Friday, October 3, 2008

ကၽြန္မႏွင္႔ ပထမဆံုးမ်ား



ေမာင္ေလး မင္းမင္းက အားရင္ တက္ဂ္ေရးေပးဆိုလို႔ အိုေကလို႔ ေျပာလိုက္တာ မေရးရင္ စလံုးေရာက္မွ သိမယ္လို႔ေတာင္ ႀကိမ္းလိုက္ေသးတယ္။ သူမ်ားဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ ေရးထားတာၾကည့္ၿပီး နဂိုထဲက ေရးခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ ပထမဆံုးေတြကို သိပ္အမွတ္မိႀကီး မဟုတ္ေတာ႔ သတိရသေလာက္ ခ်ေရးမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ သတိရတာေတြ ရွိေသးရင္လည္း ထပ္ေရးေသးတာေပါ႔။

ကၽြန္မ ပထမဆံုး ေရာက္ဖူးတဲ႔ေဆးရံုက ေယာက္ခ္လမ္း (ယခု အလံျပဘုရားလမ္း)ရွိ အာဇာနည္သားဖြားခန္းပါ။ အဲဒီေဆးရံုမွာ ကၽြန္မကို ေမြးခဲ႔တာေလ။ ထိုေဆးရံု မရွိေတာ႔တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ႔ နာမည္သာသိၿပီး ေဆးရံုကို ကၽြန္မ မျမင္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ပုဂၢလိကေဆးရံုမွာ ေမြးခဲ႔တာလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမၾကားမွာ ကၽြန္မက အၿမဲ စကားႏိုင္လုေလ႔ရွိတယ္။;)) ဘာလို႔ဆို ကၽြန္မအကိုနဲ႔ ညီမကို ရန္ကုန္အိမ္နားက ေဆးရံုနဲ႔ ရန္ကုန္အိမ္မွာ ေမြးခဲ႔ၿပီး ကၽြန္မေမာင္ေလးကိုေတာ႔ ကယားျပည္နယ္ရဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ လြိဳင္ေကာ္ေဆးရံုမွာ ေမြးခဲ႔လို႔႔ပါ။
:P

ကၽြန္မ ပထမဆံုး တက္ရတဲ႔ ေက်ာင္းကေတာ႔ ကယားျပည္နယ္၊ ေလာဓေလးေက်းရြာမွာရွိတဲ႔ ေလာပိတ အေျခခံပညာ အလယ္တန္းေက်ာင္းပါ။ သူငယ္တန္းကေန ပဥၥမတန္းထိ တက္ခဲ႔တယ္။ မူႀကိဳေက်ာင္းကိုေတာ႔ ရန္ကုန္မွာေရာ၊ အေဖ တာ၀န္က်ရာ ဟိုး အညာေဒသ မင္းဘူး၊ မင္းလွဘက္မွာေရာ တက္ဖူးတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ မွတ္မိပါတယ္။

ကၽြန္မ မွတ္မိတဲ႔ ပထမဆံုး အတန္းပိုင္ဆရာမက အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ပုပုနဲ႔ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ဆရာမ ေဒၚျဖဴျဖဴဦးပါ။ ဆရာမက ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္း အတန္းပိုင္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာမအေၾကာင္းကို ျဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ားတဲ႔ ကၽြန္မမွာ အနည္းငယ္ေရးခဲ႔ဖူးတယ္။ ေနာက္ထပ္လည္း ဆရာမအေၾကာင္းေတြ ေရးခ်င္ပါေသးတယ္။

