Friday, June 20, 2008

ေတြးခ်င္ရာေတြး ေရးခ်င္ရာေရး (၄)



ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာေတြ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာၿပီ။ အရင္က ေရးမယ္၊ ေရးမယ္ဆိုၿပီး ေတြးထားတာေတြ အမ်ားႀကီး။ ခုေတာ႔ ေမ႔ေတ႔ေတ႔ျဖစ္ကုန္ၿပီ။

ေန႔လယ္က အိမ္ကို ၀မ္းကြဲအမ တစ္ေယာက္လာလို႔ အိမ္နားက MRT Station မွာ သြားေခၚရတယ္။ မလာတတ္တာလည္း မဟုတ္ဘဲ အဲဒီလို တကူးတက သြားေခၚရတာလည္း ရွိေသးတယ္။ ေျပာခ်င္ဘူး။ အဲဒါ လမ္းမွာ သြားေနရင္း အျပင္မထြက္တာ ၂ ရက္ေလာက္အတြင္း ေျပာင္းလဲေနတာ တခုေတြ႕တယ္။
MRT ဆီေရာက္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ သြားေနက် ကားသြားကားလာ သိပ္မရွိတဲ႔ လမ္းေလး တခုကို ျဖတ္ရတယ္။ အဲဒီနားတ၀ိုက္ လူေနတိုက္ေတြက လူေတြေလာက္ပဲ အသံုးျပဳ သြားလာတဲ႔ ကားလမ္းေလးေပါ႔။ အရင္တုန္းက မိုးရြာေနတုန္းနဲ႔ မိုးရြာၿပီးစေတြ အဲဒီကားလမ္းျဖတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာ။ လူကူးရတဲ႔ ေနရာကမဟုတ္ဘဲ တိုက္ၾကားေတြကေန အလြယ္ ျဖတ္ကူးၾကတာဆိုုေတာ႔ ကားလမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းနားက ျမက္ခင္းျပင္ေတြမွာ မိုးေရေၾကာင္႔ စိုစြတ္ေနၿပီး ေျမႀကီးက ေပ်ာ႔ေနတဲ႔အတြက္ ေျခေထာက္ေတြ ေပကုန္တတ္တယ္။ ရႊ႕ံနဲ႔ ေရအခ်ိဳ႕ေျခေထာက္ကို မေပေအာင္ ေျခဖ်ားေလး ေထာက္၊ ကိုယ္ေလး ေဖာ႔ၿပီး သြားရေတာ႔တာကိုး။ ခုေတာ႔ (လမ္းကူးရတဲ႔ေနရာ မဟုတ္ေပမဲ႔) လူအမ်ားစု လမ္းျဖတ္ကူးေနၾကတဲ႔ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္စာ ေက်ာက္ျပားေလးေတြ ခင္းေပးထားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားတယ္။ တလက္စထဲ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ဒီၿမိဳ႕နယ္မႉးက ဒီနားမွာ ေနထိုင္တဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ဘာမဟုတ္တဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေလးကို ဘယ္လိုမ်ား သိေနပါလိမ္႔လို႔။ ေဩာ္ သူမ်ားအစိုးရေတြမ်ား... အဲလို၊ အဲလို...

