္…ရာသီဥတုကအရမ္းေအးတယ္…jan,feb ဆိုအေအးဆံုးလို႕ေျပာတယ္..ေလကလဲတဟူး

ဟူးနဲ႕အျမဲတိုက္ေနတာ…အေႏြးထည္အျမဲ၀တ္ထားၿပီးအလုပ္မရွိရင္မီးလွံဳေနရတယ္…ညဘက္ဂြမ္းေစာင္အထူႏွစ္

ထပ္ေလာက္ျခံဳမွနဲနဲေႏြးလို႕အိပ္ရတာ…ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ရင္kia မိသားစုေတြေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာပါလာတဲ့အကၤ်ီ

ေလးေတြေရာင္းၿပီးမွ၀ယ္ေသာက္ရတယ္…စတိုကထုတ္ေပးတာကတခါတရံမွဆိုေတာ့မေလာက္ၾကဘူး…သတင္း

စာစကၠဴနဲ႕လိပ္ေသာက္ရတဲ့ေဆးမွဳံ႕နဲ႕ခါခ်င္ေပါင္လို႕ေခၚတဲ့ေဆးရြက္မွ်င္ေတြပါ…

အဲဒီလိုနဲ႕မႏၱေလးက၊စစ္ကိုင္းက၊ရန္ကုန္က၊ကန္႕ဘလူဘက္က၊မိုးညွင္းကလူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ(၄၀)

ေလာက္ရွိလာပါတယ္…ရန္ကုန္မွာအတူေနခဲ့ၾကတဲ့စမ္းေခ်ာင္းအခသကေက်ာ္၀ဏၰ(ေျမႏုစခန္းတြင္တိုက္ပဲြက်)

ကိုေက်ာ္၀င္းေဆြ(ဖိုးေက်ာ္)၊ကိုမိုးဟိန္း(ေနာင္ရာပါစခန္းေရႀကီးစဥ္ေရထဲေမ်ာပါကြယ္လြန္)၊ကိုေပါက္(ေဇာ္ခင္ဦး)

(ျမစ္ႀကီးနားခရိိုင္တြင္ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖင့္ေသဆံုး)တို႕လည္းေရာက္လာၾကပါတယ္…

လူ(၄၀)ေက်ာ္ေလာက္ဆိုေတာ့သင္တန္းစဘို႕အတြက္အလံတိုင္ကုန္းေနာက္ကကြက္လပ္မွာသင္တန္း

သားေတြေနဘို႕ဘားတိုက္ေဆာက္ၾကရပါတယ္… 1989,oct လလယ္ေလာက္ထင္ပါတယ္…၁၉၉၁-၉၂မွာအခ်ဳပ္

ေထာင္(ငရဲခန္း)ျဖစ္သြားတယ္…ကိုထိန္လင္းရဲ႕လူကက္ဆက္ေတြေနခဲ့တဲ့ဗိမၼာန္ႀကီးေပါ႕…

၁၉၈၉-နိဳ၀င္ဘာလဆန္းေလာက္မွာသင္တန္းစေပးတယ္…အေျခခံစစ္သင္တန္း(၂)လပါ...တစ္ဦးတည္း

ေသာသင္တန္းသူကမသင္းသင္းညီ(ရန္ကုန္)ပါ…၁၆ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူးထင္ပါတယ္…သူလည္းေနာက္ပိုင္းမွာစစ္

ေထာက္လွမ္းေရးဆိုျပီးဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူပါ…

ဆိုင္းရာကုန္း(သို႔)အာဆံကုန္း

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ဘားတိုက္ကေနကိုက္(၁၀၀၀)ေလာက္မွာေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုရွိတယ္…ဘယ္ဘက္

အနိမ့္ကို(၅)မိနစ္ေလာက္သြားရင္ပါေဂ်ာင္ေခ်ာင္းထဲစီးတဲ့ေခ်ာင္းေသးေလးရွိတယ္…(၆)ေပေလာက္က်ယ္တယ္…

ေခ်ာင္ကူးတံတားေသးေလးေက်ာ္ရင္ကုန္းေပၚကိုေျပေျပေလးတက္သြားတဲ့လမ္းေလးရွိတယ္…ကုန္းေပၚမွာသစ္ပင္