ပထမဆံုး ဆုတက္ယူရတာကေတာ႔ ပထမတန္းမွာ ရရွိတဲ႔ ဒုတိယဆု။ အဲဒီေန႔မွာ အမွတ္ရစရာတခု ရွိခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မ ဆုယူဖို႔ စင္ေပၚတက္ၿပီး ဆရာေတြကို ဦးညြတ္ကာ ဆုလက္ခံဖို႔ ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အေနာက္ဘက္ စင္ေအာက္က ေက်ာင္းသားမိဘေတြရဲ့ ရယ္ေမာသံတိုးတိုးေလးေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ျဖစ္ပံုက စင္ေပၚတက္ရတဲ႔ ေလွကားက ဘယ္ဘက္မွာ ရွိၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ ဒုေက်ာင္းအုပ္တို႔က စင္ေပၚ ညာဘက္ေခါင္းရင္းမွာ ထိုင္ေနၾကတာဆိုေတာ႔ တကယ္ဆို ကၽြန္မက ဆရာေတြရွိတဲ႔ ညာဘက္ကို ကိုယ္အနည္းငယ္ေစာင္း၊ မ်က္ႏွာအနည္းငယ္လွည့္ၿပီး အေလးျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္မက မ်က္ႏွာမူရာ ဘယ္ဘက္ ေခါင္းရင္းဘက္ကိုပဲ အေလးျပဳလိုက္တာပါ။ လူေတြ ဘာေၾကာင္႔ ရယ္ၾကတာလဲဆိုၿပီး ကၽြန္မအေဖကို မေက်မနပ္နဲ႔ ျပန္ေျဖရွင္းခဲ႔ေသးတယ္။ "အေဖကလည္း ဘုရားရွိခိုးတဲ႔အခါ ဘုရားစင္ရွိတဲ႔ အရပ္ျဖစ္ရင္ ဦးခ်လို႔ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာမွ ဘုရားရွိခိုးလို႔ရတာ မဟုတ္ဘဲ။ ခုလည္း ဒီလိုပဲေပါ႔။ ဆရာေတြရွိတဲ႔ဘက္ ဦးညြတ္တာပဲေလ။ သူတို႔ ေရွ႕တည့္တည့္ျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး"လို႔။ ကၽြန္မက ငယ္ငယ္ေလးထဲက အဲလို နည္းနည္း တယူသန္ ဆန္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ့ ပထမဆံုး မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းက မိုးကလ်ာအိတဲ႔။ သူတို႔နဲ႔ ငယ္ဘ၀ ကစားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းကို ဒီခ်ိန္ဆိုပို႔စ္မွာ အနည္းငယ္ ေရးထည့္ခဲ႔ဖူးတယ္။ သူက အတန္းထဲမွာ ကၽြန္မနဲ႔ ပထမဆု လုေဖာ္လုဖက္။ ႏွစ္တိုင္း အစမ္းစာေမးပြဲမွာ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆင္႔ ၁ ရရ၊ အတန္းတင္ေရာက္ရင္ေတာ႔ သူက ပထမ၊ ကၽြန္မက ဒုတိယ။ သူတို႔နဲ႔ အတူရိုက္ထားတဲ႔ ဓာတ္ပံုကို ဒီခ်ိန္ဆို (၂)မွာ တင္ထားပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကြဲကြာခဲ႔တာ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာ႔ ရွိၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ သူတို႔ ေလာပိတမွာ ရွိေနေသးတယ္။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ကၽြန္မ ေလာပိတကို အလည္ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ႔ သူတို႔နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ႏိုင္ဦးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။

ပထမဆံုး ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ အိမ္နာမည္ တူးငယ္လို႔ ေခၚတဲ႔ ဇင္မင္း၀င္းပါ။ ကၽြန္မတို႔ ေလာဓေလးက ေျပာင္းလာၿပီးတည္းက သူနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္လိုက္တာ ၁၀တန္းေအာင္ၿပီး ၂ႏွစ္ေလာက္ အၾကာ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ သူနဲ႔ တခါျပန္ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ ကြဲကြာခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေတြ႕ေတာ႔ တညလံုးမအိပ္ဘဲ စကားေတြ မရပ္မနားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္ကာလဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈကို ဘာတခုမွ မေျပာင္းလဲေစခဲ႔ပါဘူး။ မႏၱေလးမွာေနတဲ႔ သူ႔ဆီ သြားလည္ျဖစ္ရင္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပန္ဆံုႏိုင္ပါေသးတယ္။ EPC မွာလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ေလာပိတအုပ္စု၀င္ေတြျဖစ္တဲ႔အတြက္ မိသားစုခ်င္း ဆက္စပ္ၿပီး တစ္ေယာက္သတင္း တစ္ေယာက္ေတာ႔ အၿမဲ ၾကားေနရတတ္ပါတယ္။ ငယ္ဘ၀ အမွတ္တရ (၃) မွာ သူတို႔နဲ႔ ကစားတဲ႔အေၾကာင္းေတြ ထည့္ေရးဖူးတယ္။