ကၽြန္မ ေရးထားတဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္မွတ္တမ္း (၁)(၂)(၃) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြန္မန္႔ေတြက ခုခ်ိန္ထိ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား တက္တက္လာတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ အေရးအသားက သူတို႔ကို ေတာ္ေတာ္ ဟက္ထိပံုရတယ္။ (မပန္ေရးတဲ႔ ဟတၳိနဲ႔ေတာ႔ မတူဘူးေနာ္။ :P) ကၽြန္မကို မေက်မနပ္နဲ႔ လာေျပာၾကတဲ႔ သူတို႔ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္ၿပီး အစကေတာ႔ ဘာမွ ျပန္မေရးဘဲ ေနမလို႔ပဲ။ ေနာက္ေတာ႔လည္း နည္းနည္းနားလည္ေအာင္ေတာ႔ ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကၽြန္မ ဘာကို ေရးထားလို႔ ေရးထားမွန္း မသိဘူးတဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ ရွင္းရွင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ကြန္မန္႔မွာ ထပ္ေရးေပးလိုက္တယ္။ ဒါကိုမွ နားမလည္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္မလည္း မသိေတာ႔ဘူး။;)) သူတို႔က ကၽြန္မေျပာေတာ႔သာ နာတတ္ၾကတာ ကၽြန္မေရးထားတာ ဘယ္ေနရာမွားေနတယ္၊ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ဘာေတြ ပိုေရးထားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေထာက္ျပ ေျပာဆိုတာ လံုး၀မရွိဘဲ ဘလိုင္းႀကီး ကြန္မန္႔လာလာေရးၾကတာကိုေတာ႔ ကၽြန္မက ေနာက္ဆို အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ရီပလိုင္း ျပန္မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ ရႈပ္လြန္းလို႔။

တခါတေလ လူေတြ အရမ္း ရယ္ရတယ္။ ကၽြန္မကို "ေဩာ္ s0wha1 လား"ေပါ႔။ "s0wha1 ဘေလာ႔ဂ္ကို မၾကာမၾကာ လာဖတ္ျဖစ္တယ္"၊ ဘာညာနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ တခ်ိဳ႕လူေတြ လာေျပာၾကတယ္။ ၿပီးရင္ သူတို႔က ကၽြန္မကို Female လား၊ Male လားေတာင္ ေသခ်ာမသိဘူး။ "အစ္ကို"လို႔ လာေခၚတဲ႔သူက ေခၚ၊ "ေဟ႔လူ"လို႔ လာေခၚတဲ႔သူက ေခၚနဲ႔။ လူက မၿပံဳးဘဲ ၀ါးလံုးကြဲရယ္မိတယ္။ ဘေလာ႔ဂ္တခုလံုးမွာ ကၽြန္မခ်င္း မိုးမႊန္ေအာင္ ေရးထားပါလ်က္ ေယာက္်ားမွန္း၊ မိန္းမမွန္း မသိၾကသူေတြ သိပ္မရႊီးတတ္ဖို႔ေတာ႔ လိုလိမ္႔မယ္ထင္ပါရဲ့။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆို လူကို သူမသိတာတခု လာေမးတာေတာင္ မာေရေက်ာေရနဲ႔ စိတ္ထဲကေတာ႔ ဘာလဲဟေပါ႔။ ေနာက္မွ ကၽြန္မကို သူက ေယာက္်ားေလးထင္လို႔ အထက္စီးေလသံနဲ႔ လာစကားေျပာေနတာကိုး။ အံ့ဩကုန္ႏိုင္ဖြယ္ပဲ။ ေျပာေသးတယ္... သူက ကၽြန္မဘေလာ႔ဂ္ကို လာဖတ္ဖူးတယ္ဆိုလား။ =)) ေနာက္ဆို "s0wha1သည္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္၏" လို႔ ေရးထားရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ မွားခ်င္မွားေနၾကဦးမွာ။ တကယ္က ကၽြန္မ ဘေလာ႔ဂ္ကို မဖတ္ဖူးလို႔လည္း ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဘာေျပာစရာရွိလဲ။ ကၽြန္မကလည္း "ကၽြန္မ ဘေလာ႔ဂ္ဖတ္လားဟင္"လို႔ ေမးေနတာလည္း မဟုတ္။ (အဲလို ေမးလို႔ အားနာပါးနာနဲ႔ ေျပာၾကတာဆိုရင္လည္း ေတာ္ေသး။) မသိရင္ မသိသလိုေလးေနၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတာက ပိုမေကာင္းဘူးလားလို႔ပါ။

ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တခါတခါ လြဲတတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္ MRT စီးရင္း ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ အလုပ္မရွိ၊ အလုပ္ရွာၿပီး သူတို႔ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ အိႏၵိယလူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ျငင္းၾကသတဲ႔။ တစ္ေယာက္က "အိႏၵိယက ကုလားျဖစ္မယ္"တဲ႔၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ "မဟုတ္ဘူး မေလး ကုလား"တဲ႔၊ တစ္ေယာက္ကက် "လိုကယ္(local) ကုလား"လို႔ ေျပာတယ္။ သံုးေယာက္သား သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အၿပိဳင္ ျငင္းေနၾကတာ အဲဒီအိႏၵိယအကိုႀကီးက "ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာ ကုလားပါ ခင္ဗ်ာ"လို႔ ဗမာလို ပီပီသသႀကီး ျပန္ေျပာလိုက္မွ သူတို႔ အျငင္းအခုန္လည္း ရပ္သြားေတာ႔တယ္။ ;)) "ငါတို႔မွာ ူျမန္မာလုိ ျပန္ေျပာလိုက္တာလည္း ၾကားေရာ မ်က္ႏွာပူၿပီး အားနာလိုက္တာဟာ"ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို ျပန္ေျပာျပတယ္။ ျငင္းစရာမရွိ ႀကံဖန္ျငင္းတာကိုး ေကာင္းတာေပါ႔လို႔။

ကၽြန္မက်ေတာ႔ တမ်ိဳး၊ ကၽြန္မက ဘယ္သူကိုမဆို သိပ္ၿပီး စေနာက္ေလ႔ မရွိဘူး။ ကၽြန္မကို ေနာက္ရင္လည္း သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ သူတို႔လို ျပန္မေျပာတတ္လို႔လည္း ပါတာေပါ႔။ ရွားရွားပါးပါး သူမ်ားကို စေနာက္မိရင္လည္း ကိုယ္ပဲ ျပန္ခံရတတ္တယ္။:D ဒါမွမဟုတ္ (မစ တတ္ေတာ႔) နားလည္မႈေတြလြဲရာကေန အျငင္းအခုန္ေတြျဖစ္ၿပီး စကားမ်ားရတတ္တယ္။ တရုတ္ႏွစ္ကူးအခ်ိန္ဆိုရင္ တရုတ္ေတြရဲ့ ျပကၡဒိန္ အေကာင္ပေလာင္ႏွစ္ေတြကို အရုပ္ေတြနဲ႔တကြ ဒီႏွစ္မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ ေဗဒင္ေဟာစာတမ္းေတြပါ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ခမ္းခမ္းနားနား ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေခြးႏွစ္ဖြားေတြဆိုေတာ႔ တစ္ေယာက္က ေခြးရုပ္ေရွ႕မွာ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ တကယ္ သူ ရိုက္ခ်င္တာက ေခြးရုပ္ေလးနဲ႔ ေဗဒင္ေဟာထားတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေရွ႕မွာပဲ ရိုက္ခ်င္တာ ဒါေပမဲ႔ ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ႔ Dog လို႔ ေရးထားတဲ႔ ေဘးနားေလးမွာ သူက ေနရာယူၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုရွမ္းျပည္နယ္က "ေခြးရုပ္" ဆိုတဲ႔ ဘူတာ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ဓာတ္ပံုရိုက္မိတာထက္ ဆိုးေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မက ကင္မရာထဲက သူ႔ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္ရင္း သူ႔ကို "ဟာ နင္က ေခြးပဲဟ"လို႔ စေနာက္ ေျပာၿပီး အားရပါးရ ရယ္တယ္။ သူလည္း ကၽြန္မနဲ႔အတူ လိုက္ရယ္ရင္း ျပန္ေမးတယ္။ "ေအး... ဟုတ္တယ္။ နင္ကေရာ ဘာလဲ"တဲ႔။ သူက ကၽြန္မကို ျပန္ေနာက္ခ်င္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ တကယ္သိခ်င္လို႔ အတည္ ေမးတာလားဆိုတာေတာ႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မ ဘာေကာင္ႏွစ္ဖြားလဲ သူေသခ်ာ မသိတာ အမွန္။ အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္မကလည္း မဆိုင္းမတြ အပီအျပင္ ျပန္ေျဖတယ္။ "ငါက ၾကက္"တဲ႔။ သြားေရာပဲ။ သူမ်ားကို စိတ္ရွိလက္ရွိ စေနာက္ေနၿပီးမွ ျဖစ္ပံုမ်ား ေျပာခ်င္ေပါင္။:P အမွန္ဆို "ငါက ၾကက္ဖ" လို႔ ဒါမွမဟုတ္ "ၾကက္ဖႏွစ္ဖြား"လို႔ ေျပာရမွာ။ စကားေျပာ ေလာႀကီးသြားတာ ျပန္ျပင္လို႔ကို မမွီေတာ႔ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လံုး "အုန္း" ကနဲ ၀ိုင္းရယ္ၾကတာ။ မွတ္ေရာ။ ေနာက္ဆို သူမ်ားကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္ေတာ႔ဘူး။ :D