စုစုေလးတစ္စုရွိတယ္….ေရွ႕ကစီနီယာရဲေဘာ္ရဲေမေတြကျမတ္ကိုကုန္းလို႕တိုးတိုးေျပာၾကတယ္….ကုန္းရဲ႕အေပၚ

ေနာက္ဘက္ကလွ်ိဳထဲမွာသတ္ပစ္ခဲ့တာတဲ့…ေထာက္လွမ္းေရးလို႕လဲေျပာၾကတယ္တဲ့…

ဒီမတိုင္ခင္ကဆိုင္းရာဆိုတဲ့KIAရဲေမတေယာက္ကိုKIAကအဲဒီေနရာမွာဘဲသတ္ပစ္ခဲ့တယ္လို႕ေျပာၾက

တယ္…ဘာအျပစ္ရွိလဲမသိခဲ့ပါဘူး…ဆိုင္းရာကအင္မတန္ေခ်ာေမာလွပပါသတဲ့…သီခ်င္းဆိုလဲအလြန္ေကာင္း

တယ္ဆိုပဲ...လသာတဲ့ညေတြဆိုရင္ဆိုင္းရာရဲ႕သီခ်င္းသံကိုပိုၿပီးၾကားၾကရတယ္တဲ့…ဒါေၾကာင့္ဆိုင္းရာကုန္းလို႕အစ

ပိုင္းမွာေခၚၾကတယ္တဲ့…

ေနာက္ေတာ့အာသံျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္( ULFA )ကရဲေဘာ္တစ္ဦးကိုလည္းသူတိုရဲ႕ေခါင္း

ေဆာင္ကိုယ္တိုင္ကဒီေနရာမွာဘဲျပန္တမ္းထုတ္ၿပီးသတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့…တပ္ကခ်ထားတဲ့စည္းကမ္းေတြမလိုက္

နာလို႔-ဆိုပါတယ္…KIA ဗဟိုမွာအိႏၱိယနယ္စပ္ကေနသင္တန္းလာတက္ၾကတာပါ…ဒီအဖဲြ႕မွာအာသံ၊မဏိပူရ္၊

နာဂ၊မီဇိုရမ္၊(၄)ခုေပါင္းထားတာပါ…

အဲဒီကစၿပီးေက်ာင္းသားေတြကအာဆံကုန္းလို႕ယၡဳထိေခၚေနၾကဆဲပါ…

ေနာက္ပိုင္း၁၉၉၂ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၂)ရက္ေန႕မွာဥကၠ႒ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ေက်ာင္းသားလူငယ္(၁၅)ဦး

ကိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႕မတရားစြပ္စြဲၿပီးကိုမ်ိဳး၀င္း၊ကိုေအာင္ႏိုင္၊ကိုလွဆိုင္း၊ကိုသံေခ်ာင္း+………..တို႕ရဲ႕စုေပါင္း

ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ဒီေတာင္ကုန္းေပၚမွာပဲသတ္ျဖတ္ခဲ့တာပါ…ကိုေက်ာ္ေ၀ကတစ္ပတ္ေလာက္ေစာပါတယ္…

ကိုစိုး၀င္းသန္းက(၁၉.၀၂.၁၉၉၂)မွာပါ….အဲဒီေတာင္ကုန္းေလးမွာပါဘဲ…

ကိုစိုး၀င္းသန္းေသဆံုးရတာစိတ္၀င္စားစရာမို႕ႀကားျဖတ္ၿပီးေျပာပါရေစ….အဲဒီေန႕ညေနေစာင္းမွာကၽြန္

ေတာ္တို႕(၇)ဦးကိုမ်ိဳး၀င္းတဲမွာရွိေနၾကပါတယ္…မိဘေတြလာၿပီးအာမခံရင္ျပန္လႊတ္ေပးမယ္လို႕သူတို႕ေရြးထား

တဲ့သူေတြပါ…အိမ္ေတြကိုစာေရးဖို႕ေခၚထားတာပါ…ကိုညီညီ၊ကိုေက်ာ္ႏုိင္ဦး၊မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ကို၀ဏၰေဇာ္

ကိုမိုးေက်ာ္သူ(ကိုဘိုဘို)၊ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊နဲ႕ကိုရဲလင္းတို႕ပါ…

ခဏေနေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲကတရုပ္ႀကီး(ကို )ကသတင္းပို႕လာတယ္….KIAေဆးရံုကဖုန္း