ပထမဆံုး ေက်ာင္းမွာ အရိုက္ခံရတာက ၃ တန္းႏွစ္တုန္းကပါ။ ျမန္မာ႔သမိုင္းသင္တဲ႔ ဆရာမက စာေျဖခိုင္းရာမွာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု တစ္လံုးမွားရင္ တစ္ခ်က္ အရိုက္ခံရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္မက "လည္း" မွာ "_း" (၀စၥ ႏွစ္လံုးေပါက္) က်န္ခဲ႔လို႔ အရိုက္ခံခဲ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ စာလံုးေပါင္းက်န္ခဲ႔လို႔ အရိုက္ခံရတာ သိပ္ေတာ႔ မဆန္းဘူးထင္တယ္။ ဘာလို႔ဆို ကၽြန္မက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္တာလား၊ အထင္ႀကီးတာလားေတာ႔မသိ၊ စာေမးပြဲမွာ အေျဖလႊာကို ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မစစ္တတ္ဘူး။ ကိုယ္ေရးထား၊ ေျဖထားသမွ် အားလံုးမွန္တယ္လို႔ ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအက်င္႔ကို ခုခ်ိန္ထိ ႀကိဳးစားေဖ်ာက္ေနဆဲပါ။ အဲဒီေန႔က တတန္းလံုး အရိုက္ခံခဲ႔ရတယ္။

ပထမဆံုး စာစဖတ္တာ ၂ တန္းႏွစ္မွာ။ ေရႊေသြးေပါင္းခ်ဳပ္၊ မိုးေသာက္ပန္းတို႔ ဖတ္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကာတြန္းစာအုပ္ေတြကို ဖတ္တာေပါ႔။ ၅ တန္းႏွစ္မွာ ၀တၳဳစာအုပ္ စဖတ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္က ေတာ္ေတာ္ထူၿပီး ပုဂံေခတ္သမိုင္းေၾကာင္းေနာက္ခံ ေရးထားတယ္ဆိုတာရယ္၊ ကုတင္ေပၚမွာ ျခင္ေထာင္ခ်ၿပီး တေနကုန္ မစား မေသာက္၊ မကစားဘဲ ဖတ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာရယ္ပဲ မွတ္မိပါေတာ႔တယ္။ ၈တန္းႏွစ္မွာ လြန္းထားထားရဲ့ အခ်စ္၀တၳဳတစ္အုပ္ကို ပထမဆံုး ဖတ္ခဲ႔ၿပီး အသည္းအသန္ သေဘာက်ခဲ႔တယ္။ ဟိ။ ၁၀တန္းေအာင္ၿပီးမွ သူ႔၀တၳဳေတြ မဖတ္ေတာ႔တာ။:P အေပ်ာ္ဖတ္၀တၳဳအေနနဲ႔ လြန္းထားထားသာ ဖတ္ခဲ႔ၿပီး ႏိုကုိဇူးဇင္၊ မီကိုဇူးဇင္လို ၀တၳဳေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္မ တသက္နဲ႔တကိုယ္ တခါမွ မဖတ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေတာ္ေသး။