ဒီေန႔ အိမ္နားမွာ မိုးေတြကရြာ၊ လွ်ပ္စီးေတြကလက္နဲ႔ အိမ္မွာေနရတာ ဇိမ္ကိုက်လို႔။ အေမ ခ်က္ေကၽြးတဲ႔ ၀က္သားဟင္း အခ်ိဳခ်က္ရယ္၊ ဆတ္သားေျခာက္ကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ စပ္စပ္ေလး ခ်က္ထားတာရယ္ ဗိုက္ကားေအာင္ စားၿပီး သီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္း အင္တာနက္သံုးရတာ မိုက္မွမိုက္။ အဲဒီခ်ိန္ အိမ္နားမွာ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္လို႔လား မသိပါဘူး။ Breaker Tripped ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေမာင္ေလးက တခါ ျပန္တင္လိုက္၊ ေနာက္တခါ မိုးထပ္ၿခိမ္းလို႔ ျပန္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။ ႏွစ္ခါေလာက္ ဘရိတ္ကာက်ၿပီး မီးပ်က္ပ်က္သြားတယ္။ အေမကလည္း ကၽြန္မတို႔ အေမပီသစြာ အရမ္း ေၾကာက္တတ္တာ။ ျပန္မတင္ဘဲ ဒီတိုင္းထားလိုက္ လုပ္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္မလည္း ဒီပို႔စ္ ေရးေနရင္း မိုးေအးေအးနဲ႔ ေကြးလိုက္တာ ခုမွပဲ ႏိုးလာတယ္။

ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ေရးခ်င္ရာေရးဆိုတဲ႔အတိုင္း ေရးခ်င္ရာ ေလွ်ာက္ေရးထားတာ။ သည္းခံၿပီး ဖတ္ၾကတာ ေက်းဇူးပါ။ တကယ္ေရးခ်င္တာေတြကိုေတာ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ဖ်က္လိုက္ၿပီ။ တကယ္ေတာ႔ ဒီပို႔စ္ကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ လေက်ာ္ထဲက တ၀က္တပ်က္ ေရးထားၿပီးသား။


ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

s0wha1

Print this post

12 comments:

Unknown said...

ha ha ha, you haven't write like this in a while...that's what i like about reading your blog, you have a sense of humor and say it like it is!
you made me laugh out loud while reading it. Thank You...for sharing.

s0wha1 said...

ဟားဟား... ကိုmaung ကြန္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူး...း)

M.Y. said...

ဖတ္လို ့ေကာင္း၏…
အေမာေတြေတာင္ေျပသြားတယ္..