ဆက္တယ္တဲ့...စိုး၀င္းသန္းေပ်ာက္သြားၿပီလို႕ေျပာတယ္တဲ့…စိုး၀င္းသန္းကေဆးရံုတက္ေနတာပါ…

ကိုမ်ိဳး၀င္းကသူ႕အနီးကပ္လက္ရံုးျဖစ္တဲ့(ဦးနင္ဂ်ာ(ခ)ဦးေက်ာ္ေရႊ) ကိုေခၚၿပီး…လိုက္ရွာၿပီးဖမ္း…မိရင္တခါ

တည္းရွင္းပစ္လိုက္ဆိုၿပီးမွာလိုက္တယ္…နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ဦနင္ဂ်ာနဲ႕အဖဲြ႕ျပန္ေရာက္လာၿပီးကိုမ်ိဳး၀င္းကို

ေျပာတယ္…ေဆးရံုကေရာဂါေပ်ာက္သြားၿပီမို႕လို႕လာေခၚဘို.ဖုန္းဆက္တာတဲ့….ျပန္ေခၚလာပါၿပီလို႕သတင္းပို႕

တယ္….ကိုမ်ိဳး၀င္းက“ ထြက္ၿပီးတဲ့ဆင္စြယ္ျပန္၀င္ရိုးထံုးစံမရွိဘူး” လို႕ေျပာၿပီး(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကသံုးခဲ့တဲ့

ေငြေရာင္ဓားရွည္ (ဓားအိမ္ပါ) ကိုအခန္းထဲကေနယူၿပီးဦးနင္ဂ်ာလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္...

“ ရွင္းပစ္လိုက္ေတာ့တဲ့ ”

အဲ ့ဒီေနာက္အိမ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို ့စာေရးၿပီေတာ႔ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္လာပါတယ္ မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး

ေတာ ့အားလံုးကိုလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္လည္းအတူပါလာတယ္ဆိုတာသိရတယ္

12 .2.1992 မတိုင္ခင္ကတည္းကေရာက္ေနတယ္ဆိုတာသိရတယ္။

ဦးနင္ဂ်ာဆိုတဲ့သူကကိုမ်ိဳး၀င္းတို႕နမၼား(နန္႕စေလာ္ရြာ)ကပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းခိုင္းရင္အကုန္လုပ္တယ္…သတၱိရွိတယ္…အမိန္႕နာခံတယ္…ရိုးသားတဲ့လယ္သမားဘ၀ကလာတာပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕အသံုးခ်ခံျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္…

( ၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကိစၥမွာလည္းဦးနင္ဂ်ာကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတာ၀န္ယူခဲ့တာလို႕သိရတယ္…အေသးစိတ္က

ေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသက္ေသမခင္ေရႊလွိဳင္(ကိုသံခဲကေတာ္) ကအေသးစိတ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္…သူအဲဒီေန႕

(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)က အစအဆံုးျမင္ေတြ႕ခဲ့သူပါ…သတၱိရွိရွိလိုက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ…

ၿမိဳ႕မွာတံုးကအစ္ကိုေတြနဲ႕ဘဲအေနမ်ားလို႕ေယာက်ၤားဆန္ဆန္ေနခဲ့တယ္…ေတာထဲကိုမျဖစ္မေနသြားခ်င္

တယ္ဆိုေတာ့ကိုေအာင္ႏိုင္(အနကလ)ကဘဲစီစဥ္ၿပီးရွမ္းျပည္နယ္ကြတ္ခိုင္အနီးကေက်ာင္းသားတပ္ရင္း(၄၀၁)

ကိုပို႕ေပးခဲ့တာပါ…တပ္ရင္း(၄၀၁)ရဲ့တဦးတည္းေသာရဲေမပါ…ေနာက္ပိုင္းကိုသံလြင္၊ကိုေဇာ္ေနာ္တို႕ရင္း(၄၀၁)

စစ္ေရးအေျခအေနအရေျမာက္ပိုင္းရင္း(၇၀၁)ကိုရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ပို႕ေတာ့အတူပါလာတာပါ…အမွန္တရားကိုလိုလား

သူတစ္ဦးလို႕ယံုၾကည္ပါတယ္…


Ko Lin Wai Aung


ကာရန္မဲ႔ အေတြးစမ်ား © 2008 Por *Templates para Você*