ကၽြန္မ သိတတ္စအရြယ္မွာ ပထမဆံုး နားေထာင္ခဲ႔၊ ခဏခဏ သီဆိုခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းေတြက (ေဒၚ)ခင္ညႊန္႔ရည္ရဲ့ ~~~ငါတို႔ ျမန္မာျပည္၀ယ္... မိဘတိုင္းကရယ္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္...~~~ ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းပါတဲ႔ သီခ်င္းေခြပါ။ အဲဒီသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္ ဘာကို ၀မ္းနည္းလို႔ ၀မ္းနည္းမွန္း မသိ၊ ဘာေတြ စိတ္တက္ၾကြလို႔ တက္ၾကြမွန္းမသိတဲ႔ ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံု ခံစားရၿပီး နားမေထာင္ဘဲလည္း မေနႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ၁တန္း၊ ၂တန္းအရြယ္ေပါ႔။ အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရမွာ ကၽြန္မ ေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။

ပထမဆံုး ရည္းစားစာ အေပးခံရတာကေတာ႔ သူငယ္တန္းတုန္းထဲကလုိ႔ ေျပာရင္ ယံုမလားသိဘူး။ =)) ၀လံုးေတြ ေရးထားတဲ႔စာရြက္ကိုကိုင္ၿပီး နင္႔အတြက္ ရည္းစားစာဆိုၿပီး အေပးခံရတာ။ ဟားဟား။ ခ်စ္တယ္၊ ဘာညာသာရကာ ေရးထားတဲ႔ ရည္းစားစာမ်ိဳးကိုေတာ႔ ၄ တန္းႏွစ္ထဲက စဖတ္ဖူးတာ ခုခ်ိန္ထိဆိုပါေတာ႔။
:P (ကိုေမာင္ရင္နဲ႔ သူမသာ၊ ကိုယ္မသာေနာ္။ ဟိ) ရည္းစားကိုေတာ႔ ၁၀တန္းေအာင္ၿပီး ေတာ္ေတာၾကာမွ စ ထားဖူးတယ္။;))

ပထမဆံုး ရင္ခုန္ေစခဲ႔သူကေတာ႔ တစံုတေယာက္။ ၉တန္းႏွစ္ေလာက္မွာ စေတြ႔၊ စသိၿပီး သူ႔ကို ခိုးခိုးၾကည့္လိုက္ရတာ ေမာလို႔။ တခုေတာ႔ ရွိတယ္။ ကၽြန္မ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမလား မသိဘူး။ ကၽြန္မအတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ တဖက္သပ္ဆိုတာ မရွိခဲ႔ဘူးေလ။ ကၽြန္မက လက္ေရးမလွလို႔ လက္ေရးလွတဲ႔သူေတြကို ခင္မင္သေဘာက်တတ္တဲ႔အတိုင္း (အန္တီခင္႔လို) သူ႔လက္ေရးကိုလည္း အရူးအမူး ခေရစီျဖစ္ခဲ႔တာေပါ႔။
;)) သူနဲ႔အေၾကာင္းကို အနာဂတ္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္ နဲ႔ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ ေရးခဲ႔ဖူးတယ္။

ပထမဆံုးကိုင္ဖူးတဲ႔ ေသနတ္က (၉မမ လို႔ ထင္တာပဲ) ပစၥတိုတစ္လက္ပါ။ အမ်ိဳးအစားေတြ ဘာေတြေတာ႔ မသိဘူး။ ပစ္လည္း မပစ္ၾကည့္ဖူးဘူး။ ကၽြန္မက မိန္းကေလးျဖစ္လ်က္နဲ႔ ေသနတ္ကိုင္ခ်င္လြန္းလို႔ စကၤာပူရဲအရာရွိ ၀င္ေလွ်ာက္ခဲ႔ေသးတယ္ေလ။ ဒါမဲ႔ အေရြးေတာ႔ မခံရပါဘူး။:P ကၽြန္မႏွင္႔ ရဲအရာရွိမွာ ဖတ္ၾကည့္ရန္။