ကလူသစ္ said...

http://draft.blogger.com မွာ blog list ဆိုတာရွိတယ္။ အဲ႔တာနဲ႔လုပ္တာ။ အဲ႔ဆိုဒ္ကလဲ ဘေလာ႔ဂ္စေပါ႕ဆိုဒ္ပဲ။ ပို႔စ္နဲ႔မဆိုင္ေပမဲ႔ စီေဘာက္မွာဆို မျမင္လိုက္မွာ စိုးလို႔ ဒိမွာ၀င္ေရးလိုက္တယ္။

s0wha1 said...

ကိုေမာင္ရင္... တကယ္လား... ေက်းဇူး... :P

ကိုလူသစ္... ေက်းဇူးပါဗ်ိဳ႕... စမ္းၾကည့္လိုက္ဦးမယ္... :)

moe nyo said...

ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးရယ္သြားတယ္ ... း ) လြဲတတ္တာေလးေတြေပါ႕ ။ s0wha1 ကို ေယာက္်ား မိန္းမ မကြဲတဲ႕ စာဖတ္သူေတြရွိတာေတာ႕ဟိုအရင္က စီပံုးမွာလည္း သတိထားခဲ႕မိဖူးတယ္ ။ အဲ႕ဒီအေၾကာင္းေတြ မေလးမ ေရးထားတာ ခုေလးတင္ဖတ္မိလိုက္ေသးရဲ႕ ။ရန္ကုန္ျပန္မွတ္တမ္းကို ေနာက္မွ ျပန္လာဖတ္ဦးမယ္ဗ်ာ ။ ေက်းဇူး ...

s0wha1 said...

ကိုမိုးညိဳႀကီး ျပန္လာၿပီလား... ၀မ္းသာပါ၏... :)

ေမျငိမ္း said...

ဟီဟီဟီ...

s0wha1 said...

အဲ... ဘာရယ္တာလဲ... :D

မင္းက်န္စစ္။ said...

ခုတေလာ ခပ္ေပါ့ေပါ့သာ ဖတ္တတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ အေၾကာင္းကို ျမင္ျမင္ေနရတယ္။ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါမွလဲ သူတို႔ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ း)

ကုိေပါ said...

အေသအခ်ာ ဂ႐ုတစုိက္ ဖတ္သြားပါတယ္။
ညီေလး “ေမာင္ဆုိး၀ွပ္” က ဟာသ အေတာ္ေရးတာဘဲ။ ဟုိ ေခြး႐ုပ္ဘူတာနားက အျဖစ္အပ်က္ကုိေရာက္ေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး။ အသံထြက္ ရယ္မိတယ္။

က်ေနာ့္သမီးကုိေတာင္ သတိရတယ္။ သမီးကေျပာတယ္။ “ေဖေဖတုိ႔က ဇီးကြက္ေတြ။ ညဆုိရင္မအိပ္ဘူး။ မနက္က်ေတာ့ ေနျမင့္မွထတယ္။” …..တဲ့။

“ေဖေဖတုိ႔က ဇီးကြက္ဆုိရင္ သမီးကေရာ”…လုိ႔ ျပန္ေမးေတာ့ “မီးနဲ႔အဖြားကေတာ့ ႐ုိး႐ုိးညႇက္ (ငွက္) ေတြ…”….တဲ့။ မဆုိး၀ွက္နဲ႔ မတူဘူးလား။

s0wha1 said...

ေမာင္ေလး မင္းက်န္စစ္ေရ... ဒီလိုပါပဲ။

ကိုေပါ... ဟာသေရးတာေတာ႔ ဟုတ္ဘူး။ ဟာသျဖစ္သြားတာ။ အလြဲေတြေပါ႔။ ဟုတ္ပါ႔... ကေလးနဲ႔တူေနၿပီ။ အဲဒီေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ရယ္ရင္း ၀င္ေျပာေသးတယ္။ နင္က အရမ္းရယ္ရတာပဲတဲ႔။ @_@

ကာရန္မဲ႔ အေတြးစမ်ား © 2008 Por *Templates para Você*