ပထမဆံုးေက်ာင္းေျပးဖူးတာကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ၁၀တန္းအၿပီး တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္ေပါ႔။ ေမွာ္ဘီ GTC မွာ တက္ခဲ႔တုန္းကပါ။ GTC ေက်ာင္းသူဘ၀ အမွတ္တရ နဲ႔ (၂)မွာ ေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းေျပးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္၊ ကားလိုက္စီး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းကားဂိတ္မွာ ေနရာသြားဦးရင္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ စတာေတြ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မ ပထမဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ႔ ထန္းရည္အေၾကာင္းလည္း အဲဒီပို႔စ္မွာ ေရးခဲ႔တယ္။ ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ အမ်ားစုရတဲ႔ ေခါင္ရည္ကိုေတာ႔ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ ေလာပိတမွာ ေနတုန္းက ေသာက္ဖူးပါတယ္။ ဘီယာကိုေတာ႔ ၇ တန္း၊ ၈ တန္းအရြယ္မွာ တခါ ေသာက္ဖူးတယ္။ သံဗူးနဲ႔ Tiger beer ပါ။ ေသာက္တယ္ဆိုရာမွာ ၿမိဳခ်တဲ႔အဆင္႔ေတာင္ မေရာက္ပါဘူး။ ပါးစပ္ထဲ တဂြပ္ေလာက္ ေသာက္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္ ခါးလြန္းလို႔ ျပန္ေထြးထုတ္လိုက္တဲ႔အတြက္ ေသာက္တယ္လို႔ေတာင္ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ လွ်ာေပၚ တင္လိုက္တဲ႔ ခဏေလးအတြင္းမွာ ပူလြန္း၊ ခါးလြန္းတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။ မူးတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလည္း သိခ်င္လြန္းလို႔ အရက္ကို အခ်ိဳရည္အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေရာေသာက္တဲ႔အခါ အခ်ိဳရည္က မ်ားမ်ား၊ ေသာက္တာက နည္းနည္းဆုိေတာ႔ မမူး၊ အခ်ိဳရည္နည္းျပန္ေတာ႔လည္း အဲဒီပူရွိန္းရွိန္း ခါးသက္သက္အရသာကို ၿမိဳခ်လို႔ မရ။ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာလည္ေနတာ ခုထိ အရက္မေသာက္ဖူးဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမလား။

ေဆးလိပ္ကိုေတာ႔ ၁၀တန္း အၿပီးေလာက္မွာ ဖြာၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးအမ်ားစု ဘာလို႔မ်ား စြဲစြဲလန္းလန္းေသာက္ပါလိမ္႔လို႔ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ စမ္းေသာက္ၾကည့္တာ။ လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ငါးသံုးလံုးနဲ႔ လန္ဒန္ တစ္လိပ္စီ၀ယ္ၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္လို႔ တလွည့္စီ ေသာက္ၾကည့္တာပါ။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလးပါ ပါတယ္။;)) ႏွာေခါင္းကေန အေငြ႕ထုတ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သူမ်ားေတြလို ရိႈက္သြင္းၿမိဳခ်လိုက္တာ လည္ေခ်ာင္းသီးၿပီး ေခ်ာင္းေတြဆိုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးရြားတဲ႔ ေ၀ဒနာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ခုခ်ိန္ထိ ေဆးလိပ္ကို ရဲရဲ မဖြာရဲသလို ေဆးလိပ္နံ႔လည္း ရႉလို႔မရပါဘူး။ ရိုးရိုးေဆးလိပ္နံ႔ဆို ဘာမွ သိပ္မျဖစ္ေပမယ္႔ ရႉသြင္း၊ ရႉထုတ္လိုက္တဲ႔ ေဆးလိပ္နံ႔ရရင္ေတာ႔ ေခါင္းပိုမူးတတ္ပါတယ္။

ပထမဆံုး ရိုက္ဖူးတဲ႔ ဖဲကေတာ႔ ပိုကာ ကစားတာပါ။ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းေလာက္က အိမ္မွာ ပထမဆံုး ကစားဖူးတာ။ ငပလီက ျပန္လာတဲ႔ အစ္ကိုနဲ႔ အစ္မက ဖဲကစားတာ အရွိန္မေသႏိုင္ေသးဘဲ ကၽြန္မတို႔ အငယ္ေတြကိုေခၚၿပီး ဖဲကစားနည္းသင္ေပးရင္း အိမ္အေပၚထပ္ လသာေဆာင္မွာ ကစားၾကတာပါ။ ပထမဆံုး ဖဲရိုက္ရတာကို ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါမဲ႔ ၃ ရက္ေလာက္ပဲ ကစားလိုက္ရတယ္။ ဖဲရိုက္တာ အိမ္က်က္သေရမရွိဘူး၊ အသုဘအိမ္ေတြမွ ရိုက္တာလို႔ အယူရွိတဲ႔ ကၽြန္မအေမက ဖဲရိုက္ခြင္႔ မျပဳခဲ႔လို႔ပါ။ ေနာက္တေန႔မွာပဲ အေမ႔ရဲ့ ဗီတိုအာဏာနဲ႔ ဖဲထုပ္ေတြ အကုန္လႊင္႔ပစ္လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။:D

ကၽြန္မ ပထမဆံုး လွည္းတန္းေစ်းကို ေရာက္ဖူးတာကေတာ႔ ၁၀တန္း စာေမးပြဲၿပီးမွပါ။ (ဟိုး လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစမွ ယခုခ်ိန္ထိ ေရးသားခဲ႔တဲ႔) တကၠသိုလ္ေနာက္ခံ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြထဲက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လွည္းတန္းေစ်းဟာ ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး အထင္ႀကီးစရာ ေနရာ တေနရာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေတာ႔ လွည္းတန္းေစ်းဆိုတာကို ကၽြန္မအလြန္ပဲ ေရာက္ဖူးခ်င္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ျငား ၉တန္းနဲ႔ ၁၀တန္းကို ဘ၀ရဲ့ အေရးႀကီးဆံုးေသာအခ်ိန္အျဖစ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သဖြယ္ ေနခဲ႔ရတဲ႔အတြက္ ၁၀တန္းၿပီးမွ ေရာက္ဖူးခဲ႔ပါတယ္။ စိတ္ကူးထဲက လွည္းတန္းေစ်းနဲ႔ မ်က္ျမင္လွည္းတန္းေစ်းက ဆီနဲ႔ေရပမာ ကြာျခားေနတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ သေဘာက်ၿပီး ကၽြန္မ ၿပံဳးခဲ႔မိတယ္။=))

ပထမဆံုး ေရာက္ဖူးတဲ႔ အျခားၿမိဳ႕တၿမိဳ႕က အေဖတာ၀န္က်ရာ မင္းဘူး PIC ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားကေတာ႔ အားလံုးသိၾကတဲ႔အတိုင္း စကၤာပူေပါ႔။ မိသားစုလိုက္ အေပ်ာ္ခရီး၊ ဘုရားဖူး ခရီးကို ၇တန္းႏွစ္မွာမွ သြားဖူးတာပါ။ က်ိဳက္ထီးရိုး၊ သာမည သြားၾကတာေလ။ အဲဒီ တခါပဲ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားကို ေရာက္ဖူးတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ထပ္မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အထက္ျမန္မာျပည္ ဘုရားေတြကိုေတာ႔ ၁၀တန္းေျဖၿပီးခ်ိန္မွာ သြားဖူးျဖစ္တယ္။ ပထမဆံုး သြားျဖစ္တဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ၂၀၀၁ ေလာက္က သြားခဲ႔တဲ႔ ငပလီကမ္းေျခပါ။ အဲဒီကမ္းေျခတခုပဲ ေရာက္ဖူးပါေသးတယ္။:(

ပထမဆံုး ေရးဖူးတဲ႔ ကဗ်ာက ၁၀တန္းၿပီးမွပါ။ GTC ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာ တသက္လံုး တခါမွ မက်ဖူးတဲ႔ စာေမးပြဲ က်လို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အေပ်ာ္ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာ။:D ဘာေတြ ေရးခဲ႔တယ္ဆိုတာေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ အဲဒီကစၿပီး ေနာက္ပိုင္း အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ေရးျဖစ္တယ္။

ပထမဆံုး ဘေလာ႔ဂ္မွာ တင္ခဲ႔တဲ႔ ပို႔စ္က

ေနွာင္ႀကိဳးမဲ႔ သစ္ပင္


သစ္တစ္ပင္သာ ျဖစ္ခဲ႔ရင္
အထီးက်န္အေတြး ငါ႔မွာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေကာင္းရဲ့...
မေက်လည္တဲ႔ မိုးတိမ္ရယ္
ငါ႔တစ္ကိုယ္စာ သြန္းၿဖိဳးေပေတာ႔...
တိတ္ဆိတ္၊ ၿငိမ္သက္မႈေတြနဲ႔
ငါအသက္ရႈေတာင္ မ၀ခဲ႔ပါဘူး
အေဖာ္မဲ႔ ခံစားခ်က္
စကားလံုးေတြေတာင္ မဲ႔ခဲ႔ပါၿပီ...
သံစဥ္ခ်ိဳေသြး အၾကင္နာစကားေတြလည္း
မၾကားေယာင္ျပဳ၊ မုန္းေမ႔ပါရေစ...
အေတြးတစု အရင္းျပဳလို႔
စိတ္ရဲ့အလို ေလနွင္ရာလြင္႔
ငါေလ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ႔ၿပီ...

s0wha1
မနက္ (30.05.07)


ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ သတိရလို႔ ဆက္ေရးခ်င္ရင္ ထပ္ေရးပါဦးမယ္။:)


ကၽြန္မ ျပန္တက္ဂ္မယ္႔သူေတြက ေဟးေဟးငယ္မမီးေလး။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူတို႔ပဲ စဥ္းစားလို႔ရေသးတယ္။

s0wha1


ဓာတ္ပံု မူပိုင္ --- ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ဓာတ္ပံုကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။


Print this post

7 comments:

Hteink Min said...

ေရးထားတာ မ်ားၾကီးပဲ

s0wha1 said...

ေရးခ်င္ေနပါတယ္ဆိုမွ... :D

:P said...

ဖတ္လို့ေကာင္းတယ္..

kay said...

ေအာ္ေဟာ္..ဖစ္မွဖစ္ရေလ.. အခ်စ္က..စာလံုးမေပါင္းတတ္ခင္တည္းက..လူေတြ ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ေမွာက္မွား ေန ေစ ခဲ့တာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့..ေလးတန္းမွာ..စာလံုးေပါင္း မွန္ မွန္နဲ႕..ရည္စားစာ ေရးတတ္တဲ့သူ ရွိလာလို႕။ ကယားျပည္နယ္ က..ရင္ခုန္သံေလးမ်ား။

ခင္တဲ့ -မေက

s0wha1 said...

မ sin dan lar... ေက်းဇူး။

မေက... ဟိ။ ဒီလိုပဲ... အဲဒီအျဖစ္ကို ခုထိ ေျပာမဆံုးေပါ႔။ =))

M.Y. said...

သူငယ္တန္းနဲ ့ေလးတန္း ကထဲက စြံတယ္၊ဆိုေတာ့ ေခသူမဟုတ္ထက္နည္းနည္းသာေနျပီ

s0wha1 said...

ဟားဟား... ကိုေမာင္ရင္ ျပန္ကစ္ၿပီ။:P

ကာရန္မဲ႔ အေတြးစမ်ား © 2008 Por *Templates para Você*